Macierz Hofera

Ch. W. Hofer niezadowolony z przydatności macierzy ADL i McKinseya, opracował w

połowie lat siedemdziesiątych własny model macierzy

Wymiary macierzy:

- dojrzałość przemysłu

- pozycja konkurencyjna przedsiębiorstwa w danym sektorze

Tworzy się ją następująco:

- wydziela się w przedsiębiorstwie strategiczne jednostki organizacyjna (grupy

produktów)

- określa się pozycja strategiczne każdej z jednostek

- ustala się miejsce każdej jednostki na krzywej cyklu życia przemysłu

W ten sposób powstaje 15-polowa macierz, w której w postaci kół umieszczone są

poszczególne strategiczne jednostki organizacyjne (SBU).

Charakterystyka grup produktów.

Produkty A (produkty-dylematy), o mocnej pozycji konkurencyjnej w przemyśle o

tendencji wzrostowej, ale w początkowej fazie rozwoju.

Produkty B to rozwojowi zwycięzcy. Mają one mocną pozycję w przemyśle o tendencji

wzrostowej, w fazie wprowadzania na rynek. Podobnie jak A mają szanse ekspansji pod

warunkiem zastosowania odpowiednich strategii finansowych i marketingowych.

Produkty C to potencjalni przegrani. Przemysł jest w fazie wzrostu, ale pozycja

konkurencyjna tych wyrobów jest słaba, konieczna są zatem analizy, zastosowanie

odpowiednich strategii selektywnego wyboru z tej grupy produktów.

Produkty D znajdują się w niesprzyjającym otoczeniu, stanowiącym zagrożenia dla

przedsiębiorstwa, przemysł ma tu mocną pozycję konkurencyjną, co oznacza, że produkty

D mają dużą szansę przetrwania i stania się liderami rynkowymi

Produkty E i F to zyskowni producenci, odgrywają rolę „dojnych krów", generując zysk,

zarabiają w ten sposób na zasilanie produktów wchodzących na rynek czy

przeżywających fazę wstrząsów.