Zasada inkwizycyjności (art. 187 § 1 pkt 2, 210, 217 ,232, 344 § 2, 493.
Art. 187 § 1 pkt. 1 “Pozew powinien czynić zadość warunkom pisma procesowego, a nadto zwierać:
2. przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie, a w miarę potrzeby uzasadniających również właściwość sądu.”
Art. 210
§ 1 “Rozprawa odbywa się w ten sposób, że po wywołaniu sprawy strony- najpierw powód, a potem pozwany zgłaszają ustnie swe żądania i wnioski oraz przedstawiają twierdzenia i dowody na ich poparcie. Strony mogą ponadto wskazywać podstawy prane swych żądań i wniosków. Na żądanie prokuratora sąd udziela mu głosu w każdym stanie rozprawy. § 2 Każda ze stron zobowiązana jest do złożenia oświadczenia co do twierdzeń strony przeciwnej, dotyczących okoliczności faktycznych.
§ 3 Ponadto rozprawa obejmuje, stosownie do okoliczności, postępowanie dowodowe i rozstrzygnięcie jego wyników”.
Art. 217
“Strona może aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swych wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej, z zastrzeżeniem niekorzystnych skutków, jakie według przepisów niniejszego kodeksu mogą dla niej wynikać z działania na zwłokę lub niezastosowania się do zarządzeń przewodniczącego i postanowień sądu”.
Art. 232 “Strony są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód nie wskazany przez stronę”.
Art. 344 § 2 “W piśmie zawierającym sprzeciw pozwany powinien przytoczyć zarzuty przeciwko żądaniu pozwu oraz fakty i dowody na ich uzasadnienie”.
Art. 493
“Pismo zwierające zarzuty wnosi się do sądu, który wydał nakaz. Zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór, powinny być przedstawione już w tym piśmie. Fakty i dowody mogą być przytaczane aż do zamknięcia rozprawy”.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)