To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
POLITECHNIKA WROCŁAWSKA
INSTYTUT FIZYKI
Sprawozdanie z ćwiczenia nr 82
Temat: Wyznaczanie stężenia roztworu cukru za pomocą sacharymetru.
Data: Ocena:
1. CEL ĆWICZENIA Celem ćwiczenia jest zapoznanie się ze zjawiskiem skręcania płaszczyzny polaryzacji, budową i działaniem
sacharymetru oraz wyznaczanie stężenia cukru w roztworach.
2. WSTĘP TEORETYCZNY
Polaryzacja światła. Fale świelne są falami elektromagnetycznymi, w których wektory pola elektrycznego E i pola magnetycznego H drgają w płaszczyznach prostopadłych do kierunku rozchodzenia się fali, czyli są falami poprzecznymi. Przyjęto określać fale świetlne za pomocą wektora E, gdyż to on wywołuje wrażenia świetlne (nazywa się go też wektorem świetlnym). W najczęściej spotykanych przypadkach kierunek drgań tych wektorów jest dowolny. Niekiedy jednak możemy otrzymać światło spolaryzowane tzn. o uporządkowanym kierunku drgań. Najczęściej mamy do czynienia z polaryzacją liniową - kierunek płaszczyzny drgań jest stały, ściśle określony. Płaszczyzna, w której drga wektor E nazywamy płaszczyzną drgań świetlnych, natomiast płaszczyznę do niej prostopadłą (tą, w której drga wektor H) nazywamy płaszczyzną polaryzacji światła
Światło spolaryzowane możemy uzyskać kilkoma sposobami: przez odbicie, załamania, wykorzystanie zjawiska selektywnego pochłaniania i dwójłomności. Polaryzacja światła z wykorzystaniem dwójłomności zachodzi w kryształach jednoosiowych np. w szpacie islandzkim, w którym padający promień rozdziela się na dwa promienie całkowicie spolaryzowane. Jeden z tych promieni nazwano promieniem zwyczajnym, drugi nadzwyczajnym.
W krysztale jednoosiowym mozna wyróżnić kierunek, wzdłuż którego biegnące światło nie ulega rozszczepieniu na promień zwyczajny i nadzwyczajny. Kierunek ten nazywamy osią optyczną kryształu. Wektor świetlny promienia zwyczajnego wykonuje drgania w kierunku prostopadłym do przekroju głównego kryształu. Z tego względu, dla dowolnego kierunku biegu promienia zwyczajnego, wektor E tworzy z osią optyczną kryształu kąt prosty, a jego prędkość jest stała. Drgania promienia nadzwyczajnego odbywają się w płaszczyżnie przekroju głównego. Z tego względu kierunki drgań wektora E różnych promieni (padających pod różnymi kątami) tworzą z osią optyczną różne kąty, czego efektem są różne prędkości rozchodzenia się fal świetlnych promieni nadzwyczajnych. Największa różnica jest wówczas, gdy promienie padają prostopadle do osi optycznej kryształu.
Kryształy jednoosiowe charakteryzują się współczynnikiem załamania promienia zwyczajnego no=c/vo i współczynnikiem załamania promienia nadzwyczajnego ne=ve..
(…)
… dokładnego ustawienia analizatora z powodu kwantyzacji ruchów mięśni człowieka mierzącego oraz niedokładność wzroku ludzkiego - trudno ustalić, czy obie połówki są jednakowo ciemne w okolicy rzeczywistego kąta polaryzacji zmiany zaciemnienia są ledwo zauważalne.
Sacharymetr znalazł zastosowanie w przemyśle cukrowniczym przy określaniu zawartości cukru w burakach cukrowych. Nie należy stosować sacharymetru…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)