Prasa informacyjna w latach 1729- 1794r.

Pojawienie się i rozwój periodycznej prasy informacyjnej nowszego typu w Polsce

w pierwszej połowie XVIII w. wiązać należy ze wzrostem roli Warszawy jako centrum

administracyjnego i głównego ośrodka kulturalnego Rzeczypospolitej. W Warszawie przebywał dwór królewski, który był ośrodkiem życia politycznego kraju. Przebywali

w niej przedstawiciele wpływowej magnaterii a wokół niej grupowały się rzesze średniej

i drobnej szlachty. Miało to wpływ na ożywienie w stolicy handlu i rzemiosł zaspokajających luksusowe potrzeby warstw uprzywilejowanych.

Przez cały wiek XVIII Warszawa będzie nie tylko głównym ośrodkiem wydawniczym prasy polskiej, ale również konsumentem znacznej większości polskich gazet i czasopism.

Najpierw pojawiają się wydawnictwa prasowe, publikujące stale i periodyczne gazety informacyjne w języku polskim później w języku niemieckim i francuskim.

Gazety informacyjne docierały na prowincję, ale ich rozpowszechnianie wśród średniej szlachty było nieznaczne. Szybciej można je było spotkać na dworach magnackich,

które często prenumerowały prasę krajową, zaopatrując się również w prasę zagraniczną.

(w gazety francuskie wydawane na terenie Holandii i północno zachodnich Niemiec).

Głównymi odbiorcami polskich gazet informacyjnych byli w XVIII w. przedstawiciele szlachty

zamieszkali w Warszawie, Wilnie i okolicach tych miast oraz zamożniejsi mieszczanie stolicy i

większych miast Korony.

Sytuacja prawno-polityczna sprzyjała rozwojowi prasy informacyjnej.

Do czasów konfederacji targowickiej 1792 roku nie obowiązywała w Polsce żadna cenzura prewencyjna ani inna forma kontroli słowa drukowanego.

Próby wprowadzenia prewencyjnej cenzury gazet informacyjnych, podejmowane

w roku 1763–1784 były bezskuteczne.

Przywilej monopolistyczny na wydawanie wszelkiego typu gazet informacyjnych na terenie Korony posiadał w początkach XVIII w. Zakon pijarów, Na teranie Litwy prawa wydawnicze miała jezuicka akademia wileńska.

Pod koniec 1763 w skutek pomyłki dziennikarskiej na łamach pijarskiego

„Kuriera Polskiego" przywilej na wydawanie gazet polskich na obszarze korony przeszedł w ręce warszawskich jezuitów na mocy przywilejów Augusta II w 1757r. pijarzy otrzymali

zgodę na publikowanie gazet informacyjnych w języku francuskim i niemieckim a jezuici przywilej na wydawanie gazet w języku włoskim, łacińskim i wszelkich innych.

Kurier Polski to bogactwo podawanych co tydzień bieżących informacji krajowych

Prasa w tamtym okresie była głównie nastawiona na publikowanie informacji zagranicznych głownie. Ukazywał się w środy i soboty iż w tych dniach wyjeżdżały karety pocztowe ze stolicy. Nakład około 1000 egzam. Bardzo duży jak na owe czasy.

Gazeta Warszawska

Ukazywała się 2 razy w tygodniu, w środy i soboty

Przekazywała ważne informacje z zagranicy

Doniesienia krajowe były nie liczne i bardzo powściągliwe

Ukazywały się na łamach gazety ogłoszenia

Nakład około 500 egzemplarzy rósł bardzo szybko