Fragment notatki:
©Kancelaria Sejmu
s. 1/50
USTAWA
z dnia 23 grudnia 1994 r.
Opracowano na podstawie: tj. Dz. U. z
2007 r. Nr 231, poz.
1701, z 2008 r. Nr
209, poz. 1315, Nr
225, poz. 1502, Nr
227, poz. 1505, z 2010
r. Nr 182, poz. 1228,
Nr 227, poz. 1482, Nr
238, poz. 1578, z 2011
r. Nr 240, poz. 1429.
o Najwyższej Izbie Kontroli
Rozdział 1
Zadania i zakres działania
Art. 1.
1. Najwyższa Izba Kontroli jest naczelnym organem kontroli państwowej.
2. Najwyższa Izba Kontroli podlega Sejmowi.
3. Najwyższa Izba Kontroli działa na zasadach kolegialności.
Art. 2.
1. Najwyższa Izba Kontroli kontroluje działalność organów administracji rządowej,
Narodowego Banku Polskiego, państwowych osób prawnych i innych państwowych jednostek organizacyjnych.
2. Najwyższa Izba Kontroli może kontrolować działalność organów samorządu terytorialnego, samorządowych osób prawnych i innych samorządowych jednostek organizacyjnych.
3. Najwyższa Izba Kontroli może również kontrolować działalność innych jednostek organizacyjnych i podmiotów gospodarczych (przedsiębiorców) w zakresie,
w jakim wykorzystują one majątek lub środki państwowe lub komunalne oraz
wywiązują się z zobowiązań finansowych na rzecz państwa, w szczególności:
1) wykonują zadania zlecone lub powierzone przez państwo lub samorząd terytorialny;
2) wykonują zamówienia publiczne na rzecz państwa lub samorządu terytorialnego;
3) organizują lub wykonują prace interwencyjne albo roboty publiczne;
4) działają z udziałem państwa lub samorządu terytorialnego, korzystają z mienia państwowego lub samorządowego, w tym także ze środków przyznanych na podstawie umów międzynarodowych;
5) korzystają z indywidualnie przyznanej pomocy, poręczenia lub gwarancji
udzielonych przez państwo, samorząd terytorialny lub podmioty określone
w ustawie z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 2/50
przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2003 r. Nr 174,
poz. 1689, z późn. zm.1));
5a) udzielają lub korzystają z pomocy publicznej podlegającej monitorowaniu w
rozumieniu odrębnych przepisów;
6) wykonują zadania z zakresu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego;
7) wywiązują się z zobowiązań, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60,
z późn. zm.2)), z innych należności budżetowych, gospodarki pozabudżetowej i państwowych funduszy celowych oraz świadczeń pieniężnych na
rzecz państwa wynikających ze stosunków cywilnoprawnych.
4. (uchylony).
5. Najwyższa Izba Kontroli może kontrolować pod względem legalności i gospodarności działalność jednostek organizacyjnych i podmiotów gospodarczych
wykonujących zadania z zakresu funkcjonowania systemów gwarantowania
środków pieniężnych i udzielania pomocy podmiotom objętym systemem gwarantowania, o których mowa w przepisach o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym w zakresie, w jakim wykorzystują one majątek lub środki państwowe lub
komunalne oraz wywiązują się z zobowiązań finansowych na rzecz państwa.
Art. 2a.
Ilekroć w ustawie mówi się o:
1) samorządzie terytorialnym - należy przez to rozumieć gminę, powiat, samorząd województwa oraz inne samorządowe osoby prawne i samorządowe
jednostki organizacyjne;
2) właściwej jednostce kontrolnej - należy przez to rozumieć kontrolną jednostkę organizacyjną Najwyższej Izby Kontroli przeprowadzającą postępowanie kontrolne w jednostce kontrolowanej;
3) kierowniku jednostki kontrolowanej - należy przez to rozumieć osobę, która
zgodnie z przepisami określającymi ustrój jednostki jest odpowiedzialna za
działalność tej jednostki i jest uprawniona do jej reprezentowania, a także:
a) osobę pełniącą obowiązki kierownika jednostki kontrolowanej lub upoważnionego zastępcę,
b) upoważnionego sekretarza lub podsekretarza stanu, zastępcę kierownika
urzędu centralnego albo dyrektora generalnego - w zakresie przydzielonych im zadań objętych zakresem kontroli, jeżeli jednostką kontrolowaną jest naczelny lub centralny organ administracji rządowej,
c) pełnomocnika Rządu powołanego na podstawie innych przepisów - w
zakresie powierzonych mu zadań,
d) osobę kierującą pracami organu wieloosobowego.
