Zasada suwerenności terytorialnej w prawie międzynarodowym
Suwerenność terytorialna to władza państwa na jego terytorium. Wszystkie osoby (obywatele i cudzoziemcy) i rzeczy znajdujące się na terytorium państwa podlegają jego władzy i prawu, każde państwo może postępować na własnym terytorium tak jak chce, tzn. jak dyktują to jego interesy. Ponieważ zwierzchnictwo terytorialne jest władzą wyłączną, oznacza to, że żadna inna władza nie może działać na terytorium państwa bez jego zgody. Zatem państwo ma pełnię władzy na własnym terytorium, ale obowiązujące normy prawa międzynarodowego (zwyczajowe i umowne) nakładają nań w tym względzie pewne ograniczenia.
Zasada suwerenności terytorialnej oznacza: że ten, kto powołuje się na ograniczenie zwierzchnictwa terytorialnego, tzn. pełnej władzy i kompetencji państwa, musi dowieść, iż ograniczenie takie wynika z konkretnej normy prawa międzynarodowego, wiążącej dane państwo że każde państwo związane jest tylko takimi ograniczeniami, jaki uznało, przyjmując konkretne zobowiązania międzynarodowe
Tak więc na własnym terytorium można robić wszystko, co nie jest zakazane przez prawo międzynarodowe.
--
SUWERENNOŚĆ TERYTORIALNA (ZWIERZCHNICTWO):
uzmysławia, że suwerenność to tytuł jaki można mieć do określonego terytorium (legitymizacja prawa do teryt)
orzeczenie arbitrażowe Erytrea - Jemen 1998
suwerenność terytorialna to koncepcja prawna, która składa się z podstawowych dla większości kompetencji państw
orzeczenie arbitrażowe w sprawie jeziora Lamaux 1997
ST korzysta z domniemania, które może być uznane na mocy zobowiązań międzynarodowych przyjętych w zgodzie z PM;
MTS w wyroku Nikaraguańskim Zwraca uwagę, że suwerenność to koncepcja prawna i rozciąga się na terytorium lądowe, morskie i powietrzne Obowiązek poszanowania ST innych;
Na mocy suwerenności państwo nadbrzeżne może regulować dostęp do portów.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)