Wyznaczanie ładunku elementarnego

Nasza ocena:

3
Pobrań: 35
Wyświetleń: 497
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wyznaczanie ładunku elementarnego - strona 1 Wyznaczanie ładunku elementarnego - strona 2 Wyznaczanie ładunku elementarnego - strona 3

Fragment notatki:

               Grupa laboratoryjna       nr.ćwiczenia       Data wykonania              Data oddania                      X                               14       Temat ćwiczenia                                                 Uwagi                            Ocena    Wyznaczanie ładunku elementarnego      oraz stosunku e/m .                     Każda   cząstka   elementarna   charakteryzowana   jest   zespołem   liczb  kwantowych,   do   których   należą   między   innymi:   masa   spoczynkowa,   ładunek   elektryczny, spin i moment magnetyczny.   Masy spoczynkowe cząstek elementarnych  są jedną z metod  ich kwalifikacji. W rzeczywistości żadnej cząstki elementarnej nie  obserwowanio   w   stanie   spoczynku,   dlatego   ich   masy   trzeba   wyznaczać   metodami  dynamicznymi.             Wśród cząstek elementarnych wyjątkową rolę zajmuje elektron. Jest on   powszechnym   nośnikiem   ładunku   elektrycznego   oraz   ponosi   odpowiedzialność   za  występowani   wszystkich   reakcji   i   związków   chemicznych.   Wartość   ładunku  elementarnego możemy wyznaczyć za pomocą metod: bezpośredniej (Millikana); i za  pomocą   metody   pośredniej   (opartej   na   prawach   elektrolizy).   Ćwiczenie   polega   na  wyznaczeniu ładunku elementarnego za pomocą tej drugiej metody.               Elektrolizę przeprowadzamy w naczyniu zwanym woltametrem (rys) w  którym   umieściliśmy   wodny   roztwór   kwasu   siarkowego.   Pod   wpływem   dysocjacji  tego kwasu w ostateczności nastąpi wydzielanie wodoru i tlenu, które gromadzić się   będą w rurkach woltametru. Masę m wydzielonego gazu możemy obliczyć z równania Clapeyrona: p V m RT o = ⋅ µ Gdzie: V - objętość gazu; T - temperatura gazu; R - stała gazowa; µ - mas molowa; p o - ciśnienie parcjalne gazu; W woltametrze znajduje się mieszanina gazu (wodoru lub tlenu) i pary wodnej.  Ciśnienie całkowite p równe jest sumie ciśnień gazu p o i pary wodnej pw. Równoważy  je ciśnienie atmosferyczne p A i ciśnienie słupa elektrolitu ph. p o+ pw = pA+ ph po przekształceniu otrzymujemy: p o= pA + ρ g h - pw z tych wzorów otrzymujemy wzór na masę m: m V p g h p R T A w = ⋅ + ⋅ ⋅ − ⋅ µ ρ ( ) Wzór na ładunek elementarny ma końcową postać:

(…)

… - różnica poziomów elektrolitu;
0,16 m
ρ - gęstość elektrolitu;
1099 kg/m 3
p w- prężność pary wodnej w temp T;
2250 N/m 2
T - temp. gazu;
295,6 K
R - stała gazowa;
810 3 J/kmol×
deg
V - objętość gazu;
0,00003 m 3
p A- ciśnienie atmosferyczne;
100200 Pa
g - przyspieszenie ziemskie;
9,8145 m/sek. 2
Podsumowanie,31×
Po podstawieniu powyższych wartości do wzoru :
e=
I⋅ t⋅ R⋅ T
N ⋅ V(p A + ρ ⋅ g ⋅ h − p…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz