To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zasady i cechy procedury eksperymentalnej w psychologii (podaj przykład z psychologii religii) - Metody eksperymentalne służą formuowaniu twierdzeń dotyczących przyczynowości (związku pomiędzy jednymi zmiennymi i innymi, por. pyt 35. Pojęcie zmiennej), aby wyjaśnić niejednoznaczność przyczynową, w metodach eksperymentalnych manipuluje się zmienną przyczynową (niezależną, por. pyt 35. Pojęcie zmiennej).
PRZKŁAD:
TERENOWE BADANIE DOBREGO SAMARYTANINA
Jon Darley i Daniel Baton, 1973
- Badanie osobistych i sytuacyjnych czynników determinującymi „akty dobroci” na grupie 40 studentów Seminarium Teologicznego Uniwersytetu w Princeton. Uczestnikom powiedziano, że uczestniczą w badaniu wychowania i powołania religijnego. Po wypełnieniu kwestionariusza mierzącego religijność, badani zostali wysłani, jeden po drugim, do budynku, gdzie mieli wygłosić krótkie przemówienie. Każdy przechodził alejką, gdzie znajdował się „poszkodowany”, ze spuszczoną głową, bez ruchu, kaszlący i jęczący. Kiedy przechodził badany, aby zapytać, co się dzieje lub zaoferować pomoc, „poszkodowany” słabym głosem dziękował, tłumacząc, że trudności z oddychaniem się skończą, kiedy zacznie działać tabletka.
„Poszkodowany” oceniał każdego badanego na sześciopunktowej „skali zachowań pomocy”, od niezauważenia go [0] do odmowy pozostawienia go w spokoju włącznie z namawianiem do zgody na poszukanie pomocy medycznej [5]. Po wygłoszeniu przemówienia każdy badany otrzymywał kwestionariusz eksploracyjny na temat etyki osobistej i społecznej, mający na celu uzyskanie opisu zdarzenia jako sprawdzianu oceny zachowania dokonanej przez „poszkodowanego”. Miał też możliwość udziału w dyskusji na temat całego badania.
Stopień pomocy oferowany przez badanych- zmienna zależna- oceniany był w relacji do 3 zmiennych niezależnych: 1) stopień pilności zgłoszenia się w celu wygłoszenia przemówienia; 2) temat przemówienia, którym było albo praktycznie istotne zagadnienie dodatkowego zatrudnienia dla studentów seminarium, albo istotny dla niesienia pomocy wątek Dobrego Samarytanina; 3) typ religijności badanego, mierzony w trakcie wstępnego badania testowego.
Przedstawiono trzy hipotezy:
Jest mniej prawdopodobne, że będą pomagać osoby, które się spieszą, niż osoby, które się nie spieszą.
Nie jest bardziej prawdopodobne, że jednostki zaangażowane w myślenie religijne i etyczne [założono, że mogła to być przypowieść o kapłanie i lewicie z NT] będą pomagać częściej niż osoby myślące o innych sprawach.
Jest bardziej prawdopodobne, że osoby „wewnętrznie religijne”, czyli te, których religijność jest wyrazem poszukiwania sensu, będą okazywały więcej pomocy niż osoby, których religijność jest jedynie środkiem służącym do osiągnięcia innego celu.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)