Zwężki Venturiego.

Zwężki Venturiego.
Zwężki Venturiego znane i stosowane od kilkudziesięciu lat w wielu urządzeniach technicznych i pomiarowych, dopiero po II wojnie światowej znalazły zastosowanie jako wysoko-skuteczne urządzenia odpylające. Zapylony gaz doprowadzany jest do konfuzora, w którym następuje gwałtowne przyspieszenie jego przepływu, przy równoczesnym znacznym spadku ciśnienia statycznego, tak że w największym przewężeniu zwężki prędkość gazu może osiągnąć 50, a nawet 120 m/s, a ciśnienie statyczne może się obniżyć nawet poniżej ciśnienia atmosferycznego. Zjawiska te powodują kondensację pary wodnej zawartej w gazie na ziarnach pyłu. W przewężeniu zwężki następuje obfity wtrysk wody, która zostaje porwana przez strumień gazu, rozbijając się na coraz drobniejsze kropelki. Mogą one osiągnąć średnice mniejsze nawet od 25 m, tworząc mgłę wodną. Jednocześnie, ze względu na silną turbulencję przepływającego gazu, kropelki te zostają silnie wymieszane z całą masą gazu, stwarzając korzystne warunki do dużej efektywności zderzeń z ziarnami pyłu. Tak więc w tej fazie procesu odpylania dominującym mechanizmem jest bezwładnościowe zderzenie pyłu z kroplami wody. W trzeciej fazie, w dyfuzorze zwężki zachodzi intensywne osadzanie się drobnych kropelek mgły wodnej na nawilżonych już wcześniej, lecz jeszcze nie związanych z wodą drobnych ziarnach pyłu. W wyniku tego, oraz dzięki dalszym wzajemnym zderzeniom kropel wody osiągają one na wylocie z dyfuzora stosunkowo znaczne rozmiary. Krople te łatwo mogą być odseparowane od strumienia gazu w odpylaczu odśrodkowym, w odkraplaczu łopatkowym, labiryntowym itp. Istnieje wiele odmian konstrukcyjnych zwężek Venturiego, które różnią się głównie sposobem doprowadzenia wody, kształtem lub przekrojem. Urządzenia odpylające, w którym zasadniczym elementem roboczym jest zwężka Venturiego nazywane jest płuczką Venturiego. W skład płuczki poza zwężką oraz przewodami wlotowymi i wylotowymi gazu wchodzi jeszcze separator wody oraz zbiornik wody i szlamu wraz z odpowiednią armaturą i urządzeniem do usuwania szlamu. Płuczki Venturiego stanowią bogatą i zróżnicowaną grupę odpylaczy mokrych, ze względu na możliwość licznych wariantów różnych typów zwężek z różnymi separatorami wody, możliwość stosowania jednej dużej zwężki lub szeregu małych (tzw. multizwężki) oraz możliwość stosowania zwężek o przekroju kołowym i prostokątnym. Ogólnie można stwierdzić, że płuczki Venturiego są najbardziej sprawnymi odpylaczami mokrymi i pracują skutecznie nawet dla trudno zwilżanych pyłów submikronowych. Stosowane w procesach gorących pozwalają na znaczne schłodzenie gazu, nawet o 100°C w ułamku sekundy. Zużycie wody w zależności od konstrukcji jest duże (0,5—1,5 dm3/m3) aż do bardzo małego (ok. 0,01 dm ... zobacz całą notatkę