To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ADAPTACJA PRAWA UNII EUROPEJSKIEJ W POLSKIM SYSTEMIE PRAWNYM Metody adaptacji Należy wskazać dwie metody adaptacji prawa unijnego do polskiego systemu prawa powszechnie obowiązującego. Metoda legislacyjna - znajduje wyraz w:
Ustawie o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkowstwem RP w UE - na jej mocy rząd jest obowiązany przedkładać izbom projekty aktów prawa unijnego oraz projekty stanowisk rządu w odniesieniu do działań politycznych i prawodawczych Unii. Nadto rząd jest obowiązany uzyskać opinię odpowiedniej sejmowej komisji odnośnie kandydatur na najważniejsze stanowiska UE. Obowiązywaniu dwóch protokołów nr 1 i 2 do Traktatu Lizbońskiego - ich istotą jest zaangażowanie parlamentów krajowych w proces przygotowania i stanowienia prawa unijnego poprzez formułę konsultacji. Obowiązywaniu odrębnego rozdziału Regulaminu Sejmu dotyczącego specyfiki prac nad ustawami stanowiącymi wdrożenie prawa UE. Działalności Komitetu Integracji Europejskiej - centralnego organu administracji rządowej, który aktualnie został włączony w struktury MSZ. Był to organ o charakterze analityczno-legislacyjnym. Ma on prognozować i analizować to co się dzieje w Brukseli i przygotowywać opinie odnoście zgodność projektów krajowych aktów prawnych z prawem unijnym. Działalności komisji sejmowych i senackich. Metoda sądowa - wyznaczają ją zasady bezpośredniego obowiązywania, bezpośredniego stosowania, bezpośredniego skutku oraz pierwszeństwa nad podkonstytucyjnym prawem krajowym. Metoda ta opiera się o trzy rodzaje czynności sądu:
wskazywanie postanowień prawa unijnego jako podstaw oraz wskazywanie postanowień prawa unijnego jako podstaw oraz elementów uzasadnień orzeczeń sądowych;
obowiązek pro unijnego wykładni prawa krajowego co implikuje wykluczenie formuły clara non sund interpretanta oraz konieczność zaakcentowania doniosłości wykładni funkcjonalnej z uwagi na aprioryczne założenie wspólnoty wartości polskiego i unijnego systemu prawnego;
kompetencje do kierowania pytań prawnych przez sądy krajowe do TS w Luksemburgu, która to kompetencja jest obowiązkiem sądu krajowego od którego orzeczenia nie ma środka odwoławczego. Kompetencje sądów krajowych do zadawania pytań prawnych należy kwalifikować przy uwzględnieniu:
pozycji instancyjnej sądu
formuł acte claire i acte eclaire wypracowanych w praktyce instytucjonalnej TS;
w kontekście ryzyka odpowiedzialności odszkodowawczej państwa za niezastosowanie albo niewłaściwe zastosowanie prawa unijnego przez sąd krajowy art. 267, 280, 299 TfUE
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)