1)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 123, poz.
1291, Nr 145, poz. 1537 i Nr 281, poz. 2785 oraz z 2005 r. Nr 78, poz. 684 i Nr 183, poz. 1538.
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz.
727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz.
1031, Nr 217, poz. 1590 i Nr 225, poz. 1635 oraz z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818 i Nr
192, poz. 1378.
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 3/50
Art. 3.
Najwyższa Izba Kontroli, kontrolując jednostki wymienione w art. 2, bada w szczególności wykonanie budżetu państwa oraz realizację ustaw i innych aktów prawnych
w zakresie działalności finansowej, gospodarczej i organizacyjno-administracyjnej,
w tym realizację zadań audytu wewnętrznego, tych jednostek.
Art. 4.
1. Najwyższa Izba Kontroli kontroluje wykonanie budżetu, realizację zadań audytu
wewnętrznego, gospodarkę finansową i majątkową Kancelarii Sejmu, Kancelarii
Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Sądu Najwyższego,
Naczelnego Sądu Administracyjnego, Krajowej Rady Sądownictwa, Trybunału
Konstytucyjnego, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka,
Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Generalnego Inspektora Ochrony Danych
Osobowych, Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Krajowego Biura Wyborczego oraz Państwowej Inspekcji Pracy.
2. Na zlecenie Sejmu Najwyższa Izba Kontroli przeprowadza kontrolę działalności
Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Sejmu, Kancelarii
Senatu, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Rzecznika Praw Dziecka, Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, Instytutu Pamięci Narodowej
– Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz Państwowej
Inspekcji Pracy, tak jak działalności organów i jednostek, o których mowa w art.
2 ust. 1.
3. Kontrolę działalności Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, tak jak
działalności organów i jednostek, o których mowa w art. 2 ust. 1, Najwyższa
Izba Kontroli przeprowadza również na wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej, a Kancelarii Senatu na wniosek Senatu.
Art. 5.
1. Najwyższa Izba Kontroli przeprowadza kontrolę pod względem legalności, gospodarności, celowości i rzetelności, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Kontrola działalności samorządu terytorialnego przeprowadzana jest pod względem legalności, gospodarności i rzetelności.
3. Kontrola działalności jednostek organizacyjnych i przedsiębiorców, o których
mowa w art. 2 ust. 3, jest przeprowadzana pod względem legalności i gospodarności.
Art. 6.
1. Najwyższa Izba Kontroli podejmuje kontrole na zlecenie Sejmu lub jego organów, na wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów
oraz z własnej inicjatywy.
2. Najwyższa Izba Kontroli wykonuje swoje zadania na podstawie rocznego planu
pracy, który przedkłada Sejmowi; może też przeprowadzać kontrole doraźne.
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 4/50
Art. 7.
1. Najwyższa Izba Kontroli przedkłada Sejmowi:
1) analizę wykonania budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej;
2) opinię w przedmiocie absolutorium dla Rady Ministrów;
3) informacje o wynikach kontroli zleconych przez Sejm lub jego organy;
4) informacje o wynikach kontroli przeprowadzonych na wniosek Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów oraz innych ważniejszych
kontroli;
5) wnioski w sprawie rozpatrzenia przez Sejm określonych problemów związanych z działalnością organów wykonujących zadania publiczne;
6) wystąpienia zawierające wynikające z kontroli zarzuty, dotyczące działalności
osób wchodzących w skład Rady Ministrów, kierujących urzędami centralnymi, Prezesa Narodowego Banku Polskiego i osób kierujących instytucjami,
o których mowa w art. 4 ust. 1;
6a) analizę wykorzystania wynikających z kontroli wniosków dotyczących stanowienia lub stosowania prawa.
7) (uchylony).
1a. Najwyższa Izba Kontroli przedstawia Sejmowi coroczne sprawozdanie ze swojej działalności.
