To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Behawiorystyczna i neobehawiorystyczna teoria człowieka.
Watson:
Psychologia powinna badać zachowanie posługując się obiektywnymi metodami stosowanymi przez nauki przyrodnicze
Przejął od Pawłowa zasadę warunkowania i połączył ją z rozwiniętymi przez siebie koncepcjami - stworzył behawioryzm.
Thorndike:
prawo efektu (pyt. 26)
teoria Dollarda i Millera:
kluczowe pojęcie: nawyk (habit)- związek (skojarzenie) bodźca z reakcją
osobowość skłąda się przede wszystkim z nawyków
ważna kategoria nawyków jest wywoływana przez bodźce słowne (reakce mają często charakter werbalny)
w niektórych nawykach mogą występować reakcje wewn., które wywołują bodźce wewn. o właściwościach popędowych (wyuczony przez reakcję popęd- popęd wtórny)
popędy wtórne należy uważać za trwałe elementy osobowości
popędy pierwotne i wrodzone związki S-R także mają udział w strukturze osobowości
teoria Skinnera:
należy badać zależność zachowania od środowiska zewn.
zachowanie człowieka, jego osiągnięcia w nauce, kontakty z innymi i działalność organizacyjna są zależne od genów, środowiska fizycznego i społecznego
struktura zachowania jest w dużym stopniu kopią struktury środowiska
środowisko to konfiguracja czy mozaika bodźców (S), które sterują reakcjami człowieka (R), i odwrotnie- środowisko fizyczne i społeczne jest wytworem człowieka
stany wewn., cechy osobowości i postaw nie regulują zachowania
Skinner uznaje też, że pewne zachowania mogą mieć podłoże wyłącznie genetyczne
nie twierdzi, że zach. jest jedynie wytworem środowiska, ale kładzie nacisk na doniosłość zmienności biologicznej
behawioryzm nie wyklucza świadomości czy ludzkich właściwości, ale nie przywiązuje do nich wagi
zachowanie jest uruchamiane przez popęd, ale utrwalane i podtrzymywane przez wzmocnienie
operując wzmocnieniami utrzymuje się kontrolę nad zachowaniem
neobehawioryzm- E. Tolman:
uważał się za behawiorystę, ale stał w opozycji do poglądów Watsona
jego teoria opierała się raczej na podkreślaniu stymulacji (S) niż stymulacji-reakcji (S-R)
wnioski, do których doszedł na podst. badań nad szczurami:
1) uczenie się jest zawsze skierowane na konkretny cel
2) przy uczeniu się często wykorzystujemy czynniki, elementy środowiska (np. aby nauczyć się najkrótszej drogi do pewnego celu- zapamiętujemy pewne obiekty przestrzenne, żeby było nam łatwiej... /ee chyba o to chodzi/;)
3) organizmy szukają najprostszej i najkrótszej drogi do osiągniecia celu
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)