Omówić cyfrowe systemy teletransmisyjne PDH i SDH.
- PDH PDH, czyli plezjochroniczna hierarchia cyfrowa. Jest to standard opisujący sposoby tworzenia i przesyłania między węzłami sieci kanałów o podstawowych przepływnościach 64kb/s. Węzłami sieci są centrale systemu, umożliwiające wprowadzanie i wyprowadzenie z szybkiego strumienia danych wspomnianych kanałów. W systemie tym mamy do czynienia ze zwielokrotnieniem czasowym. Ze względu, iż w Europie, USA i Japonii PDH powstała niezależnie wyróżnia się 3 zestawy zwielokrotnień. Różnice dotyczą: przepływności sposobu kodowania mowy (w Europie metoda A w USA metoda μ), sposobu synchronizacji. W Polsce przyjęto system o 32 zwielokrotnieniu (30 kanałów abonenckich, 2 kanały służbowe - fazowanie, informacja o błędach). Przepływność: 64*32=2048kb/s.
SDH, czyli Synchroniczna Hierarchia Systemów Cyfrowych, jest to technologia sieci transportu informacji, charakteryzująca się tym, że wszystkie urządzenia działające w sieci SDH, pracujące w trybie bezawaryjnym, są zsynchronizowane zarówno do nadrzędnego zegara (PRC) jak i do siebie nawzajem (w odróżnieniu od takich technologii jak, np. ATM). Ważną cechą jest również to, że podstawowa jednostka transportowa STM-N w czasie zwielokrotniania ma przepływność, będącą N-tą wielokrotnością STM-1 (155,52 Mbit/s) STM - 4: 622Mb/s STM - 16: 2,5 Gb/s. Ta właściwość nie występuje np. w technologii PDH. Sieci SDH są w dzisiejszych czasach jedynym sposobem na przesyłanie danych cyfrowych do odległych lokalizacji, dzięki temu, że pozwalają na odwzorowanie wielu typów sygnałów, o niższych przepływnościach, niezsynchronizowanych z SDH, do struktur synchronicznych. Z usług SDH korzystają m.in. GSM, Internet. Charakterystyka: niezawodność działania, możliwość rozbudowy sygnału, powstaję tzw. system zamknięty - jeśli jedno urządzenie nie działa możliwe jest obejście z innej strony.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)