To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pełny a prozopologiczny portret człowieka. Portret pamięciowy ma na celu zidentyfikowanie osoby na podstawie słownego opisu jej wyglądu, zachowanego w pamięci świadka. Twórca tej metody Alphonse Bertillon ułożył obszerny katalog cech człowieka, z których każda opatrzona została nazwą i podzielił je na cztery grupy: 1) barwa (skóry, oczy, włosów) 2) cechy morfologiczne (kształt i rozmiar każdej części głowy) 3) cechy ogólne (głos, gestykulacja, chód, mimika, sposób ubierania) 4) cechy dodatkowe (tatuaże, blizny). Terminologia portretu pamięciowego wprowadzona przez Bert Ulona nie straciła do dziś swej aktualności pomimo, że sam system portretu opisowego jako metody identyfikacyjnej człowieka, okazał się mało przydatny w praktyce. Obecnie stosowany jest w formie szczątkowej jako rysopis używany w takich przypadkach jak: prowadzenie poszukiwań lub obserwacji osób podejrzanych, typowanie sprawców przestępstw oraz ustalanie tożsamości nieznanych zwłok. Ostatnio coraz częściej stosowana jest tzw. prozopologiczna forma portretu pamięciowego, bazująca tylko na kilku najbardziej charakterystycznych cechach twarzy człowieka. Uzyskane opisy wyglądu człowieka przetwarza się na różne wizerunki, w tym rysunki odręczne, obrazy telewizyjne i komputerowe. Metody antropologiczno-antropometryczne służące identyfikacji człowieka. Identyfikacja osób na podstawie portretu fotograficznego przeprowadzana jest w przypadku poszukiwania sprawców przestępstw oraz ustalania tożsamości nieznanych zwłok. Badania te polegają przede wszystkim na analizie obrazu twarzy, kształtu i wielkości poszczególnych jej elementów, wytyczaniu charakterystycznych cech oraz wykonywaniu pomiarów proporcji i odległości pomiędzy punktami antropometrycznymi. Organem dostarczającym szczególnie dużo informacji identyfikacyjnych jest małżowina uszna. A. Innarelli opracował system identyfikacji i klasyfikacji uszu na podstawie pomiarów somatometrycznych i jakościowej analizy elementów ucha, opierając się na tym, że kształt ucha nie zmienia się przez całe życie (zmiana długości na skutek powiększania się płatka jest nieistotna). Metodami opartymi na bazie antropometrii, wykorzystywanymi do analizy zdjęć w aspekcie identyfikacji osób są: Metoda pomiarowo-porównawcza - polega na porównaniu pomiarów (podanych w milimetrach) poszczególnych elementów twarzy na analizowanych zdjęciach. Pomiary te mogą dotyczyć, np.: odległości pomiędzy wybranymi elementami twarzy, ich długości czy szerokości. Ważne jest, aby twarz na zdjęciach porównywanych tą metodą znajdowała się w maksymalnie zbliżonym ustawieniu, a zdjęcia były wykonane w tej samej skali . Metoda montażowa - polega na zestawieniu w linii pionowej, poziomej lub łamanej wybranych elementów twarzy ze zdjęcia dowodowego z odpowiednimi fragmentami zdjęcia porównawczego. Metoda konturowa - polega na nałożeniu na zdjęcie porównawcze przezroczyste] folii celuloidowej z zaznaczonymi, widocznymi na zdjęciu dowodowym konturami pewnych elementów twarzy, a następnie badaniu ich wzajemnego nakładania się z uwzględnieniem cech indywidualnych (ze względów technicznych nie jest możliwe zaprezentowanie celuloidowej nakładki, w związku z tym przedstawiono tu jedynie zgodność konturów pewnych elementów twarzy na obu analizowanych zdjęciach (por ;/
(…)
…, stacjach benzynowych, hotelach i sklepach systemy kamer filmowych i foto pułapek dostarczają policji zdjęć przestępców, wykonanych w trakcie napadów, a także umożliwiają prowadzenie obserwacji osób podejrzanych.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)