To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wody strefu aeracji:
Strefa aeracji- (inaczej strefa napowietrzenia) strefa pomiędzy powierzchnią terenu a zwierciadłem wód podziemnych. Wolne przestrzenie pomiędzy skałami są częściowo wypełnione wodą lub powietrzem. Woda w postaci ciekłej może występować jako woda związana (higroskopijna, błonkowata lub kapilarna) lub jako woda wolna (wsiąkowa lub zawieszona). Woda w strefie aeracji może także występować w postaci pary wodnej. Wody w tej strefie pozostają w ścisłym kontakcie z powietrzem i nie tworzą ciągłego horyzontu.
Wody strefy saturacji
Strefa saturacji - warstwa skalna, w której wolne przestrzenie (szczeliny, pory) są całkowicie wypełnione wodą. Od strefy aeracji oddzielona jest zwierciadłem wód podziemnych. Wody w strefie saturacji dzielimy na gruntowe, wgłębne i głębinowe.
a) gruntowe- wody podziemne, zalegające na większych głębokościach niż wody zaskórne. Występują poniżej wyraźnej i trwale utrzymującej się strefy napowietrzenia. Wody gruntowe są zasilane opadami deszczu przenikającymi przez warstwy przepuszczalne dla wody, a następnie zatrzymywane przez warstwy nieprzepuszczalne. Zwierciadło wody jest swobodne i naśladuje w przybliżeniu kształt powierzchni terenu( podnosi się w wyniosłościami i obniża w zagłębieniach) . Wody gruntowe nie podlegają bezpośrednim wpływom czynników atmosferycznych, są przefiltrowane i z tego względu nadają się do użytkowania dla celów spożywczych. Wody te nie podlegają zmianom temperatury w ciągu doby, cechuje je równowaga termiczna. Temperatura ich zmienia się w zależności od pór roku. Wody te są wykorzystywane w studniach.
b) wgłębne- to wody położone poniżej warstw nieprzepuszczalnych. Zazwyczaj są zasilane wodami przesiąkającymi przez szczeliny uskoków tektonicznych albo na wychodniach skał przepuszczalnych na powierzchnię (najczęściej). Ze względu na izolację od warunków zewnętrznych nie podlegają wahaniom temperatury lub zaznaczają się tylko zmiany sezonowe. Charakteryzują się napiętym zwierciadłem wody (strefa saturacji), dostosowanym do kształtu nadległych warstw nieprzepuszczalnych. W strefach wychodni, lub kontaktu z wodami innych horyzontów, zwierciadło jest swobodne (strefa aeracji). Różnica poziomów najniżej i najwyżej położonych punktów zwierciadła umożliwia powstawanie efektu artezyjskiego i subartezyjskiego w rozległych synklinach (Niecka Mazowiecka, Niecka Łódzka, Basen Londynu, Basen Dakoty, Wielki Basen Artezyjski).
kierunek przepływu wody gruntowej
Kierunki przepływu wód podziemnych można łatwo wyznaczyć, jeżeli mamy mapę hydrogeologiczną z naniesionymi hydroizohipsami lub hydroizopiezami. Kierunki przepływu są prostopadłe do przebiegu hydroizohips. Chcąc wyznaczyć lokalnie kierunek przepływu wód podziemnych należy co najmniej w 3 otworach obserwacyjnych, rozmieszczonych na wierzchołkach trójkąta równobocznego zniwelować bardzo dokładnie wysokość zwierciadła wody gruntowej. Odległości między otworami w zależności od terenu wynoszą od ok. 30 m do 500m.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)