To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ŹRÓDŁA PRAWA ZOBOWIĄZAŃ
Prawo stanowione
Tylko prawo powszechnie obowiązujące może regulować stosunki cywilnoprawne.
wśród ustaw największą doniosłość ma Kodeks cywilny z 1964r. Rozporządzenia są częstym środkiem regulowania stosunków zobowiązaniowych- ich rola uległa ograniczeniu. Mogą je wydawać jedynie organy wskazane w Konstytucji i to na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw RP stanowi część prawa krajowego i jest bezpośrednio stosowana, chyba ze jej stosowanie uzależnione jest od wydania ustawy. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed innymi ustawami jeżeli ich treść nie da się pogodzić z umową międzynarodową. Unia europejska jest organizacją ponadnarodową, o samodzielnym porządku prawnym. Składa się na nie:
prawo pierwotne- normy zawarte w traktatach założycielskich
prawo wtórne- stanowione przez organy UE rozporządzenia, które bezpośrednio obowiązują na terytorium całej UE,
dyrektywy- zobowiązują państwa członkowskie do osiągania określonych celów
Prawo zwyczajowe i zwyczaj
RP nie ma innych źródeł prawa, poza prawem stanowionym. Rozdział III Konstytucji nie wyłącza kształtowania się norm prawa zwyczajowego, jeżeli nie pozostają one w kolizji z prawem stanowionym. Zwyczaj jest to powszechnie stosowana w danym czasie, w danym środowisku i danych stosunkach społecznych praktyka pewnego zachowania. Zwyczaje nie wyznaczają żadnej powinności i w tym sensie „nie obowiązują”. Przepisy prawne odsyłają do nich wskazując w ten sposób organom rozstrzygającym bardziej szczegółowe dyrektywy od wyznaczonych w treści tych przepisów:
Doniosłe znaczenie mają przepisy odsyłające do zwyczajów przy:
wykładni oświadczeń woli
zawarciu umowy
określeniu sposobu wykonania zobowiązań
określeniu mocy wiążącej wzorców umów
ustaleniu treści stosunku zobowiązaniowego.
Prawo intertemporalne (międzyczasowe)
Reguluje kwestię dawniejszych uregulowań prawnych, które niekoniecznie utraciły wszelką doniosłość prawną.
Do czynności prawnej stosuje się prawo obowiązujące w chwili jej dokonania. Dawne prawo jest właściwe do oceny tej czynności, a nowe prawo- dla oceny skutków zdarzeń prawnych, które nastąpiły po wejściu w życie KC i które nie są związane z istotą stosunku prawnego (np. przejście praw i obowiązków, odnowienie, potrącenie itp.) [np. skutkiem związanym z istotą jest dopuszczalność odwołania darowizny].
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)