To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Akcesja; oznacza pełną akceptację przez kandydata faktycznych i potencjalnych praw i zobowiązań wynikających z sytemu WE i jego ram instytucjonalnych (tj. acquis communautaire), obejmujących:
treść i zasady polityczne podstawowych dokumentów stosowanych w WE wynikającej stąd legislacji oraz orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości
aktów niższego rzędu (rezolucji, oświadczeń) przyjmowanych na szczeblu unijnym
porozumień międzynarodowych, których sygnatariuszem jest UE
umów zawartych między członkami UE, stwarzających skutki prawne dla UE
Procedura procesu akcesyjnego
Złożenie wniosku akcesyjnego do Rady Unii Europejskiej
Rada UE występuje do Komisji Europejskiej z wnioskiem o przygotowanie opinii o wniosku kandydata (tzw. Avis)
Avis Komisji europejskiej (pozytywne albo negatywne, otrzymanie negatywnego avis nie oznacza braku szans na przyjęcie kraju do UE
Rada UE podejmuje jednomyślnie decyzje o rozpoczęciu negocjacji z kandydatem
Negocjacje
negocjacje przedakcesyjne tzw. screening
negocjacje właściwe
screening; porównanie przepisów prawa państwa kandydującego pod kątem ich zgodności z prawodawstwem UE (tzw. acquis communautaire)
negocjacje właściwe; ustalenie:
- czasu i zakresu okresów przejściowych
- obszarów bezterminowo wyłączonych z zasad obowiązujących w EU
Oficjalne zakończenie negocjacji = gotowy projekt Traktatu Akcesyjnego
Zgoda Parlamentu Europejskiego na Traktat Akcesyjny (wymagana absolutna większość)
Zgoda Rady UE na Traktat Akcesyjny (wymagana jednomyślność)
Oficjalne podpisanie Traktatu Akcesyjnego Ratyfikacja Traktatu Akcesyjnego przez Parlamenty Państw Członkowskich UE oraz Parlament państwa kandydującego
Akcesja
Cechy strategii i polityki akcesyjnej UE
(na przykładzie wschodniego rozszerzenia)
klasyczna procedura
systematyczność budowania strategii, precyzowania kryteriów i szczegółowych warunków procesu akcesyjnego oraz monitorowania postępów kandydatów w przygotowaniu do członkowstwa
maksymalizacja wymagań dotyczących przyjęcia acquis communautaire (dorobek prawny UE)
asymetria dostosowań Unii do roszczenia i państw kandydujących do członkowstwa, uznawana często za jednostronne dostosowania kandydatów
„dryfujący” kalendarz roszczenia, stopniowo precyzowany i traktowany warunkowo, stosownie do wewnętrznej sytuacji Unii
Otwarcie konkurencji między 12 państwami kandydującymi o uzyskanie członkowstwa w pierwszym rozszerzeniu na wschód
Prowadzenie działań pogłębiających integracje wewnątrz Unii i implikujących warunki członkowstwa dla państw kandydujących
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)