To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Władza państwowa i jej suwerenność
Kategoria suwerenności przysługuje tylko państwom. Nie ma innych uczestników stosunków międzynarodowych co do których tę kategorię można im przypisywać. Nie ma zatem suwerennych organizacji międzynarodowych. Mając na myśli samodzielnie podejmowanie decyzji jest to sformułowanie potoczne. Suwerenność dzielimy na suwerenność zewnętrzną (z innymi uczestnikami stosunków międzynarodowych) i wewnętrzną.
Kiedy my ją charakteryzujemy posługujemy się uzgodnieniami dokonanymi na gruncie prawa międzynarodowego. Sfery suwerenności wewnętrznej pomijamy. W języku staropolskim suwerenność określano jako samowładność (decydowanie o losach państwa bez ingerencji zewnętrznej) i całowładność (to decydowanie dotyczy wszystkich sfer życia publicznego zarówno w wymiarze wewnętrznym i międzynarodowym) państwa. Kiedy rozpatruje się kategorii suwerenności w wymiarze międzynarodowym to wskazuje się na jej 3 podstawowe cechy/wymiary jej realizacji:
zdolność traktatowa - oznacza, że państwa tworzą prawa międzynarodowe albo w kontaktach dwustronnych albo w kontaktach wielostronnych (dzielimy na normy regionalne i uniwersalne. Uniwersalne są adresowane do wszystkich państw świata, natomiast regionalne do państw określonego regionu). Pojęcie regionu nie zawsze jest jednoznaczne. Często istnieją wątpliwości czy państwa tworzą region. Mówi się wówczas o normach grupowych. Prawo międzynarodowe jest głównym regulatorem stosunków między państwami i innych uczestników stosunków międzynarodowych. Zapewnia, że w stosunkach międzynarodowych nie ma chaosu, co oznacza że istnieje absolutny porządek. prawo legacji - kategoria prawa międzynarodowego i oznacza zdolność do utrzymywania stosunków dyplomatycznych z innymi państwami. Prawo legacji ma 2 formy: legacja czynna (prawo do wysyłania swoich przedstawicieli dyplomatycznych do innych państw, a także do organizacji międzynarodowych) i legacja bierna (prawo przyjmowania przedstawicieli dyplomatycznych innych państw). Prawo legacji czynnej i biernej przysługuje tylko państwom. Natomiast niektórym organizacjom międzynarodowym (ONZ, NATO) przysługuje prawo legacji biernej. Prawo legacji oparte jest na 2 podstawowych zasadach: wzajemności (legacja jest zawsze stosunkiem 2 podmiotów, państw) i równości (niezależnie od tego jakie państwa w sensie potencjałów jakie posiadają realizując sprawy legacji są wobec siebie równe. Wysyłają zawsze przedstawicieli dyplomatycznych tej samej rangi. W czasach dzisiejszych są to ambasadorowie. Wszystkie państwa są równe bo są suwerenne). Korpus dyplomatyczny to wszyscy przedstawiciele akredytowani w danym państwie. prawo do tworzenia i uczestniczenia w pracach organizacji międzynarodowych -
(…)
… mogą zniknąć i znikają. Czyli nie ma państw wiecznych, to tylko dyktatorom i twórcą wielkich imperiów wydawało się że tworzą struktury ponadczasowe i żadna struktura tego typu do dzisiaj nie przetrwała. Zatem nie ma państw wiecznych co oznacza, że państwo jest kategorią historyczna. Najlepiej odzwierciedlają te problemy w sensie graficznym mapy polityczne poszczególnych okresów historycznych. Jeżeli je porównamy to zauważymy, że one się zmieniają. Mapa polityczna jest graficznym odzwierciedleniem sytuacji w świecie. Powstanie i upadek państw jest dla każdego z tych państw procesem szczególnym. Każdy przypadek jest przypadkiem indywidualnym, to szczególny rodzaj przyczyn, przebieg, konsekwencje. W tym znaczeniu każdy z przypadków jest przypadkiem konkretno historycznym. Natomiast możemy pewne sytuacje…
… generalizować - możemy identyfikować pewne wspólne mechanizmy i pewne wspólne cechy które będziemy przepisywać wspólnie jakiejś grupie procesów historycznych. Tę materię możemy porządkować, ale to oznacza że konkretne przypadki które miały miejsce nie zawsze w pełni takim założeniom modelowym odpowiadają. Co więcej możemy powiedzieć, że konkretno historyczne przypadki często od tych założeń modelowych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)