Analiza map synoptycznych
Meteorologów interesują procesy atmosferyczne o różnych skalach przestrzennych i czasowych. Mogą oni na przykład badać procesy zachodzące wewnątrz małej objętości powietrza otaczającego rosnące zboże. Stosują wtedy spec jalne techniki badania tego problemu mikroskalowego. Mogą oni również zajmować się badaniem procesów oddziałujących na większym obszarze. Procesy mezoskalowe, takie jak burze i trąby, często bada się za pomocą obserwacj i radarowych czy elektronicznych, odpowiednich do szczegółowych badań układów pogody tego rodzaju. Inni meteorolodzy badają duże cyklony (niże), antycyklony (wyże) i inne układy oddziałujące na pogodę nad kontynentami i oceanami. Do poznania procesów w skali synoptycznej konieczne są dane z dużej części obu półkul i z odpowiedniej liczby poziomów w atmosferze. Współcześni meteorolodzy uważają za pożądane informacje z całej atmosfery. W tym celu Światowa Organiza cja Meteorologiczna powołała Światową Służbę Pogody (World Weather Watch - WWW).
Aby umożliwić badania i interpretację danych w skali synoptycznej, wszyscy obserwatorzy meteorologiczni w różnych częściach świata dokonują swych obserwacji jednocześnie. Depesze meteorologiczne są następnie wysyłane do dużych ośrodków meteorologic znych, gdzie informacje te są nanoszone na mapy synoptyczne.
Rodzaje map synoptycznych Do analizy danych meteorologicznych, zarówno przyziemnych, jak i z górnych poziomów atmosfery stosuje się różnego rodzaju mapy synoptyczne. Niekiedy obserwacje ze wszystkich stacji są odnoszone do t ego samego poziomu lub wysokości i dane są rysowane na mapie stałego poziomu. Najpowszechniej stosowaną mapą stałego poziomu jest mapa synoptyczna dolna (na średnim poziomie morza). Do analizy informacji o atmosferze swobodnej, zwykle wygodniejsze są dane otrzymywane z takich punktów atmosfery, w których ciśnienie ma określoną wartość. Obserwacje meteorologiczne na przykład mogą być uzyskane z punktów, w których ciśnienie jest równe 500 hPa. Dane są następnie nanoszone na mapę o stałym ciśnieniu. Do analizy procesów zachodzących w okolicach środkowej troposfery meteorolodzy często używają mapy synoptycznej 500 hPa.
Po naniesieniu danych na mapę synoptyczną są one analizowane graficznie. W ten sposób uzyskuje się analizę mapy synoptycznej. Na analizowanych mapach synoptycznych można dostrzec charakterystyczne układy. Mapa synoptyczne dolna (na średnim poziomie morza)
(…)
… układów.
Antycyklony i kliny wysokiego ciśnienia
Obszar względnie wysokiego ciśnienia atmosferycznego nazywa się wyżem lub antycyklonem. Największe ciśnienie występuje w jego centrum,
otoczonym jedną lub kilkoma zamkniętymi izobarami. W pobliżu centru m wyżu zwykle panuje ładna pogoda i występują słabe wiatry.
Na półkuli północnej cyrkulacja powietrza w wyżu ma kierunek zgodny z ruchem wskazówek zegara…
… jest często stosowana do określenia specjalnego typu pogody burzowej połączonej z silnymi wiatrami. Natomiast w niżu silne wiatry
występu ją często, lecz nie jest to reguła.
Na półkuli północnej cyrkulacja w układzie niskiego ciśnienia odbywa się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Na półkuli
południowej ruch jest odwrotny, zgodny z ruchem wskazówek zegara. W pobliżu powierzchni Ziemi siły…
… może być związana ze wstępującym ruchem powietrza w niżu lub
zatoce. Jeśli powietrze jest wilgotne i ma równowagę chwiejną, to mogą wystąpić chmury i opady.
Inne układy ciśnienia na mapach dolnych
Siodło jest obszarem między dwoma wyżami i dwoma niżami. Centrum siodła jest położone w punkcie przecięcia się osi zatoki z osią klina.
Gradienty ciśnienia w przekroju poprzecznym przez siodło stopniowo zmieniają się i przyjmują odwrotny kierunek. W pobliżu centrum obszaru
siodłowego gradient ciśnienia jest bardzo słaby, co powoduje bardzo słabe wiatry o zmiennym kierunku. Inny złożony układ występuje, gdy
układ niski ego ciśnienia tworzy się obok lub wewnątrz istniejącego niżu pierwotnego. Jest on zwany niżem wtórnym i jest początkowo połączony
z cyrkulacją niżu początkowego (pierwotnego). Później może sam rozwinąć…
… ona 2
różne masy powietrza. Gdy front przemieszcza się w stronę powietrza cieplejszego (tj. powietrze chłodne zastępuje ciepłe) jest on zwany frontem
chłodnym. Na mapie synoptycznej front chłodny jest przedstawiony za pomocą linii z ząbkami zwróconymi w kierunku jego ruchu. Front ciepły
porusza się w stronę powietrza chłodniejszego (tj. powietrze cieplejsze zastępuje po wietrze chłodne…
… się w przybliżeniu na tej samej wysokości nad średnim
poziomem morza. Nazywa się je izohipsami. Na mapach stałego ciśnienia w atmosferze swobodnej można dostrzec r óżne układy izohips, takie
jak: wyże, niże, fale, zatoki itp.
Analiza linii prądu
W analizie synoptycznej kluczowymi zmiennymi są poziome składowe wiatru. Analizę wiatru w obszarach pozazwrotnikowych ułatwia fakt
występowania tam przybliżonej równowagi…
… zwrotnikowych stosuje się analizę linii prądu. Technika ta może być zastosowana na
wszystkich pozi omach. Na mapie synoptycznej można narysować linię przedstawiającą kierunek wiatru w danej chwili. Jedynym warunkiem jest
żądanie, by kierunek wiatru był styczny do linii w dowolnym jej punkcie. Taka linia nazywa się ki erunkową linią prądu lub prościej linią prądu.
Odmiennie niż w przypadku izobar i izohips…
… w pobliżu centrum wyżu (antycyklonu). Jeśli powietrze jest suche,
to przy bezchmurnym niebie mogą występować słabe i zmienne wiatry. W nocy może tworzyć się rosa lub szron. Jeśli powietrze j est wilgotne, to
w zimie wczesnym rankiem występuje zamglenie lub mżawka. W ciągu dnia może rozwinąć się inwersja turbulencyjna, prowadząca do pokrycia
nieba chmurami Stratus lub Stratocumulus. Może również wystąpić…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)