To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Prasa powstania listopadowego:
Zawsze w takich sytuacjach prasa zaczyna wychodzić poza cenzurą.
Tak się też stało 30. listopada 1830 r., a trwało do kapitulacji Warszawy we wrześniu 1831 r.
Mimo wolnej prasy istniały urzędy cenzury, które nie działały,ale czekały na swój czas.
Już w pierwszych miesiącach wojskowi stwierdzili, że prasa zbyt surowo ocenia ich działania.
I chcieli powrotu do cenzury.
Ale 11. grudnia 1830 Rząd Tymczasowy wydał decyzję o likwidacji urzędu cenzury.
Rzecznikami wolności prasy byli liberałowie, a przede wszystkim Partia Kaliska Liberałów.
Ugrupowanie najbardziej radykalne.
Na czele bracia Wincenty i Bonawentura Niemojowscy.
Po wybuchu powstania Bruno Kiciński przeszedł metamorfozę - z liberała przeistoczył się w przeciwnika i zaczął nawoływać do podjęcia rozmów z Rosją.
Cechą charakterystyczną tego czasu było pojawienie się prasy w miastach, w których jeszcze jej nie było.
Kalisz.
Radom.
Lublin.
Suwałki
Dziennik „Polak Sumienny”.
Dziennik powstańczy.
Postawa zachowawcza - optujący za porozumieniu się z Rosją.
Redaktor naczelny: Bruno Kiciński.
Dziennik „Kurier Polski”.
Liberalny.
Związany z Partią Kaliskich Liberałów braci Niemojowskich.
Pismo „Nowa Polska”.
Nawoływało do „walki aż do końca, do zwycięstwa”.
Powstało w styczniu 1931 r.
Założycielem był brat Maurycego, Bazyli Mochnacki + grupa dziennikarzy z „Kuriera Polskiego”.
Maurycy pisał tam publicystykę, która powstrzymywała skutecznie przed rozpoczęciem rozmów kapitulacyjnych z Rosją.
Pismo to zainicjowało akcję, która skończyła się upadkiem dynastii Romanowów.
Ten akt detronizacji przyczynił się do tego, iż władze rosyjskie zniechęciły się do układania z Polakami.
Akcje propagandowe w krajach Europy Zachodniej.
Były to wydawnictwa w językach obcych przygotowywane przez wydział dyplomatyczny Rady Najwyższej Narodowej, czyli MSZ Rządu Powstańczego.
Były to:
„Dziennik Warszawski” po niemiecku.
„Echo Polski” po francusku.
Kiedy sytuacja militarna zaczęła się pogarszać, cała prasa, nawet zachowawcza, zaczęła krytykować działania dowódców wojskowych.
W jednym z pism ukazał się krytyczny text o generale Skrzyneckim,
Odpowiedzią był atak oficerów uzbrojonych w kije na tę właśnie redakcję.
(…)
…).
130 w zaborze pruskim.
160 w austriackim.
Także w aspekcie merytorycznym.
Cechy prasy wydawanej na terenie Królestwa Polskiego i Litwy:
Efemeryczność.
Na 185 jedynie 7 tytułów przetrwało cały okres międzypowstaniowy.
50 % ukazywało się ponad dwa lata.
Szybki rozwój:
Przynajmniej do 1843 r., kiedy zaostrzono represje.
1843 - 1855: regres.
Po 1855 (po wojnie krymskiej) ponowny wzrost, spowodowany mniejszymi represjami
Prasa informacyjna:
W 1832 na rynku pozostały 3 tytuły:
„Gazeta Warszawska” Antoniego Lesznowskiego.
„Kurier Warszawski”.
Konserwatywny „Dziennik Powszechny”.
Obniżył się poziom tej prasy:
Była cenzura dwustopniowa:
Prewencyjna.
Represyjna.
Zaczyna uciekać od tematyki politycznej i ideologicznej.
Przypomina suche biuletyny informacyjnych.
Treść:
Wiadomości krajowe, redagowane w stylu…
….
Ta pozycja rozpoczęła łańcuch radykalnych zmian w prasie.
Zmienia się w tym czasie pogląd na prasę - wydawcy patrzą na nią, jak na towar.
Rzewuski rozpoczyna walkę konkurencyjną.
Na konkurencyjne wyzwanie Rzewuskiego reaguje pierwszy Antoni Lesznowski, wydawca „Gazety Warszawskiej”
Zmienia układ gazety.
Ale poszerza też dział literacki i społeczny.
Wprowadza stałe honoraria dla swoich publicystów…
…. dziennika „Czas”.
Był to zwiastun w układzie dziennika informacyjnego.
Organ konserwatystów krakowskich - stańczyków.
Wzorował się na brytyjskim „Timesie”.
Cenzura rosyjska wprowadziła „zapisy”.
Były to tematy, zestawienia, które nie mogły być poruszane i rozwijane.
Były to także konkretne zwroty („Opiekuńczy Rząd drzewek pomarańczowych”).
W latach 50. XIX w. prasa polska zmieniła całkowicie swoje oblicze…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)