Analiza kosztow metody szacowania

Wykład 5. Analiza kosztów – metody szacowania
Metody szacowania kosztów w analizie koszów wykorzystują kryterium podziału
kosztów w zależności od wielkości produkcji, czyli podział na koszt stały i koszt zmienny
Wyróżnia się następujące metody szacowania kosztów:
I. Metody niestatystyczne to jest:
1. Metoda księgowa
2. Metoda pomiaru inżynierskiego
II. Metody matematyczno – statystyczne
1. Metoda wizualna
2. Metoda wielkości krańcowych
3. Metoda regresji liniowej
Metody niestatystyczne mogą być wykorzystywane w każdych warunkach, natomiast
metody statystyczne nie nadają się do zastosowania chociażby w sytuacji, kiedy firma
zaczyna dopiero co swoją działalność i nie posiada żadnej bazy statystycznej. Jeżeli nawet
posiada dostatecznie bogatą bazę statystyczną to należy zwrócić uwagę, aby dane te nie były
przypadkowe.
Metoda księgowa
Polega na tym, że pracownik działu księgowości w oparciu o posiadaną wiedzę i
doświadczenie dokonuje podziału kosztów na stałe i zmienne. Zaletą tej metody jest mała
pracochłonność i prostota, natomiast wadą jest to, że występuje subiektywność w klasyfikacji
kosztów przez pracownika.
Metoda pomiaru inżynierskiego
Dokonywana jest przez inżynierów w procesie projektowania produktu na podstawie
szczegółowej analizy. Zaletą tej metody jest to, że w sposób dokładny ustala kalkulację
wyrobu natomiast wadą jest duża pracochłonność.
Metody matematyczno – statystyczne
Wśród metod matematyczno – statystycznych wyróżnia się:
- metodę wielkości krańcowych ( ekstremalnych, skrajnych ) – metoda ta polega na tym,
że analizując dane zjawisko w czasie bierze się tylko pod uwagę dwie wielkości, tj. wielkość
największą i najmniejszą, natomiast ignoruje się pozostałe wielkości co jest wadą, gdyż mogą
kształtować się one pod wpływem takich czynników jak jakość, parametry techniczne
1
Zadanie W przedsiębiorstwie X wielkość produkcji i koszty w 5 kolejnych miesiącach
kształtowała się następująco:
Tabela 9. Dane ekonomiczne do rozwiązania zadania
Miesiąc
I
II
III
IV
Produkcja w sztukach
105
100
110
115
V
120
Na podstawie tych danych ustalić:
a)
koszt zmienny jednostkowy i koszt stały całkowity
Koszty całkowite
207900
200000
214500
220000
222800
KC = Kzj * X + KSC
KCmax = Kzj * Xmax + KSC
KCmin = Kzj * Xmin + KSC
222800 = 120 Kzj + KSC
200000 = 100 Kzj + KSC
/ :20
22800 = 20 Kzj
Kzj = 1140
200000 = 100 * 1140 + KSC
KSC = 86000
KC = 1140 X + 86000
b)
planowane koszty całkowite w czerwcu, jeżeli zakładamy produkcję 150 szt. wyrobów
KCczerwiec = 1140 * 150 + 86000
KCczerwiec = 257000
- metoda wizualna ( graficzna ) – polega na tym, ze nanosimy na układ współrzędny
wszystkie obserwacje analizowanego zjawiska. Następnie wyznaczamy linię rysując od
najwyższego punktu. Punkt przecięcia tej linii z osią Y wyznacza wielkość kosztów stałych
całkowitych. Następnie znając koszt całkowity maksymalny oraz wielkość produkcji
maksymalną koszt zmienny jednostkowy ustala się według wzoru:
Kzj =
KC MAX − KSC
X MAX
2
gdzie:
XMAX - wielkość produkcji maksymalna
KCMAX - koszt całkowity maksymalny
KSC – koszt stały całkowity
Zaletą tej metody jest to, że bierze pod uwagę wszystkie analizowane zjawiska, natomiast
wadą jest to, że wymaga dużej precyzji i dokładności.
Schemat 5. Naniesienie kosztów na układ współrzędnych w metodzie wizualnej
Koszty
całkowite
300
200
100
40
80
120
160
200
Wielkość produkcji
KC MAX − KSC
X MAX
222800 − 80000
= 1190
Kzj =
120
Kzj =
KC = 1190 X + 80.000
Wielkość produkcji dla czerwca
KC = 1190*150 +80.000
KC = 258.500
- metoda analizy regresji liniowej – jest pozbawiona wszelkich wad przedstawionych
wszystkich metod. Metoda ta daje najdokładniejsze wyniki postaci funkcji kosztów. Metoda
ta polega na jak najlepszym dopasowaniu linii kosztów do wszystkich obserwacji oraz
określeniu stopnia dopasowaniu tej linii do tych obserwacji, przy czym wykorzystuje się w
tym celi klasyczną metodę najmniejszych kwadratów. Zgodnie z tą metoda poszukujemy
3
zmiennych to jest kosztów stałych i kosztów zmiennych rozwiązując następujący układ
równań:
∑ KC
= n* KSC + kzj *∑ x
∑ x*KC = KSC* ∑x + kzj * ∑x 2
gdzie:
n – liczba obserwacji,
∑ x – suma obserwacji wielkości produkcji,
∑ KC – suma obserwacji kosztów całkowitych,
∑x 2 – suma kwadratów obserwacji wielkości produkcji,
∑ x*KC – suma iloczynów wielkości produkcji i kosztów całkowitych
KSC – koszty stałe całkowite
kzj – koszt zmienny jednostkowy
4
... zobacz całą notatkę