2. Tryb wykonywania przez Najwyższą Izbę Kontroli obowiązków wobec Sejmu i
jego organów określa regulamin Sejmu.
Art. 7a.
1. Nie rzadziej niż raz na 3 lata przeprowadza się audyt zewnętrzny w zakresie wykonania budżetu oraz gospodarki finansowej Najwyższej Izby Kontroli. Audyt
zewnętrzny obejmuje okres następujący po okresie objętym ostatnim audytem.
2. Audyt zewnętrzny oznacza ogół działań służących do wyrażenia opinii obejmującej:
1) ocenę prawidłowości i wiarygodności rocznego sprawozdania z wykonania
budżetu Najwyższej Izby Kontroli;
2) ocenę zgodności stanu faktycznego ze stanem wymaganym w zakresie dotyczącym procesów pobierania i gromadzenia środków publicznych, dokonywania wydatków ze środków publicznych, udzielania zamówień publicznych oraz zwrotu środków publicznych;
3) ocenę gospodarności, celowości i rzetelności dokonywania wydatków ze
środków publicznych oraz udzielania zamówień publicznych, a także ocenę
wykorzystania zasobów;
4) ocenę sposobu prowadzenia gospodarki finansowej oraz stosowania procedur dotyczących procesów wymienionych w pkt 2.
Art. 7b.
1. Przeprowadzenie audytu zewnętrznego zleca Marszałek Sejmu podmiotowi wybranemu zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.
2. Audyt zewnętrzny przeprowadza podmiot niezależny od Najwyższej Izby Kontroli posiadający odpowiednie kwalifikacje i wiedzę z zakresu audytu. Audyt
mogą przeprowadzać:
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 5/50
1) osoby spełniające warunki przewidziane dla audytora wewnętrznego określone w przepisach o finansach publicznych;
2) osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zatrudniające przy przeprowadzaniu audytu osoby wymienione w pkt 1.
3. Koszty przeprowadzenia audytu zewnętrznego są pokrywane z budżetu państwa
w części dotyczącej Kancelarii Sejmu.
Art. 7c.
1. Audytor zewnętrzny ma prawo wglądu do dokumentów związanych z przeprowadzanym audytem, w tym zawartych na nośnikach elektronicznych, oraz do
wykonywania z nich kopii, odpisów, wyciągów, zestawień lub wydruków.
2. Pracownicy Najwyższej Izby Kontroli, o których mowa w art. 66, są obowiązani,
na żądanie audytora zewnętrznego, udzielać informacji i wyjaśnień oraz potwierdzać zgodność z oryginałem kopii dokumentów, ich odpisów, wyciągów,
zestawień oraz wydruków.
3. Z przyjęcia ustnych informacji i złożonych ustnie wyjaśnień sporządza się protokół, który podpisuje audytor zewnętrzny oraz osoba, która ich udzieliła lub je
złożyła.
1.
2.
3.
4.
Art. 7d.
Audytor zewnętrzny sporządza pisemne sprawozdanie z przeprowadzonego audytu, w którym przedstawia w sposób jednoznaczny, rzetelny i zwięzły ustalenia
i wnioski poczynione w trakcie audytu. Sprawozdanie powinno zawierać sformułowanie opinii, o której mowa w art. 7a ust. 2.
Audytor zewnętrzny przekazuje sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, Prezesowi Najwyższej Izby Kontroli w terminie 14 dni od zakończenia audytu.
Prezes Najwyższej Izby Kontroli, w terminie 14 dni od przekazania sprawozdania, może przedstawić do niego swoje stanowisko.
Audytor zewnętrzny przekazuje Marszałkowi Sejmu sprawozdanie wraz ze stanowiskiem, o których mowa w ust. 3.
Art. 8.
1. Najwyższa Izba Kontroli przedkłada Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej informacje o wynikach kontroli przeprowadzonych na jego wniosek oraz informacje o wynikach kontroli przeprowadzonych na zlecenie Sejmu lub jego organów,
na wniosek Prezesa Rady Ministrów, a także o wynikach innych ważniejszych
kontroli.
2. Najwyższa Izba Kontroli przedkłada Prezesowi Rady Ministrów informacje o
wynikach kontroli przeprowadzonych na jego wniosek oraz informacje o wynikach kontroli przedkładane Sejmowi i Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 9.
