To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Władze RP na uchodźstwie. Umowa paryska
Wskutek napaści Niemiec (1 września 1939) i Związku Radzieckiego (17 września 1939) na Polskę, władze kraju zmuszone zostały do ewakuacji. W nocy z 17 na 18 września prezydent i wódz naczelny przekroczyli granicę rumuńską w Kutach licząc, że stamtąd przedrą się do Francji. Pod naciskiem władz niemieckich i francuskich, zostali w Rumunii jednak internowani.
Wobec zaistniałej sytuacji należało wyznaczyć władze na emigracji spośród tych działaczy, którym udało się przedostać do Francji. 25 września prezydent RP Ignacy Mościcki, zgodnie z art.13 konstytucji kwietniowej, na swego następcę wyznaczył Bolesława Wieniawę-Długoszowskiego, ambasadora RP we Włoszech. Jednak wobec sprzeciwu opozycji i veta władz francuskich (co było ingerencją w suwerenność decyzji sojusznika) Wieniawa-Długoszowski zrzekł się nominacji, a na urząd prezydenta został nominowany i objął go Władysław Raczkiewicz. Nominację adnotowano na dzień 17.09.1939, zachowując wymóg konstytucyjny zachowania ciągłości władzy. Raczkiewicz nowym premierem mianował gen Władysława Sikorskiego i podpisał z nim tzw. Umowę paryską - objął ( sikorski) urząd Wodza Naczelnego, Generalnego Inspektora sił zbronych, i obowiązki ministra spraw zagranicznych, prezydent zrezygnował z przysługujących mu prerogatyw konstytucyjnych, zamierzająg wykonywac je wspólnie z premierem. W skład rządu weszli przedstawiciele samacji oraz opozycji, siedzibą był najpierw Paryż, poten Angers.
W październiku do Paryża przybył gen. Kazimierz Sosnkowski i prezydent Raczkiewicz wyznaczył go na swego następcę w razie, gdyby sam nie mógł pełnić urzędu do końca wojny. Gen. Sosnkowski wszedł do rządu jako minister bez teki. 9 grudnia, po rezygnacji z uczestnictwa w rządzie Ładosia, resort spraw wewnętrznych objął Stanisław Kot, bliski przyjaciel gen. Sikorskiego. 2 października 1939 prezydent wydał dekret o rozwiązaniu sejmu i senatu. 7 listopada Sikorski objął urząd Wodza Naczelnego i Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych.
W listopadzie siedzibę rządu przeniesiono do Angers. 13 listopada utworzono Komitet Ministrów dla Spraw Kraju, który nadzorować miał ruch oporu w kraju.
9 grudnia 1939 powołano Radę Narodową, organ doradczy rządu i prezydenta o charakterze parlamentu. W jej skład wchodziło 12-24 członków reprezentujących stronnictwa popierające rząd. Na czele rady stanął Ignacy Paderewski, a wiceprzewodniczącymi zostali: Tadeusz Bielecki (SN), Stanisław Mikołajczyk (SL) i Herman Lieberman (PPS). 18 grudnia rząd wydał deklarację, która formułowała najważniejsze cele rządu emigracyjnego. Deklaracja określała Niemcy hitlerowskie jako głównego wroga Polski, potwierdzała stan wojny z ZSRR (która toczyła się de facto, natomiast rozpoczęcie wojny
(…)
…: Tadeusz Bielecki (SN), Stanisław Mikołajczyk (SL) i Herman Lieberman (PPS). 18 grudnia rząd wydał deklarację, która formułowała najważniejsze cele rządu emigracyjnego. Deklaracja określała Niemcy hitlerowskie jako głównego wroga Polski, potwierdzała stan wojny z ZSRR (która toczyła się de facto, natomiast rozpoczęcie wojny de iure nie miało miejsca), zapowiadała walkę o wyzwolenie Polski u boku…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)