To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Własności koksownicze
węgli
Węgiel w koksownictwie
W przemyśle między innymi węgiel wykorzystuje się w procesie koksowania. Koksowanie jest to proces termicznego odgazowania mieszanki węglowej lub węgla bez dostępu powietrza w temperaturze dochodzącej do 1250oC. Proces ten można zaliczyć do technologii węglowych o największym znaczeniu praktycznym w metodach wytwarzania paliw stałych. Celem koksowania jest wytworzenie z węgla - koksu kawałkowego posiadającego dużą wytrzymałość mechaniczną oraz dobre właściwości pokoksownicze. Koks stosuje się między innymi w odlewnictwie, w procesach wielkopiecowych w hutach oraz jako paliwo stałe do otrzymywania energii cieplnej, dlatego własności koksownicze węgli różnego typu są bardzo istotnymi parametrami w doborze rodzaju węgli do mieszanki koksowniczej.
W Polsce podział węgla kamiennego stosuje się według normy PN-82/G-97002
(obowiązującej od dnia 1 stycznia 1983 roku).
Własności plastyczne węgla
Grupą metod pozwalających oznaczyć własności koksownicze węgli, są metody dotyczące plastyczności węgla. Skupiają się one na zdolnościach przechodzenia węgla w stan plastyczny co jest głównym warunkiem do otrzymywania wytrzymałego koksu w komorach koksowniczych. Stan plastyczny obserwuje się podczas pirolizy w temperaturach od około 350oC do około 500oC gdy już powstaje półkoks podczas resolidacji. Proces ten zależy od wzrostu stopnia uwęglenia, przy czym wraz ze wzrostem stopnia uwęglenia rośnie przedział plastyczności, który jest najszerszy dla węgli średnio uwęglonych.
Dla oceny plastycznosci węgla możemy wyróżnić trzy podstawowe grupy metod
oceniających stan plastyczny:
• badanie lepkości przy pomocy plastometrów ze zmiennym momentem obrotowym (np. metoda Davisa),
• metody penetrometryczne oceniające grubość warstwy plastycznej (np. metoda Sapożnikowa),
• badanie lepkości przy pomocy plastometrów ze stałym momentem obrotowym (np. metoda
Gieselera).
Wskaźnik stanu plastycznego według Gieselera
Oznaczanie własności stanu plastycznego według metody Gieselera - Hoehnego prowadzi się według starszej normy PN/G-04536 oraz nowszej PN/G-04565 które różnią się tylko konstrukcją plastometru. Metoda ta polega na umieszczeniu próbki węgla o masie 1,8g i
uziarnieniu poniżej 0,5 mm wraz z zanurzonym w niej mieszadełkiem w plastometrze, który z koleji zanurzony jest w mieszance azotanów - sodowego i potasowego, i późniejsze ogrzewanie całości od temperatury 350oC aż do zatrzymania się mieszadełka czyli osiągnięcia stanu półkoksu.
Ogrzewanie prowadzi się ze stałą szybkością 3oC/min. Na podstawie pomiaru temperatur i
(…)
…/G-04545 polega na ogrzewaniu 100g
węgla w stalowych tyglach w ściśle określonych warunkach w przedziale temperatur 350-650oC. Ogrzewanie prowadzi się ze stałą szybkością 3oC/min. Sapożnikow na podstawie
przeprowadzanych przez siebie badań na węglach i koksach sporządził diagram klasyfikacyjny węgle koksowe. W Polsce klasyfikacja ta była stosowana w latach powojennych, aż do lat sześćdziesiątych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)