Najwyższa Izba Kontroli może przedkładać:
1) właściwym wojewodom informacje o wynikach ważniejszych kontroli dotyczących działalności terenowych organów administracji rządowej;
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 6/50
2) właściwym wojewodom i organom jednostek samorządu terytorialnego informacje o wynikach ważniejszych kontroli dotyczących działalności samorządu terytorialnego.
Art. 10.
Prezes Najwyższej Izby Kontroli podaje do wiadomości publicznej, z zachowaniem
przepisów o tajemnicy ustawowo chronionej, dokumenty, o których mowa w art. 7
ust. 1 i 1a, art. 8 i art. 9, oraz wystąpienia pokontrolne.
Art. 11.
Prezes Najwyższej Izby Kontroli może występować do Trybunału Konstytucyjnego z
wnioskami o:
1) stwierdzenie zgodności ustaw i umów międzynarodowych z Konstytucją;
2) stwierdzenie zgodności ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie;
3) stwierdzenie zgodności przepisów prawa, wydawanych przez centralne organy państwowe, z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami;
4) stwierdzenie zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych;
5) rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa.
Art. 11a.
1. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może wystąpić do Marszałka Sejmu o skierowanie do Prezesa Rady Ministrów wniosku o zajęcie stanowiska wobec wynikających z kontroli wniosków dotyczących stanowienia lub stosowania prawa.
2. Stanowisko, o którym mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem Prezes Rady Ministrów przedkłada Marszałkowi Sejmu w terminie 60 dni od dnia otrzymania
wniosku.
3. Uznając w stanowisku, o którym mowa w ust. 1, potrzebę zmian w przepisach
powszechnie obowiązującego prawa, określa się termin podjęcia prac legislacyjnych w zakresie tych zmian oraz organ odpowiedzialny za opracowanie projektu
odpowiednich przepisów.
Art. 12.
Organy kontroli, rewizji, inspekcji, działające w administracji rządowej i samorządzie terytorialnym, współpracują z Najwyższą Izbą Kontroli i są obowiązane do:
1) udostępniania Najwyższej Izbie Kontroli, na jej wniosek, wyników kontroli
przeprowadzonych przez te organy;
2) przeprowadzania określonych kontroli wspólnie pod kierownictwem Najwyższej Izby Kontroli;
3) przeprowadzania kontroli doraźnych na zlecenie Najwyższej Izby Kontroli.
Art. 12a.
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 7/50
1. Najwyższa Izba Kontroli może przeprowadzać kontrole wspólnie z naczelnymi
organami kontroli Wspólnot Europejskich oraz naczelnymi organami kontroli
innych państw.
2. Zasady i zakres prowadzenia kontroli, o których mowa w ust. 1, określa porozumienie zawarte pomiędzy Najwyższą Izbą Kontroli i organami, o których mowa
w ust. 1.
Rozdział 2
Organizacja Najwyższej Izby Kontroli
Art. 13.
Prezes Najwyższej Izby Kontroli kieruje Najwyższą Izbą Kontroli i odpowiada przed
Sejmem za jej działalność.
Art. 14.
1. Prezesa Najwyższej Izby Kontroli – na wniosek Marszałka Sejmu lub grupy co
najmniej 35 posłów – powołuje Sejm bezwzględną większością głosów za zgodą
Senatu.
2. Senat podejmuje uchwałę w sprawie powołania Prezesa Najwyższej Izby Kontroli w ciągu miesiąca od dnia otrzymania uchwały Sejmu. Niepodjęcie uchwały
w tym terminie oznacza wyrażenie zgody przez Senat.
3. Jeżeli Senat odmawia wyrażenia zgody na powołanie Prezesa Najwyższej Izby
Kontroli, Sejm powołuje na stanowisko Prezesa Najwyższej Izby Kontroli inną
osobę; przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 15.
Przed przystąpieniem do wykonywania obowiązków Prezes Najwyższej Izby Kontroli składa przed Sejmem przysięgę następującej treści:
„Obejmując stanowisko Prezesa Najwyższej Izby Kontroli uroczyście przysięgam, że dochowam wierności postanowieniom Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej, a powierzone mi obowiązki będę wypełniał bezstronnie i z najwyższą
starannością.”.
