To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
CHINY
Na początku XX w. Chiny były państwem zacofanym gospodarczo, nie mając praktycznie samodzielności były kontrolowane przez państwa kolonialne, posiadające własne strefy wpływów. W 1919 r. doszło do obalenia cesarstwa i wprowadzenia republiki, co niewiele zmieniło w sytuacji Chin. Coraz większe znaczenie zdobywał ruch Kuomintangu z Sun Jat-senem na czele (uzyskanie pełnej suwerenności, odrodzenie moralne i kulturalne). W Kuomintangu doszło do podziałów - prawą stronę zajmował umiarkowanie nastawiony gen. Czang Kaj-szek, lewą komuniści skupieni w Komunistycznej Partii Chin (1921). W latach 19251927 Czang Kaj-szek na czele wiernych oddziałów opanował większość prowincji chińskich zdobywając władzę. Stojący na czele ChPK Czou En-laj podjął próby wprowadzenia komunizmu w kilku prowincjach - ruch powstańczy komunistów zakończył się dla nich klęską (udali się w tereny górskie, chroniąc się na wsi). W bazach komuniści na małą skalę wprowadzali nowe porządki komunistyczne, tworząc swoiste komuny mieszkańców.
W 1931 r. Japonia zaatakowała Chiny, odnosząc znaczne sukcesy w Mandżurii (państwo Mandżukuo z marionetkowym ostatnim cesarzem chińskim). Komuniści chińscy zyskiwali popularność szermując hasłami patriotycznymi; sytuacja ekonomiczna Chin była coraz gorsza. W 1934 r. komuniści podjęli tzw. Wielki Marsz kierując się na północ, ku granicy z ZSRR. Po rocznym marszu komuniści skupieni w tzw. Chińskiej Armii Czerwonej z Mao Tse-tungiem na czele dotarli do prowincji Szensi. W 1937 r., wobec kolejnej agresji japońskiej, doszło do porozumienia Kuomintangu i komunistów chińskich. W czasie wojny komuniści chińscy, otrzymując wsparcie radzieckie, podjęli walkę z Japończykami. Siły i popularność partyzantów komunistycznych w społeczeństwie wzrastały. Opanowywali coraz to nowe prowincje w państwie. W Chinach formalnie trwała niewypowiedziana wojna między tracącym popularność, mimo pomocy amerykańskiej, Kuomintangiem, a komunistami chińskimi, otrzymującymi pomoc radziecką. Na wiosnę 1949 r. komuniści wznowili ofensywę i zdobyli większość prowincji państwa. 1 października 1949 r. w Pekinie Mao Tse-tung proklamował utworzenie Chińskiej Republiki Ludowej. Czang Kaj-szek i jego zwolennicy ewakuowali się na Tajwan tworząc tam niezależną Republikę Chińską (wsparcie i pomoc od początku istnienia ze strony Amerykanów).
Specyfiką warunków chińskich była ogromna liczba ludności chłopskiej i jej poparcie dla komunistów. Po zorganizowaniu administracji komunistycznej w Chinach przystąpiono do reformy rolnej, rozdzielając upaństwowioną ziemię rodzinom wiejskim proporcjonalnie do ilości członków rodziny. W wyniku rewolucyjnych zmian wielcy właściciele ziemscy zostali wyeliminowani, a ci, którzy przeżyli mimo ostrych represji (m.in. publiczne procesy), byli zabijani. Początkowo represje i terror komunistyczny miały ograniczony zasięg. Od połowy lat 50. wobec aktywnego włączenia się Chin do polityki światowej (wojna w Korei, inicjatywy na forum międzynarodowym), partia chińska podjęła walkę z wrogami ludu, tzw. szpiegami imperializmu. Prawdziwym celem akcji było eliminowanie grup niechętnych komunizmowi - uderzono przede wszystkim w inteligencję. Od 1955 r. Mao podjął walkę z towarzyszami z własnej partii. Od 1955 r. w Chinach zaczęto wprowadzać kolektywizację w rolnictwie, tworząc wielkie gospodarstwa rolnicze i kołchozy. Po pozornych swobodach od 1957 r. rozpoczął się nowy etap w walce z przeciwnikami politycznymi, tzw. „odchyleniem prawicowym".
(…)
… stosunki panowały z ZSRR - konflikty graniczne, ambasada ZSRR w Pekinie była szturmowana, wojna wisiała na włosku w 1969 r., po konflikcie nad graniczną rzeką Ussuri. Po śmierci w 1976 r. Mao Tse-tunga władzę w Chinach objął Teng Siao-ping: Chiny zawarły układy polityczne i gospodarcze z państwami Zachodu, na wsi ograniczono kolektywizację, pozwolono posiadać własne gospodarstwa, dzięki stworzeniu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)