To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Grupa laboratoryjna 7 Data wykonania Data oddania Temat ćwiczenia WYZNACZANIE CIEPŁA WŁAŚCIWEGO CIAŁ STAŁYCH I CIECZY Uwagi Ocena Prowadzący Dr Edward KANIEWSKI WSTĘP TEORETYCZNY Ilość ciepła Q potrzebna do podwyższenia temperatury różnych mas m tej samej substancji lub np. do wywołania przemian fazowych tego ciała jest proporcjonalna do tych mas, a także do zmian temperatury ΔT, jeśli są ono niewielkie: T m c Q ∆ ⋅ ⋅ = Gdzie: c-współczynnik proporcjonalności (ciepło właściwe) Ilość ciepła pochłonięta w danym zjawisku jest zwracana w tej samej ilości w zjawisku odwrotnym. Jeżeli dane ciało w zjawisku oddało pewną ilość ciepła to otoczenie tego ciała pobrało tą samą ilość ciepła. Ponieważ ilości ciepła potrzebne do wytworzenia określonego przyrostu temperatury są różne dla różnych ciał, wprowadzono pojęcie pojemności cieplnej K. Jest ona równa stosunkowi ilości ciepła Q, dostarczanej ciału, do przyrostu temperatury ∆T, jaki ona wywoła: m c T Q K ⋅ = ∆ ∆ = Ciepło właściwe jest pojemnością cieplną odniesioną do jednostki masy substancji i wyraża się wzorem: T m Q c ∆ ⋅ = Zależy ono od stanu skupienia materii (woda ma większe ciepło właściwe niż lód), od warunków, w jakich ogrzewa się dane ciało (mierzenie przy stałym ciśnieniu lub objętości), co ma duże znaczenie w przypadku gazów. Ciepło właściwe mierzy się najczęściej kalorymetrem, w którym do minimum zmniejszono wymianę ciepła naczynia wewnętrznego z otoczeniem. Poza tym w celu zmniejszenia strat przez promieniowanie powierzchnie obu naczyń są niklowane i wypolerowane. WYZNACZANIE CIEPŁA WŁAŚCIWEGO METODĄ OSTYGANIA Ciepło właściwe cieczy można wyznaczyć posługując się metodą Newtona. W wypadku ciała o temperaturze różnej od temperatury otoczenia w wymianie ciepła z otoczeniem współdziałają trzy mechanizmy: promieniowanie, przewodnictwo i konwekcja. Ponieważ każdy ze współczynników opisujących te mechanizmy jest złożona funkcją takich parametrów, jak: rodzaj powierzchni, gęstość ośrodka otaczającego itd., zwykle korzysta się z przybliżonych zależności doświadczalnych. Ilość ciepła Q tracona w danych warunkach przez jakieś ciało jest proporcjonalna do powierzchni ciała S, czasu stygnięcia τ i dla niewielkich różnic temperatur T1 – T2 między ciałem a otoczeniem –
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)