Przysięga może być również złożona z dodaniem słów: „Tak mi dopomóż Bóg.”.
Art. 16.
1. Kadencja Prezesa Najwyższej Izby Kontroli trwa 6 lat, licząc od dnia złożenia
przysięgi. Po upływie kadencji Prezes Najwyższej Izby Kontroli pełni obowiązki
do czasu objęcia stanowiska przez nowego Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.
2. Ta sama osoba może być Prezesem Najwyższej Izby Kontroli nie dłużej niż
przez dwie kolejne kadencje.
3. Kadencja Prezesa Najwyższej Izby Kontroli wygasa w razie jego śmierci, orzeczenia przez Trybunał Stanu utraty zajmowanego stanowiska lub odwołania.
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 8/50
Art. 17.
1. Sejm odwołuje Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, jeżeli:
1) zrzekł się on stanowiska;
2) uzna, że stał się on trwale niezdolny do pełnienia obowiązków na skutek choroby;
3) został on skazany prawomocnym wyrokiem sądu za popełnienie przestępstwa;
3a) złożył on niezgodne z prawdą oświadczenie lustracyjne, stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu;
4) Trybunał Stanu orzekł w stosunku do niego zakaz zajmowania kierowniczych
stanowisk lub pełnienia funkcji związanych ze szczególną odpowiedzialnością w organach państwowych.
2. Do odwołania Prezesa Najwyższej Izby Kontroli stosuje się odpowiednio przepisy art. 14.
Art. 18.
Prezes Najwyższej Izby Kontroli nie może być bez uprzedniej zgody Sejmu pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Prezes Najwyższej
Izby Kontroli nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na
gorącym uczynku przestępstwa i jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia
się Marszałka Sejmu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.
Art. 19.
Prezes Najwyższej Izby Kontroli nie może należeć do partii politycznej, zajmować
innego stanowiska, z wyjątkiem stanowiska profesora szkoły wyższej, wykonywać
innych zajęć zawodowych ani prowadzić działalności publicznej, niedającej się pogodzić z godnością jego urzędu.
Art. 20.
1. Prezes Najwyższej Izby Kontroli bierze udział w posiedzeniach Sejmu.
2. (uchylony).
Art. 21.
1. Wiceprezesów Najwyższej Izby Kontroli, w liczbie 3, powołuje i odwołuje Marszałek Sejmu, po zasięgnięciu opinii właściwej komisji sejmowej, na wniosek
Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.
2. Prezes Najwyższej Izby Kontroli, za zgodą Marszałka Sejmu, powołuje i odwołuje dyrektora generalnego Najwyższej Izby Kontroli.
3. Prezesa Najwyższej Izby Kontroli w razie potrzeby zastępuje wyznaczony przez
niego jeden z wiceprezesów.
4. Do wiceprezesów oraz dyrektora generalnego Najwyższej Izby Kontroli stosuje
się przepis art. 19.
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 9/50
5. Ze stanowiskiem wiceprezesa oraz dyrektora generalnego Najwyższej Izby Kontroli nie można łączyć mandatu posła, senatora, posła do Parlamentu Europejskiego lub radnego.
Art. 22.
1. W skład Kolegium Najwyższej Izby Kontroli wchodzą: Prezes Najwyższej Izby
Kontroli jako przewodniczący, wiceprezesi i dyrektor generalny Najwyższej
Izby Kontroli oraz 14 członków Kolegium.
2. Marszałek Sejmu, na wniosek Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, po zasięgnięciu
opinii właściwej komisji sejmowej, powołuje na członków Kolegium:
1) 7 przedstawicieli nauk prawnych lub ekonomicznych;
2) 7 dyrektorów kontrolnych jednostek organizacyjnych Najwyższej Izby Kontroli lub radców Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, spośród których Prezes
Najwyższej Izby Kontroli wyznacza sekretarza Kolegium Najwyższej Izby
Kontroli.
3. Osoby wchodzące w skład Kolegium Najwyższej Izby Kontroli są w sprawowaniu swych funkcji niezawisłe i mogą w sprawie podejmowanych uchwał zgłaszać do protokołu zdanie odrębne.
