Wolfgang Leibniz (1646 - 1716) filozof niemiecki, autor „Monadologii”
źródłem inspiracji dla Leibniza byli Kartezjusz, Spinoza i Locke próba zjednoczenia przeciwstawnych wątków i przewartościowania właściwości tradycji
podział substancji substancje proste (monady) - nasza jaźń i dusza, której stałość i nierozdzielność świadczy o jej substancyjnym charakterze świat i cała rzeczywistość składa się z monad substancje niematerialne, niepodzielne, nie podlegające oddziaływaniom wewnętrznym
nie mogą być unicestwione ani wytworzone
różnią się między sobą doskonałością (zdolnościami poznawczymi)
tworzą strukturę hierarchiczną najniżej są ciała organiczne
najwyżej jest Bóg
działanie monad jest uporządkowane dzięki harmonii ustanowionej przez stwórcę
dążą do doskonalenia i zmieniają swój stan przechodząc z jednego do drugiego (percepcja)
współdziałają ze sobą i tworzą jeden żywy organizm, w którym dominuje centralna monada
świat nie jest doskonały, ale został stworzony przez Boga w najdoskonalszy z możliwych sposobów
zło zło metafizyczne - rzeczy stworzone nie mogą być doskonałe
zło fizyczne - często jest usprawiedliwione
zło moralne - grzechy, następstwo ludzkiej wolności
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)