ARCHITEKTURA W. XVIII W NIEMCZECH POŁUDNIOWOZACHODNICH

Nasza ocena:

3
Pobrań: 637
Wyświetleń: 1505
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
 ARCHITEKTURA W. XVIII W NIEMCZECH POŁUDNIOWOZACHODNICH - strona 1  ARCHITEKTURA W. XVIII W NIEMCZECH POŁUDNIOWOZACHODNICH - strona 2  ARCHITEKTURA W. XVIII W NIEMCZECH POŁUDNIOWOZACHODNICH - strona 3

Fragment notatki:

ARCHITEKTURA W. XVIII W NIEMCZECH POŁUDNIOWOZACHODNICH. Po niespokojnej pierwszej połowie  XVII wieku  na ziemiach  niemieckich  zapanował pokój.  Wojna trzydziestoletnia , która trwała w latach 1618-1648, zakończyła się, a księstwa wyodrębniły się jako niezależnie państewka. Ugruntował się podział na  protestancką  północ i  katolickie  południe. W zrujnowanych gospodarczo krajach dopiero po 1650 roku nastąpiło lekkie ożywienie w budownictwie, a wraz z nim zaczął upowszechniać się ów styl -  barok . Jeśli wziąć pod uwagę rozdrobnienie polityczne i rozłam religijny, to nie powinno dziwić zróżnicowanie w rozwoju  tego stylu architektonicznego  na terytorium  niemieckim .
W budownictwie sakralnym   kościoły  katolickie początkowo rozwiązywano na planie  trójnawowej   bazyliki  z  elewacją frontową dość często flankowaną dwiema  wieżami . Nie zawsze projektowano nawę krzyżową i stosowano  kopułę  nad skrzyżowaniem naw. W drugiej połowie XVII wieku coraz częściej pojawiają się  układy centralne  o wydłużonym planie i bogatej dekoracji. Koniec XVII wieku zaowocował budynkami o giętych elewacjach o silnie profilowanych obelkowaniach , rzeźbiarsko traktowanych  hełmach  i  latarniach , fantazyjnie rozczłonkowanych obramowaniach otworów i gęsto profilowanych  pilastrach  i łukach  sklepień , dekoracyjnie potraktowanych  kartuszach ,  medalionach , wspornikach . Budownictwo zborów ewangelickich, długo skromne, o układach podłużnych i centralnych, z wolna się zmienia, a w  XVIII wieku  zaczyna nawet przypominać architekturę krajów katolickich.
Wraz z normalizacją gospodarczą kraju ożywa również budownictwo świeckie . Powstają nowe rezydencje magnackie, przebudowywane są istniejące. Pałace wzorowane są na układach  francuskich , w których budynek główny z dwoma bocznymi skrzydłami poprzedza  dziedziniec , a  ogród w stylu francuskim  lokalizowany jest za budynkiem. Tak samo wystawnie projektowane są pałace biskupów. Domy mieszczańskie otrzymują nowy wystrój. Nadal, zwłaszcza na północy, występuje  ornament  zwijany i sporadycznie chrząstkowy. Szybko rozpowszechnia się płaski ornament taśmowy. W XVIII wieku coraz częściej stosowany jest  ornament rokokowy , modelowany w  gipsie ( sztukateria ), inspirowany wzorami francuskimi.
Kraje północno-zachodnie i zachodnie Około 1690 roku w  Bremie  francuski architekt, Jean Baptiste Broebes , zbudował budynek Giełdy (Handelsbörse). Ciekawiej reprezentują się dorobek  Paula du Ry , francuskiego emigranta działającego w  Hesji . - 1690 dla cysterskiego klasztoru Haydau (w gminie  Morschen ) projektuje nową oranżerię. - w latach 1698-1710 realizuje ambitne zadanie zbudowania od podstaw w 

(…)

… do kościoła Św. Michała w Monachium - kościół benedktyński w Ottbeuren - dzieło zbiorowe ale gł. Fischera (jego nie jest tylko rzut poziomy), wrażenie budowli centralnej
- kościół Św. Anny am Lehel w Monachium - kościół w Rinchnach 1727
- kościół w Unnering 1731
- kościół w Sandizell 1735
- kościół w Berg am Laim 1737
- kościół franciszkanów w Inglostadt 1737 - rozwinięcie planu kościoła Św. Anny am Lehel…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz