Zmiana podmiotów zobowiązania.

Zmiana podmiotów zobowiązania. Przelew (cesja wierzytelności) - dziś nazywamy tak przeniesienie wierzytelności z dotychczasowego wierzyciela na drugą osobę mocą zawartej między nimi umowy.
W dawnym prawie rzymskim zobowiązanie miało charakter tak dalece osobisty, że zmiana wierzyciela lub dłużnika w danym stosunku obligacyjnym była zupełnie niemożliwa.
Wychodząc naprzeciw potrzebom obrotu gospodarczego w ciągu kilku pierwszych wieków Rzymianie stworzyli podwaliny dzisiejszej cesji.
Nowacja - dłużnik za pomocą stypulacji mógł przyrzec nowemu wierzycielowi to co winien świadczyć wierzycielowi dotychczasowemu. Nowacja nie powodowała przejścia wierzytelności z jednej osoby na drugą, ale umorzenie dotychczasowego zobowiązania i powołanie do życia nowego stosunku obligacyjnego.
Zastępstwo procesowe - wierzyciel mianował drugą osobę swym kognitorem lub prokuratorem i upoważniał go do zatrzymania dla siebie wyegzekwowanego od dłużnika świadczenia. Zastępca procesowy posługiwał się tu formułką z przestawionymi podmiotami i był jedynie realizatorem prawa podmiotowego swego mocodawcy. Prawa akcesoryjne związane z wierzytelnością nie gasły, a zastępca działał w cudzym imieniu, nawet bez zgody dłużnika.
Actio utilis suo nomine - przyznane cesariuszowi przez Antoninusa Piusa. Służyła ona do realizacji wierzytelności, które cesariusz nabył przez kupno spadku, w którym one się znajdowały. Wnosząc przeciw dłużnikom powództwo suo nomine (we własnym imieniu) nie był już realizatorem cudzej (dziedzica) wierzytelności, ale zmierzał do zaspokojenia własnego prawa podmiotowego.
... zobacz całą notatkę