Wykład VI, 5.12.2011
Koszty walk spowodowały ich wygasanie z latach 80-tych. Rozpoczynają się rokowania od wiosny 1986 roku. Wietnam kosztował kontyngent, do tego dochodziły embarga międzynarodowe. Państwa sąsiednie, głównie Tajlandia, musiały przestać wspierać Khmerów. Wycofali bazy z Tajlandii. Wietnam zobowiązał się do wycofania swoich żołnierzy. Mieli zacząć w 1990 roku. Zaczęli nawet wcześniej, wycofywanie skończyło się w 1989 roku. Rozpoczęły się rokowania między 4 stronami konfliktu: rząd Hun Sena, Czerwoni Khmerzy, Błękitni Khmerzy i reszta. Rokowania kończą się w 1989 roku w Paryżu. Wypracowano konsensus, ale nie podpisano porozumienia. Czerwoni Khmerzy obawiali się o rozliczenie swojej polityki za Pol Pota, dlatego odwlekali. Ustalono, do czego nie doszło:
- ustanowienie najwyższej rady narodowej;
- utworzenie tymczasową władzą ONZ, która ma nadzorować demokratyczne wybory;
Hun Sen chciał gwarancji międzynarodowych, że nie będą wspierali Czerwonych Khmerów. Dostał je dopiero w 1991 roku. Wtedy ONZ cofnęło ich oficjalne poparcie. Rozmowy trwały dalej, intensywne w 1990 roku. Trzeba doprowadzić do likwidacji sił reprezentujących różne stronnictwa i utworzenie z tego jednej armii. Wprowadzono w życie 1 maja 1990 roku wprowadzono rozejm, chociaż walki i tak były już mało intensywne. Doszło do spotkania z Nowym Jorku pod koniec września 1991 roku, by wprowadzić w życie postanowienia. Podpisanie oficjalnego układu pokojowego, Paryż, 21 października 1991 roku. W listopadzie do kraju wraca książę Sihanuk. Jednocześnie przybywają siły odpowiedzialne za przygotowanie kraju do wyborów. Te siły policyjne, wojsko i policja, będą liczyły 20 tysięcy ludzi. Mają przybyć od marca 1992 roku. Ten kontyngent w sumie kosztował 1 mld dolarów. Czerwoni Khmerzy zdystansowali się od porozumień, ale ich nie zatrzymali. Kontrolowali 15% kraju, samej dżungli, ale stopniowo tracili poparcie społeczne, jak zagraniczne, w tym ChRL. Wybory odbywają się w maju 1993 roku, wszystkie siły przystąpiły, Czerwoni Khmerzy zbojkotowali wybory. Udział wzięli monarchiści (Błękitny Khmerzy), postkomuniści Hun Sena i 20 mniejszych partii. Frekwencja wyniosła 90%. Wygrali monarchiści z wynikiem 45% poparcia, a Hun Sen uzyskał 38%. Powstało porozumienie na mocy którego utworzono podwójny rząd koalicyjny. ONZ wydał na to zgodę. Rząd na czele w Hun Senem i księciem Rhanalidem. Jesienią 1993 roku siły międzynarodowe opuściły kraj. Napłynęła pomoc międzynarodowa i rozpoczęła się odbudowa kraju. Trochę przeszkadzali Czerwoni Khmerzy. Latem 1997 roku doszło do rozłamu i walk. Silniejszy był Hun Sen. Od 5 lipca przez dwa dni trwały walki w stolicy. Wygrał Hun Sen, przeciwnicy zbiegli z kraju. Zamach potępiono na arenie międzynarodowej. Wstrzymano programy pomocy ekonomicznej. Hun Sen musiał iść na kompromis. Latem 1998 roku kolejne wybory parlamentarne, przy obserwatorach międzynarodowych. Wygrali postkomuniści, ale nie uzyskali 2/3 mandatów i musieli iść na koalicję z monarchistami. Tym razem podzielono się władzą. Hun Sen został premierem, monarchista szefem parlamentu. I przywrócono monarchię, a głową państwa został król. Hun Sen regularnie wygrywa wybory i rządzi do dziś.
(…)
… poprzedniego systemu i samego problemu Czerwonych Khmerów. Utworzono trybunał międzynarodowy, ale żadna siła w kraju nie była zainteresowana rozliczeniami. Ogłaszano kolejne amnestie, w związku z czym część przywódców Khmerów będzie chciała z tego skorzystać, nawet z sądzeniem (przeważnie ci mniej winni). Pierwsza grupa odpowiedziała na apel w 1996 roku. Ujawniło się 10 tysięcy partyzantów.
Pol Pot na czele 2 tysięcy ludzi został w dżungli i prowadził działania przeciwko legalnym władzom. Podano informację, że 16 kwietnia 1998 roku Pol Pot zmarł w areszcie domowym. Wtedy reszta wyszła z konspiracji. Po 1998 roku Khmerów zostało 100 z komendantem Mokate na czele. Złapany i postawiony przed trybunałem. Ujęty w marcu 1999 roku. Problem rozwiązał się.
Relacje Irak-Iran
Iran
Iran był monarchią, najpierw absolutną…
…, skąd krytykuje Pahlawiego. W Iranie rozbudowuje się tajna policja i armia. W 1975 roku powstaje Partia Ocalenia Iranu. Po kryzysie naftowym zaczynają się problemy z napływem petrodolarów. Prowadzi to do pogorszenia się sytuacji w gospodarce i społeczeństwie. Oczekiwania społeczne są bardzo duże, krytyka płynie od mułłów i ajatollahów. Chomeini ogłosił nieważność istnienia reżimu Pahlaviego. Młodzi wychodzą…
…. Korzystając z osłabienia Iranu podczas rewolucji, Irak chciał zmienić układ. Saddam Husajn rozbudował armię, co miało wzmocnić jego władzę i kontrolować mniejszości. Irak wypowiada układ. W 1980 roku rozpoczyna się wojna iracko-irańska. Wszystkie kraje arabskie udzielają wsparcia Irakowi, bojąc się rozlania radykalnej rewolucji islamskiej. Po stronie Iranu nikt się nie opowiedział. Iran na wojnę…
… zniszczonej infrastruktury i szybciej się odbudował. Irak mocno się zadłużył i miał zniszczoną infrastrukturę na południu, port w Basrze. Stłumiono także powstanie Kurdów. …
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)