4. Kadencja członka Kolegium Najwyższej Izby Kontroli trwa 3 lata, licząc od
dnia powołania, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6.
5. Kadencja członka Kolegium Najwyższej Izby Kontroli wygasa w razie jego
śmierci lub odwołania.
6. Marszałek Sejmu, na wniosek Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, odwołuje
członka Kolegium Najwyższej Izby Kontroli, jeżeli:
1) zrzekł się on funkcji;
2) przestał zajmować stanowisko, o którym mowa w ust. 2 pkt 2;
3) nie uczestniczył w posiedzeniach Kolegium Najwyższej Izby Kontroli przez
okres przekraczający 1 rok;
4) został on skazany prawomocnym wyrokiem sądu za popełnienie przestępstwa
z winy umyślnej.
7. W przypadku upływu albo wygaśnięcia kadencji członka Kolegium Najwyższej
Izby Kontroli stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2.
Art. 23.
1. Kolegium Najwyższej Izby Kontroli zatwierdza:
1) analizę wykonania budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej;
2) sprawozdanie z działalności Najwyższej Izby Kontroli w roku ubiegłym.
2. Kolegium Najwyższej Izby Kontroli uchwala:
1) opinię w przedmiocie absolutorium dla Rady Ministrów;
2) wnioski w sprawie rozpatrzenia przez Sejm określonych problemów związanych z działalnością organów wykonujących zadania publiczne;
3) wystąpienia zawierające wynikające z kontroli zarzuty, dotyczące działalności
osób wchodzących w skład Rady Ministrów, kierujących urzędami central-
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 10/50
nymi, Prezesa Narodowego Banku Polskiego i osób kierujących instytucjami,
o których mowa w art. 4 ust. 1;
4) projekt statutu Najwyższej Izby Kontroli;
5) projekt budżetu Najwyższej Izby Kontroli;
6) roczny plan pracy Najwyższej Izby Kontroli.
3. Kolegium Najwyższej Izby Kontroli opiniuje:
1) wniesione przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli programy kontroli i informacje o wynikach szczególnie ważnych kontroli;
2) inne sprawy wniesione przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli albo przedstawione przez co najmniej 1/3 członków Kolegium.
4. Kolegium Najwyższej Izby Kontroli rozpatruje również zastrzeżenia do wystąpień pokontrolnych, o których mowa w art. 54 ust. 3.
Art. 24.
1. Posiedzeniom Kolegium Najwyższej Izby Kontroli przewodniczy Prezes Najwyższej Izby Kontroli lub wyznaczony przez niego wiceprezes.
2. Kolegium Najwyższej Izby Kontroli podejmuje uchwały większością głosów w
obecności co najmniej połowy składu Kolegium w głosowaniu tajnym.
3. (uchylony).
4. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może zapraszać na posiedzenia Kolegium Najwyższej Izby Kontroli osoby niewchodzące w skład Kolegium.
5. Kierownik jednostki kontrolowanej może na posiedzeniu Kolegium Najwyższej
Izby Kontroli składać oświadczenia i wyjaśnienia dotyczące złożonych zastrzeżeń.
Art. 24a.
1. Za udział w posiedzeniu Kolegium Najwyższej Izby Kontroli jego członkom
niebędącym pracownikami Najwyższej Izby Kontroli przysługuje wynagrodzenie, którego wysokość określa Prezes Najwyższej Izby Kontroli w drodze zarządzenia. Wynagrodzenie nie może być wyższe niż półtorakrotność minimalnego
wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie przepisów o minimalnym
wynagrodzeniu za pracę.
2. Koszty wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, są pokrywane z budżetu Najwyższej Izby Kontroli.
Art. 25.
1. Jednostkami organizacyjnymi Najwyższej Izby Kontroli są departamenty, delegatury i biura.
1a. Departamenty i delegatury są kontrolnymi jednostkami organizacyjnymi Najwyższej Izby Kontroli. Kontrolne jednostki organizacyjne wykonują zadania w
zakresie postępowania kontrolnego lub wspomagają czynności kontrolne.
1b. Biura wykonują zadania w zakresie organizacji i obsługi funkcjonowania Najwyższej Izby Kontroli.
