To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WEWNĘTRZNA PREZENTACJA DANYCH W KOMPUTERZE
Komputery budowane są w oparciu o elementy elektroniczne, w których można wyróżnić dwa stany:
1) przepływ prądu lub jego brak
2) namagnesowanie pola w jednym kierunku lub przeciwnym
To zdecydowało o wyborze przedstawiania danych w komputerze za pomocą dwóch wyróżnionych stanów: 0-1 (umownie określanych jako bity). Alfabet to zazwyczaj:
26 liter, 10 cyfr, 20 znaków specjalnych (łącznie 56 znaków). Każdy znak jest reprezentowany przez ciąg symboli binarnych.
Wyznaczając N: 2N ≥ 56
Uzyskujemy liczbę równą 6 bitom- jako najmniejszą długość ciągu, przy którym można jednoznacznie przedstawić 56 znaków (ten sposób kodowania stosowano na IBM 1401 i IBM 7040).
Wkrótce zaczęto stosować kod 8- bitowy, dający 256 kombinacji, bo 28 = 256. Jednostkę o długości 8 bitów nazwano bajtem.
Rozwój informatyki (komputerów) wymagał ujednolicenia systemów kodowania informacji. Kod ASCII (opracowany przez Amerykański Instytut Normalizacji) to system zapisu w pamięci komputera podstawowych znaków graficznych i poleceń sterujących. 1 znak = 1 bajt
Kod ASCII przyporządkowuje znakom do zapisu informacji liczby od 0 do 255.
1 - 31 → kody sterujące
32 - 126 → litery, cyfry, znaki specjalne
127 - 255 → nietypowe znaki (np. Ą , Ł itp.), różne w różnych krajach
Ponieważ kod ASCII pozwala na zapisywanie cyfr, można nim zapisać również dowolną liczbę (sposób jednak mało efektywny). 30.000 - do zakodowania tej liczby w ASCII potrzeba 5 bajtów, a w kodzie dwójkowym 2 bajty.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)