To tylko jedna z 32 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rozdział 8 Konfigurowanie i zarządzanie DHCP W dużych sieciach konfigurowanie parametrów TCP/IP dla każdej stacji roboczej z osobna może być trudnym i czasochłonnym zadaniem, zwłaszcza jeśli konieczna jest zmiana takich parametrów TCP/IP jak adresy IP lub maski podsieci. Sytuacja taka może mieć miejsce podczas restrukturyzacji sieci; czasem w sieci jest też wiele przenośnych komputerów, które można podłączyć do dowolnego jej segmentu. Dostęp do sieci może być realizowany przez bezpośrednie, fizyczne połączenia lub połączenia bezprzewodowe. Ponieważ parametry TCP/IP są zależne od segmentu sieci, w którym znajduje się komputer, konieczne jest ustawianie odpowiednich wartości za każdym razem, kiedy komputer jest podłączany do innego segmentu sieci. Doświadczeni administratorzy sieci zdają sobie sprawę z problemów związanych ze zmianą parametrów TCP/IP. Zespół IETF ( Internet Engineering Task Force ) zaprojektował kilka protokołów automatycznej konfiguracji przeznaczonych dla sieci TCP/IP, jak np. BOOTP ( Boot Pro- tocol ) oraz DHCP ( Dynamic Host Configuration Protocol ). Windows NT Server można skonfigurować jako serwer DHCP, co upraszcza konfigu- rację urządzeń TCP/IP (stacji roboczych, serwerów, routerów itd.). Ni- niejszy rozdział omawia protokół DHCP i sposób jego konfiguracji w Windows NT. Klienci DHCP, jak np. komputery Windows 9x i Windows NT Workstation, muszą również zostać skonfigurowani tak, aby wiedzieli o obecności serwerów DHCP w sieci. Działanie protokołu DHCP DHCP używa się w celu dynamicznej konfiguracji podstawowych parametrów TCP/IP komputerów znajdujących się w sieci. Protokół DHCP składa się z dwóch elementów: Mechanizmu przyznawania adresów IP i innych parametrów TCP/IP Protokołu negocjowania i przesyłania informacji związanych z konkretnym hostem. Rozdział 8 252 Host TCP/IP żądający informacji konfiguracyjnych nazywany jest klientem DHCP, a host TCP/IP dostarczający tych informacji - serwerem DHCP. W sieciach Windows klientem może być system Windows NT w wersji Workstation lub Server, ale serwerem DHCP - tylko Windows NT w wersji Server. Zarządzanie adresami IP DHCP przyznaje adresy IP przy pomocy trzech następujących metod: Ręczne przyznawanie adresów. W metodzie ręcznej adres IP klienta DHCP jest ustalany przez administratora sieci na serwerze DHCP, a protokół DHCP służy tylko do przesłania klientowi tak skonfigurowanego adresu IP. Automatyczne przyznawanie adresów. W metodzie automatycznej nie ma konieczności ręcznego przypisywania adresów IP. Klient DHCP otrzymuje adres IP w czasie pierwszego kontaktu z serwerem
(…)
… w datagramie nie
zgadza się z adresem IP karty sieciowej klienta. Odrzuca je także wówczas, kiedy adres IP karty sieciowej nie jest jeszcze znany; zaakceptuje
jednak wszystkie datagramy rozsyłane w trybie broadcast. Aby umożliwić więc zaakceptowanie odpowiedzi DHCP przez moduł IP, kiedy jeszcze nie skonfigurowano adresu IP, klient prosi serwer o wysyłanie odpowiedzi w trybie broadcast, a nie unicast.
Rysunek…
… BOOTREPLY.
htype
1
Typ adresu sprzętowego. Wartości są takie same, jak
w przypadku pakietu ARP; np. wartość 1 oznacza 10 Mbps
Ethernet.
hlen
1
Długość adresu sprzętowego w oktetach. W przypadku
Ethernet i Token Ring jest to 6 oktetów.
hops
1
Klienci DHCP ustawiają to pole na zero. Używane jest
opcjonalnie przez przekaźniki DHCP działające na routerach.
Kiedy komunikat DHCP przechodzi przez router…
… może być adresem
następnego serwera, z którym należy skontaktować się
w trakcie procesu uruchamiania; może to być np. adres
serwera zawierającego moduł ładowania systemu
operacyjnego.
giaddr
4
Adres IP routera, na którym pracuje przekaźnik DHCP.
chaddr
16
Adres sprzętowy klienta DHCP. Pole posiada długość 16
oktetów, aby umożliwić używanie różnych urządzeń
sieciowych. Adresy Ethernet i Token Ring wykorzystują…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)