To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wydawcy prasy lokalnej w latach 80. i 90. 5 podstawowych zadań wydawców prasy lokalnej: określenie struktury wydawnictwa, wielkość zatrudnienia, zasad i trybu działania danego wydawnictwa; inicjowanie zmian w funkcjonowaniu wydawnictwa, jego organizacji; zatrudnianie i zwalnianie pracowników; inspirowanie dziennikarzy, redaktorów do podejmowania nowych wyzwań, inicjatyw; właściwy poziom materiałów zamieszczanych w czasopiśmie. 3 podstawowe czynności w obrębie tych zadań: edytorsko-techniczne
kadrowo-personalne
finansowo-organizacyjne. Czynności te zmierzają do przygotowania publikacji na właściwym poziomie merytorycznym, technicznym i edytorskim. Wyróżnia się 3 podstawowe formy własności lokalnych instytucji prasowo-wydawniczych: prywatna - właścicielem jest osoba fizyczna, grupa osób albo osoba prawna, czyli najczęściej różnego rodzaju spółki; publiczna - właścicielem jest państwo lub samorząd terytorialny; organizacje pozarządowe - właścicielem są stowarzyszenia, fundacje, korporacje społeczno-zawodowe, partie polityczne, związki zawodowe. Inny podział form własności i kategorii wydawców - bierze się pod uwagę formę własności i odpowiadające jej funkcje, cele i sposoby działania. 3 główne typy instytucji nadawczych: komercyjne - zasadniczym celem jest osiągnięcie zysku, dążenie do podporządkowania się prawom ekonomicznym rynku; publiczne - celem jest pełnienie określonej misji publicznej i społecznej; niekomercyjne - celem jest popularyzowanie programu organizacji pozarządowej, instytucji, partii, jest to także prasa katolicka, religijna. Czasopisma lokalne w Polsce dzielimy ze względu na status instytucjonalno-organizacyjny, który ma też wpływ na zróżnicowanie czasopism lokalnych. Zjawisko to było szczególnie widoczne w latach 1989-1991. Powstały następujące kategorie wydawców prasy lokalnej: dziennikarskie spółdzielnie wydawnicze, partie i organizacje polityczne, urzędy parafialne, parafie, komitety obywatelskie, organizacje związkowe, osoby prywatne. W przełomowym okresie ważną rolę odegrały jeszcze dwie grupy wydawców: towarzystwa miłośników, przyjaciół ziemi oraz instytucje samorządu terytorialnego. W. Chorązki, Prasa lokalna i sublokalna w Polsce 1989-1991, Zeszyty Prasoznawcze 1991 nr 3-4. Z. Sokół, Lokalne czasopisma samorządowe w Polsce południowo-wschodniej 1989-1992, Zeszyty Prasoznawcze 1992 nr 1-2.
(…)
…; powszechny system nomenklaturowy, który miał wpływ na stosunki kierownicze w państwie, administracji i redakcjach. W latach 1989-1992 w działalność prasy i wydawców lokalnych angażowały się różne podmioty z różnymi intencjami. Badacze wymieniają 9 tych podmiotów: organy władzy państwowej stopnie podstawowego: Rady Narodowe do maja 1990 roku; organy administracyjne stopnia podstawowego: urzędy gmin i miast…
…. 1500 periodyków. J. Kamiński, Bibliografia publikacji podziemnych w Polsce 1981-1986, Paryż 1988. W 1988 roku nie istniały w Polsce prywatne wydawnictwa lokalne. Musiano trzykrotnie zmieniać obowiązujące prawo prasowe w Polsce, aby taka możliwość zaistniała, w latach: 1988, 1989 i 1990. Zanim ostatecznie pojawiło się zjawisko wydawnictw lokalnych w Polsce w latach 80. obowiązywały następujące warunki…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)