To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wzorce umowne- doktrynalne określenie wszelkich jednostronnych, przygotowanych z góry , przed zawarciem umowy gotowych klauzul umów , w postaci warunków umów, ich wzorów, regulaminów - przy czym z samą nazwą nie wiążą się żadne skutki prawne. Wzorce nie są przepisami prawa.
Wady wzorców: wyłączają swobodną ocenę sytuacji, podjęcia decyzji, „fingują” istnienie konsensu, którego nie ma.
Poczynając od wejścia w życie ustawy z dnia 02 marca 2000 roku o ochronie niektórych praw konsumentów, to jest od dnia 01 lipca 2000 roku znikają z obrotu ogólne warunki, regulaminy i wzory umów wydawane w postaci rozporządzeń Rady Ministrów na podstawie art. 384 kc w dawnym brzmieniu. Nadal będą istniały jednak ogólne warunki wydane na podstawie innych niż art. 384 kc przepisów, np. art. 56 ustawy o działalności ubezpieczeniowej czy art. art. 9 prawa energetycznego.
Ustawa wprowadza wzmocnienie technik kontroli treści wzorca poprzez A/ wprowadzenie klauzul abuzywnych (klauzula generalna „rażące naruszanie praw konsumentów” oraz lista klauzul, co do których istnieje domniemanie abuzywności, tzw. „klauzul szarych” - 383 3 § 1 kc.
B/ wprowadzenie możliwości kontroli wzorca poprzez zaskarżanie klauzul jako takich
Nowelizacja kodeksu cywilnego w zakresie, w jakim reguluje problematykę wzorców umownych nie ma charakteru wyłącznie konsumenckiego.
Charakter uniwersalny mają art. 384 kc, 384 1 kc, 385 § 1 kc, art. 385 1 kc, art. 385 2 kc, art. 385 3 kc mają charakter czysto konsumencki, zaś art. 385 4 kc odnosi się tylko do obrotu profesjonalnego.
Za konsumenta uważa się osobę, która zawiera umowę z przedsiębiorcą w celu bezpośrednio nie związanym z działalnością gospodarczą - zatem osobę fizyczną i osobę prawną , zawierającą umowę z przedsiębiorcą w celu nie objętym bezpośrednim związkiem z ich działalnością gospodarczą. Otwarta jest zatem droga do elastycznie ujętego, niezbyt wąskiego zakresu ochrony przewidzianej przez prawo konsumenckie (konsumentem będzie zatem także podmiot - profesjonalista nie będący znawcą w zakresie konkretnej transakcji). 384 § 1 kc - ustalony przez jedną ze stron wzorzec umowny, w szczególności ogólne warunki umów, wzory umów, regulaminy wiążą drugą stronę, jeżeli zostały jej doręczone przy zawarciu umowy. 384 § 2 kc - w razie gdy posługiwanie się wzorcem jest w stosunkach danego rodzaju zwyczajowo przyjęte , wiąże on także wtedy, gdy druga strona mogła się z łatwością dowiedzieć o jego treści . Nie dotyczy to jednak umów zawieranych z udziałem konsumentów, z wyjątkiem umów powszechnie zawieranych w drobnych, codziennych sprawach życia codziennego.
Doręczenie wzorca polega na wręczeniu kontrahentowi dokumentu obejmującego całą treść wzorca (nie wyciągu, informacji o istnieniu wzorca, nie wystarczy ustne poinformowanie o doręczeniu wzorca). Wzorzec nie musi być jednak przeczytany przez kontrahenta.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)