2. Organizację wewnętrzną Najwyższej Izby Kontroli, w tym siedziby delegatur i
zakres ich właściwości terytorialnej oraz zasady udzielania przez Prezesa Naj2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 11/50
wyższej Izby Kontroli upoważnień do załatwiania spraw i podejmowania decyzji
w jego imieniu, określa statut Najwyższej Izby Kontroli nadawany w drodze zarządzenia przez Marszałka Sejmu, na wniosek Prezesa Najwyższej Izby Kontroli
po zasięgnięciu opinii właściwej komisji sejmowej.
3. Marszałek Sejmu może w statucie upoważnić Prezesa Najwyższej Izby Kontroli
do określania, w drodze zarządzenia, szczegółowej organizacji wewnętrznej jednostek organizacyjnych Najwyższej Izby Kontroli oraz ich właściwości, a także
wprowadzania zmian w tym zakresie.
Art. 26.
1. Projekt budżetu Najwyższej Izby Kontroli w brzmieniu uchwalonym przez Kolegium Najwyższej Izby Kontroli minister właściwy do spraw budżetu włącza
do projektu budżetu państwa.
2. Prezesowi Najwyższej Izby Kontroli w zakresie wykonywania budżetu Najwyższej Izby Kontroli przysługują uprawnienia ministra właściwego do spraw budżetu.
3. Wykonanie budżetu Najwyższej Izby Kontroli kontroluje Sejm. Tryb przeprowadzania kontroli określa regulamin Sejmu.
Rozdział 3
Postępowanie kontrolne
Art. 27.
Postępowanie kontrolne przeprowadza się według przepisów niniejszej ustawy.
Art. 28.
Postępowanie kontrolne ma na celu ustalenie stanu faktycznego w zakresie
działalności jednostek poddanych kontroli, rzetelne jego udokumentowanie i dokonanie oceny kontrolowanej działalności według kryteriów określonych w art.
5.
2011-12-16
Zmiany w art. 28
wchodzą w życie z
dn. 2.06.2012 r. (Dz.
U. z 2010 r. Nr 227,
poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 12/50
[Art. 29.
Dla realizacji celu, o którym mowa w art. 28:
1) kierownicy jednostek podlegających kontroli mają obowiązek przedkładać na
żądanie Najwyższej Izby Kontroli wszelkie dokumenty i materiały niezbędne
do przygotowania i przeprowadzenia kontroli, z zachowaniem przepisów o tajemnicy ustawowo chronionej;
2) upoważnieni przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli mają prawo do:
a) swobodnego wstępu do obiektów i pomieszczeń jednostek kontrolowanych,
b) wglądu do wszelkich dokumentów związanych z działalnością jednostek
kontrolowanych, pobierania oraz zabezpieczania dokumentów i innych
materiałów dowodowych, z zachowaniem przepisów o tajemnicy ustawowo chronionej,
c) przeprowadzania oględzin obiektów, składników majątkowych i przebiegu określonych czynności,
d) wzywania i przesłuchiwania świadków,
e) żądania od pracowników jednostek kontrolowanych udzielania ustnych i
pisemnych wyjaśnień,
f) zasięgania w związku z przeprowadzaną kontrolą informacji w jednostkach niekontrolowanych oraz żądania wyjaśnień od pracowników tych
jednostek,
g) korzystania z pomocy biegłych i specjalistów,
h) zwoływania narad z pracownikami jednostek kontrolowanych, w związku z przeprowadzaną kontrolą, a także uczestniczenia w posiedzeniach
kierownictwa i kolegiów oraz naradach organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego.]
2011-12-16
Dodany art. 28a
wchodzi w życie z
dn. 2.06.2012 r. (Dz.
U. z 2010 r. Nr 227,
poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 13/50
[Art. 30.
1. Kontrolę przeprowadzają pracownicy Najwyższej Izby Kontroli, zwani dalej
„kontrolerami”, na podstawie legitymacji służbowej i imiennego upoważnienia
określającego jednostkę kontrolowaną i podstawę prawną do podjęcia kontroli.
2. Imienne upoważnienia do przeprowadzenia kontroli wydają: Prezes, wiceprezesi
oraz dyrektorzy i wicedyrektorzy jednostek organizacyjnych Najwyższej Izby
Kontroli.
