To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ATRAKCYJNOŚĆ RYNKU Analiza struktury zjawisk rynkowych polega na identyfikacji i interpretacji prawidłowości istniejących w danej zbiorowości; w badaniach rynku do analizy struktury zjawisk rynkowych wykorzystuje się następujące charakterystyki:
miary tendencji centralnej,
miary zróżnicowania,
miary asymetrii.
Miary tendencji centralnej: miary klasyczne średnia arytmetyczna,
średnia geometryczna,
średnia harmoniczna.
miary pozycyjne dominanta,
kwartyle.
Miary zróżnicowania (dyspersja i rozproszenie): mia ry klasyczne wariancja,
odchylenie standardowe,
odchylenie przeciętne.
miary pozycyjne empiryczny rozkład zmienności,
odchylenie ćwiartkowe.
Miary asymetrii pozwalają na rozpoznanie czy przeważająca liczba jednostek znajduje się powyżej (asymetria lewostronna), czy poniżej (asymetria prawostronna) przeciętnego poziomu badanej cechy.
Analizę dynamiki zjawisk rynkowych z kolei przeprowadza się na podstawie szeregów czasowych (trend, wahania sezonowe, wahania cykliczne).
szereg czasowy - zbiór wartości cechy w uporządkowanych chronologicznie różnych momentach
trend - ogólny kierunek zmian zjawiska w czasie, będący wynikiem systematycznych, jednokierunkowych zmian poziomu badanego zjawiska
przyrosty absolutne - wartości mianowane wyrażone w tych samych jednostkach miary, co badane zjawisko rynkowe; wyróżnia się przyrosty jednopodstawowe lub łańcuchowe
przyrost względny - iloraz przyrostu absolutnego danego zjawiska i jego poziomu w okresie przyjętym jako podstawa (wskaźnik tempa wzrostu wyrażony jest w %)
indeksy - wskaźniki dynamiki - iloraz poziomu zjawiska w badanym okresie i poziomu bazowego
średnie tempo zmian - średnia geometryczna wartości indeksu łańcuchowego w badanym okresie:
Wahania regularne i nieregularne: wahania regularne krótkookresowe - odstępy kilku miesięcy, tygodni, dni,
wahania regularne długookresowe - cykliczne, koniunkturalne - odstępy od 2 do 10 lat,
wahania sezonowe .
W zależności od typu wahań i postaci funkcji trendu, wyróżnia się ki lka metod wyodrębniania wahań sezonowych . Są to m.in.:
metoda przeciętnych miesięcznych (najbardziej popularna),
metoda średnich ruchomych (bezwzględna) - trend liniowy, sezonowość jest addytywna (o stałej amplitudzie),
metoda średnich ruchomych (względna) - trend liniowy, sezonowość multiplikatywna (o wzrastającej lub malejącej amplitudzie wahań).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)