To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Chemia środowiska
CHC 0164 l
Ćwiczenie 2: Analiza popiołów z elektrociepłowni metodą XRD
Cel:
Przedmiotem rentgenowskiej analizy fazowej jest identyfikacja składu fazowego
popiołów lotnych metodą dyfrakcji promieni rentgenowskich.
Analiza fazowa polega na interpretacji dyfraktogramów cyfrowych uzyskanych przy
uŜyciu dyfraktometru rentgenowskiego X’PERT firmy Philips
Popioły, pyły i ŜuŜle to odpady z energetycznego spalania węgla. W polskich
elektrociepłowniach najczęściej spalany jest węgiel kamienny. Popiół lotny z węgla kamiennego
jest miałkim pyłem, który wskutek obróbki termicznej składa się w przewaŜającej mierze
z kulistych, szklistych cząsteczek. Popiół lotny wyprowadzany jest z paleniska kotła ze strumieniem
gazów spalinowych, zatrzymywany w filtrze i zbierany w zasobnikach. MoŜe być wykorzystywany
w przemyśle jako materiał budowlany uŜywany przy konstrukcji dróg, produkcji betonu czy spoiw
bezcementowych, a takŜe jako dodatek w procesie produkcji galanterii betonowej (np.: kostki
brukowej), cegły, pustaków, jako materiał nasypowy i wypełniający oraz materiał do polepszania
gruntów budowlanych.
Popiół lotny ma postać miałkiego pyłu mineralnego w kolorze od jasno- do ciemnoszarego
i jasnobrązowym. W zaleŜności od źródła i składu węgla który jest spalany, skład chemiczny
popiołów jest bardzo zróŜnicowany, ale wszystkie popioły lotne zawierają znaczne ilości dwutlenku
krzemu (zarówno amorficznego i krystalicznego) i tlenek wapnia, jak równieŜ tlenki glinu i Ŝelaza.
Poza tym zawiera, tak samo jak naturalne skały, róŜnego rodzaju pierwiastki śladowe oraz
wykazuje niewielki udział nie spalonych części węgla kamiennego w postaci cząsteczek koksu. Pod
względem składu chemicznego popiół lotny odpowiada znanym od ponad 2000 lat popiołom
wulkanicznym i skałom, takim jak trass i pumeks.
Zasady postępowania z odpadami powstającymi w procesach wytwarzania energii
elektrycznej i ciepła, nazywanymi ubocznymi produktami spalania (UPS), określa Ustawa
o odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 r. (Dz. U. Nr 62, poz. 628).
Promieniowanie rentgenowskie jest promieniowaniem elektromagnetycznym o długości fal
od 0.1 do kilku Å.
Proszkowa dyfrakcja rentgenowska (XRD, ang. X-ray diffraction) stosowana jest do analizy
substancji krystalicznych i polikrystalicznych, a takŜe do określania składu fazowego i struktur
występujących w badanych próbkach. Dyfrakcja rentgenowska jest podstawową metodą analizy
strukturalnej i defektowej materiałów krystalicznych. Badane są m.in. farmaceutyki, stopy metali,
numizmaty, materiały geologiczne i budowlane, popioły. Metoda moŜe być równieŜ zastosowana
do opisu odmian amorficznych. Ponadto proszkowa dyfrakcja rentgenowska stosowana jest do
oznaczania parametrów komórki jednostkowej i grupy przestrzennej oraz struktury cząsteczkowej.
W metodzie tej bada się próbki w stanie sproszkowanym.
Dane dyfrakcyjne są otrzymywane w postaci dyfraktogramów przedstawiających zaleŜność
intensywności refleksów dyfrakcyjnych od odległości
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)