Macierz ADL (ADL Matrix)
Powstała ona w firmie doradczej A.D. Little Inc. w latach siedemdziesiątych. Model analiza
strategicznej ADL został skonstruowany na podstawie dwóch zmiennych:
stopnia dojrzałości dziedziny – oparta jest na cztero fazowym cyklu życia produktu.
Cykl ten składa się z faz: rozruch, wzrost, dojrzałość, schyłek. Włączając do analizy
dodatkowo stopę wzrostu dziedziny, model ADL, podobnie jak BCG, opiera się przy jej
pomiarze na kryterium zapotrzebowania finansowego. Zakłada się, że w pierwszych
dwóch fazach cyklu życia zapotrzebowanie to jest wysokie, w następnych zaś szybko
spada. Założenie to pozwala jednocześnie oceniać poziom ryzyka sektorowego, które się
wyraża stopniem prawdopodobieństwa zaistnienia nieprzewidywalnych zmian lub nawet
załamań wynikających np.; z nowych regulacji prawnych, innowacji technologicznych,
zaburzeń rynkowych. Działalność w fazie rozruchu jest bardziej wrażliwa na te zmiany i
zaburzenia niż działalność dojrzała i ustabilizowana.
pozycji konkurencyjnej przedsiębiorstwa w danej dziedzinie - mierzy się ją jego
relatywną tzn porównywaną z konkurentami, siłą rynkową określaną wg stopnia
opanowania kluczowych czynników sukcesu. Między pozycją konkurencyjną
przedsiębiorstwa a jego rentownością segmentową istnieje ścisły związek. Podobny
związek zachodzi między pozycją konkurencyjną a poziomem ryzyka. Im pozycja ta jest
silniejsza, tym ryzyko jest mocniejsze i odwrotnie.
ZALECENIA STRATEGICZNE wynikają z porównania z modelem BCG:
- rozwój naturalny – polegający na angażowaniu wszystkich zasobów w te dziedziny,
w których przedsiębiorstwo ma dobrą pozycją konkurencyjną, oraz w segmenty
przyszłościowe, będące w fazie rozruchu
- rozwój selektywny – przeciwieństwo rozwoju naturalnego, polegający na
wybiórczym zasilaniu segmentów miernych lub nawet słabych, aby je uczynić bardziej
rentownymi i umożliwić poprawienie ich pozycji konkurencyjnej.
- porzucenie – tych dziedzin działalności, których rentowność jest niska lub na
obszarze których pozycja przedsiębiorstwa jest słaba.