Wojna stuletnia

Nasza ocena:

5
Pobrań: 280
Wyświetleń: 1232
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wojna stuletnia - strona 1 Wojna stuletnia - strona 2 Wojna stuletnia - strona 3

Fragment notatki:

Wojna stuletnia (działania wojenne francusko-angielskie do końca XIV wieku). Geneza wojny stuletniej (1337-1453). Ujmując rzecz ściśle, wojna stuletnia była ciągiem ośmiu francusko-angielskich konfliktów zbrojnych, przerywanych dłuższymi bądź krótszymi okresami rozejmów i pokojów, trwająca w sumie 116 lat. Cztery z nich miały miejsce w interesującym nasz okresie XIV wieku. Mimo, że wojna rozpoczynała się jako typowy konflikt wielkich panów feudalnych, od razu na wstępie przybrał charakteru sporu międzynarodowego, dając początek rywalizacji francusko-angielskiej trwającej do XIX wieku. Trzy podstawowe przyczyny wybuchu wojny: Zależności lenne między królami Anglii i Francji. Jako książęta Akwitanii i wielu innych lenn francuskich, królowie angielscy byli wasalami władców francuskich. W Anglii natomiast sprawowali suwerenne rządy, co budziło uzasadnione obawy królów Francji , że zechcą zrzucić ich zwierzchność i połączyć posiadłości kontynentalne z domeną angielską. Postępujące uzależnienie Hrabstwa Flandrii od wymiany handlowej z Anglią. (Główny odbiorca wełny z wysp brytyjskich). Królowie francuscy, którzy w XIII wieku zlikwidowali wpływy niemieckie we Flandrii , spostrzegli ,że ich wpływy zostały ponownie zagrożone przez zacieśniające się więzi kupców i rzemieślników z kupcami angielskimi. wpływy francuskie w Szkocji i pomoc, jakiej władcy Francji udzielili Szkotom w ich wojnach z Anglią. ( Robert Bruce i jego syn Dawid znalazł azyl na dworze francuskim). Taktyka Taktyka angielska w decydujących bitwach wojny stuletniej była stosunkowa prosta. Środek szyku zajmowała jazda, na skrzydłach wysuniętych nieco do przodu stali łucznicy, przed nimi piechota, cały zaś pierścień zamykały z tyłu wozy połączone łańcuchami , zdolne do szybkich manewrów. Nowym rewolucyjnym wręcz rodzajem uzbrojenia był długi angielski łuk. Ta tradycyjna broń Walijczyków upowszechniła się w Anglii w XII wieku. Każdy łucznik angielski miał w kołczanie 24 strzały, które wypuszczał bardzo celnie z szybkością 12 na minutę, i to na znaczną odległość ponad 200 metrów. Siła przebicia takiej strzały była zdumiewająco duża, z łatwością przebijała ciężkozbrojne zbroje rycerskie. Łucznicy zaczynali walkę i dezorganizowali szeregi przeciwnika. Uszykowane w tyle za łucznikami falanga spieszonych rycerzy oczekiwała uderzenia przeciwnika lub też dogodnej sytuacji do natarcia. Konnica oczekiwała momentu do decydującej szarży. Pod względem militarnym Walezjusze opierali się na pospolitym ruszeniu feudalnego rycerstwa, przy czym najemne oddziały traktowano jako uzupełnienie. Brakowało jakiejkolwiek myśli taktycznej- bitwa polegała dla wodzów francuskich przede wszystkim na pojedynkach, a więc bardziej starali się o ściągniecie do swych szeregów jak największej liczby sławnych rycerzy.

(…)

IV Pięknego, wygasła główna linia Kapetyngów. W myśl uchwały z 1317 roku, tron przeszedł na Filipa VI Walezjusza, bratanka Filipa Pięknego. Pierwsze działania wojenne na pograniczu Flandrii były bez większego znaczenia ( 1339-1340). 24 czerwca 1340 roku flota angielska składająca się z 130 okrętów wydała bitwę 190 okrętom francuskim blokujących port Brugii. (bitwa pod Sluys).
Anglicy zatopili…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz