Wpływy z majątku lokalnego

Wpływy z majątku lokalnego obejmowały opłaty za korzystanie z infrastruktury

komunalnej i społecznej będącej własnością samorządów, wpływy ze sprzedaży lub

dzierżawy majątku komunalnego, udziały z uczestnictwa w spółkach z o.o., dywidendy z

uczestnictwa w spółkach akcyjnych itp. Dochody z majątku stanowiły niejednorodne źródło

dochodów budżetowych samorządów. Dominująca rola w tej grupie przypadała opłatom za

usługi świadczone przez samorządy lokalne. Były to opłaty za takie usługi jak wywóz śmieci,

odprowadzanie ścieków, sprzątanie ulic i utrzymanie dróg, zaopatrzenie mieszkańców w

wodę, ciepło, energię elektryczną, opłaty za przedszkola, za korzystanie z basenów, wstępy

do muzeów itp. Najczęściej wpływy uzyskiwane z tytułu świadczonych usług nie pokrywały

poniesionych na ten cel kosztów.

W przypadku Polski od kilku lat istniała tendencja do podnoszenia opłat za korzystanie z

usług społeczno-komunalnych. Źródłem wpływów z majątku mogła być także sprzedaż lub

dzierżawa elementów majątku, zwłaszcza ziemi, budynków komunalnych, infrastruktury

technicznej.

Subwencje ogólne i celowe.

Dotacje wyrównawcze były ważnym elementem równoważenia budżetów

samorządowych. Konieczność zasilania zewnętrznego była nieodzowna gdyż dochody z

podatków oraz majątku wspólnot samorządowych nie wystarczały do sfinansowania

wydatków budżetowych.

W Polsce gminom przysługiwała subwencja ogólna i szkolna.

Łączną kwotę subwencji ogólnej dla gmin ustalało się w wysokości 0,9% planowanych

dochodów budżetu państwa. Ze środków tych wydzielało się 1% subwencji tworząc tzw.

rezerwę subwencji ogólnej. Kolejnym etapem rozdziału subwencji ogólnej było wyliczanie

przypadającej samorządom terytorialnym tzw. subwencji wyrównawczej. Wielkość tej części

subwencji dla poszczególnych gmin uzależniona była od potencjału podatkowego gminy.

Potencjał podatkowy gminy to wpływy z podstawowych podatków realizowanych przez

samorządy lokalne, przypadające na mieszkańca gminy. Im niższy był potencjał podatkowy

gminy, w porównaniu do analogicznego wskaźnika dla wszystkich gmin w kraju, tym

większą subwencję wyrównawczą ta gmina otrzymywała. W ramach subwencji ogólnej

wszystkim gminom przysługiwały ponad to środki z budżetu państwa proporcjonalnie do

przeliczeniowej liczby mieszkańców. Liczba mieszkańców przeliczeniowych zależała od

wielkości gminy. W gminach do 10 tyś. Mieszkańców liczba ta równała się liczbie

mieszkańców rzeczywistych. W gminach większych wskaźnik ten mógł być zróżnicowany i

wynosić od 110-125% faktycznych mieszkańców.