William Szekspir - twórczość romantyczna (4 fazy):
nauka w opanowaniu rzemiosła (umiejętnie inspirował się innymi i wzbogacał pomysły) np. Ryszard III, Poskromienie złośnicy, Stracone zachody miłości
pełnia rozkwitu np. Sen nocy letniej, Kupiec wenecki, Romeo i Julia, Ryszard II, Henryk V (są to kroniki historyczne, nie źródła)
lata wielkich tragedii np. Hamlet, Makbet, Otello, Juliusz Cezar
rozluźnienie struktury dramatycznej, melancholia, baśniowe klimaty np. Zimowa opowieść
Cechy charakterystyczne:
zapożyczanie wątków, ale przekształcanie i dopracowywanie ich
mieszanie wydarzeń historycznych (by pokazać ludzką psychikę)
najważniejszy człowiek i to co się z nim dzieje, jego motywacje
utwory pisane językiem literackim, pięknym, ale trudnym i specyficznym
wykorzystanie retoryki w monologach
bardziej wyraziste postaci
lepiej operuje kontrastem, zabawa elementami charakteryzującymi bohatera
olbrzymia świadomość słowa budującego znaczenie, miał świadomość, że pisze dla aktora, nie czytelnika
Tradycja Szekspira wpływa na twórczość m.in. Goethego, S. Wyspiańskiego, J. Iwaszkiewicza, twórców oper, baletów.
Najwięcej prób ekranizacji Szekspira podjęto w Anglii.
Lorens Olivier (aktor i reżyser) - zagrał wszystkie męskie postaci w teatrze
Szekspir wykorzystuje w swej twórczości wiedzę o aktorstwie, teatrze i sztuce scenicznej.
Zadanie: pokazywanie człowiekowi innych twarzy. Bycie zwierciadłem, które jest instrumentem prawdy o człowieku. Pokazuje, że ten kto patrzy w stronę sceny, może znaleźć odpowiedź na nurtujące go pytanie.
Monolog Hermiony:
zostaje oskarżona o zdradę męża, króla z przyjacielem i postawiona przed sądem
budując jej wystąpienie Szekspir odwraca rolę (Hermiona oskarża męża o uknucie intrygi, oskarża styl rządzenia, intrygi dworskie
mowa obrończa i oskarżycielska
Hermiona nie lamentuje, tylko stoi z podniesioną głową; mówi, że jest nie tylko żoną, matką i królową, ale i córką króla (honor), powołuje się na bogów, wie, że jest niewinna
silna, władcza, lojalna, prawa, ma szacunek dla męża
wie, że zdrada stanu jest haniebna
wierzy w sprawiedliwość
nie pada nawet cień wątpliwości co do jej lojalności
Szekspir genialnie pokazuje jak zmienia się bohater.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)