To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Układ poczdamski zabraniał nawet, pod karą śmierci, zakładania i reaktywowania partii o charakterze nacjonalistycznym - nazistowskim. Natomiast w pełni popierano zakładanie partii demokratycznych.
Już 1 lipca 1945 roku został sformułowany dokument zatytułowany „wytyczne kolońskie”, będące zarazem apelem nawołującym do powstawania partii chrześcijańsko - demokratycznych.
W pierwszych latach 40-tych wykształciły się 3 ośrodki polityczne chrześcijańskiej demokracji: a) nadreński, w którym szczególną rolę odgrywał Konrad Adenauer; b) berliński z Jakobem Kaiserem; c) bawarski, w którym z czasem szczególną rolę odgrywał Franz Józef Strauss.
Społeczeństwo niemieckie pod względem wyznania religijnego było i jest podzielone na katolików (Bawaria i Niemcy Zachodnie) oraz protestantów (Niemcy Wschodnie).
Z czasem ruch chrześcijańsko - demokratyczny podzielił się na tzw. CDU (Unię Chrześcijańsko - Demokratyczną) protestancko - katolicką, działającą w Nadrenii, a raczej w zaborze brytyjskim i amerykańskim. Oraz była CSU (Unia Chrześcijańsko - Socjalna) złożona głównie z katolików bawarskich. Obie partie, poza tymi różnicami, specjalnie między sobą się nie różniły.
Jakob Kaiser opowiadał się za tym, by przyszłe Niemcy zjednoczone tylko na podstawie kompromisu mocarstw zachodnich z ZSRR stały się pomostem pomiędzy wschodem a zachodem.
Przyszłe zjednoczone Niemcy powinny być też zneutralizowane. Kaiser twierdził, że w Poczdamie nie było żadnego ostatecznego uregulowania kwestii wschodniej, a Polacy tych ziem nie potrzebują.
We wrześniu 1946 roku amerykański sekretarz Jamek Burnus, przemawiając w Stutgarcie, jawnie motywował do rewizji postanowień poczdamskich i przyłączenia niemieckich ziem wschodnich do Niemiec.
W kręgu Kaiser dopuszczano zjednoczenie Niemiec.
Bardziej kompromisowo nastawiony do wszelkich ustępstw był adenauerowski nurt chadecki. Rzeczywistość powojenną traktowano jako zło konieczne, jednocześnie przejściowe i odwracalne.
Jeśli chodzi o bawarską chadecję, to jej naczelnym hasłem była jednolita Rzesza Niemiecka z przyłączoną do niej Bawarią.
Wśród wszystkich polityków zachodnio - niemieckich (chadeckich) pojawił się strach przed komunizmem.
Przemówienie Burnesa we wrześniu 1946 roku dodało otuchy wielu politykom chadeckim.
Już w latach 40-tych w kręgach chadeckich pojawiła się wizja przyszłych Niemiec: a) scentralizowanych; b) jako federacji; c) zdecentralizowanych, zbliżonych do konfederacji.
Berlińska CDU krytykowała federację jako tworzenie państwa w państwie.
Kaiser twierdził, że federacja może nieść niebezpieczeństwo rozpadu jedności Niemiec. Opowiadał się za Niemcami scentralizowanymi.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)