Cechy charakteryzujące polskie czasopiśmiennictwo społeczno kulturalne i literackie okresu międzywojennego

- Ogólna ilość czasopism tego typu wzrastała w liczbach bezwglednych

- Efemeryczność wydawnictw była znaczna. Wynikało to ze słabości ekonomicznej środowisk

artystycznych, ale także z ich rozbicia i dyferencjacji politycznej.

- Czasopisma takie skierowane do ogółu inteligencji umocniły się dopiero w latach 30-tych, kiedy to także liczba ich wzrosła. Wiązało się to z ożywieniem życia politycznego jak i zmianami w aspiracjach podstawach środowisk inteligenckich

- stosunkowo niskie nakłady obieg czasopism tego typu nie wykraczał poza części warstwy inteligenckiej

- w kraju przeważającą część czasopism tego typu eksponowała poglądy prawicowe.

- w latach 30 w okresie przyspieszonej polaryzacji obozów politycznych po 1935 r., widoczne było upolitycznianie czasopism społeczno – kulturalnych w formie częstego i bardziej swobodnego łączenia zagadnień estetycznych politycznymi jak i w eksponowaniu postaw politycznych

Wzrosła zainteresowanie dla problematyki społecznej i gospodarczej

- wydawnictwa inicjujące czasopisma tej kategorii były przedsięwzięciami samodzielnymi niemającymi żadnych związków z wydawnictwami dzienników.

- ze zmianami w technice wydawniczej, podnoszeniem się poziomu edytorskiego zasobów

informacyjnych całej prasy polskiej podnosił się poziom czasopism sk.

Wzrastał poziom ilustracji

Papiery o wysokiej gramaturze

Staranność opracowania poligraficznego przestały być udziałem bardzo nielicznej grupy czasopism

ekskluzywnych, drogich i luksusowo wydawanych.