3)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz.
1271, z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 oraz z 2007 r. Nr
165, poz. 1170 i Nr 176, poz. 1238.
2011-12-16
Nowe brzmienie art.
29 wchodzi w życie z
dn. 2.06.2012 r. (Dz.
U. z 2010 r. Nr 227,
poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 14/50
3. Prezes, wiceprezesi, dyrektor generalny oraz pracownicy Najwyższej Izby Kontroli, nadzorujący czynności kontrolne, przeprowadzają kontrolę na podstawie
legitymacji służbowej, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Kontrolę spraw lub dokumentów zakwalifikowanych jako „ściśle tajne” przeprowadza się na podstawie legitymacji służbowej i odrębnego upoważnienia wydanego przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.]
Art. 31.
1. Kontroler podlega wyłączeniu, na wniosek lub z urzędu, z postępowania kontrolnego, jeżeli wyniki kontroli mogłyby oddziaływać na jego prawa lub obowiązki,
na prawa lub obowiązki jego małżonka albo osoby pozostającej z nim faktycznie
we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź
osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli. Powody
wyłączenia kontrolera trwają także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia,
opieki lub kurateli.
2. Kontroler może być wyłączony, na wniosek lub z urzędu, z postępowania kontrolnego w każdym czasie, jeżeli zachodzą uzasadnione wątpliwości co do jego
bezstronności.
2011-12-16
Nowe brzmienie art.
30 wchodzi w życie z
dn. 2.06.2012 r. (Dz.
U. z 2010 r. Nr 227,
poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 15/50
[3. O przyczynach powodujących wyłączenie kontroler lub kierownik jednostki
kontrolowanej niezwłocznie zawiadamia dyrektora jednostki organizacyjnej
Najwyższej Izby Kontroli, w której kontroler wykonuje obowiązki, zwanej dalej
„właściwą jednostką organizacyjną Najwyższej Izby Kontroli”.
4. O wyłączeniu postanawia dyrektor właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli; postanowienie dyrektora jest ostateczne.
5. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może, na wniosek lub z urzędu, wyłączyć z postępowania kontrolnego wszystkich kontrolerów z jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogłyby oddziaływać na prawa lub
obowiązki dyrektora albo wicedyrektora tej jednostki lub osób im bliskich, określonych w ust. 1; w przypadku wyłączenia Prezes Najwyższej Izby Kontroli wyznacza do postępowania kontrolnego inną jednostkę organizacyjną, powiadamiając o tym Kolegium Najwyższej Izby Kontroli.]
6. Do czasu wydania postanowienia, o którym mowa w ust. 4 i 5, kontroler podejmuje jedynie czynności niecierpiące zwłoki.
Art. 32.
1. Postępowanie kontrolne prowadzone jest w siedzibie jednostki kontrolowanej
oraz w miejscach i czasie wykonywania jej zadań, a jeżeli tego wymaga dobro
kontroli – również w dniach wolnych od pracy i poza godzinami pracy.
2. Postępowanie kontrolne lub poszczególne jego czynności przeprowadza się w
miarę potrzeby również w siedzibie jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby
Kontroli.
Art. 33.
1. Kontroler jest upoważniony do swobodnego poruszania się na terenie jednostki
kontrolowanej bez obowiązku uzyskiwania przepustki oraz zwolniony jest od
rewizji osobistej, jeżeli przewiduje ją wewnętrzny regulamin jednostki kontrolowanej.
2. Kierownik jednostki kontrolowanej zapewnia kontrolerowi warunki i środki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli, w szczególności niezwłoczne
przedstawianie do kontroli żądanych dokumentów i materiałów, terminowe
udzielanie wyjaśnień przez pracowników jednostki, udostępnianie urządzeń
2011-12-16
Nowe brzmienie ust.
3-5 w art. 31 wchodzi w życie z dn.
2.06.2012 r. (Dz. U. z
2010 r. Nr 227, poz.
1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 16/50
technicznych oraz środków transportu z ich obsługą, a w miarę możliwości oddzielnych pomieszczeń z odpowiednim wyposażeniem.
[Art. 34.
1. Z budżetu Najwyższej Izby Kontroli pokrywane są:
1) wynagrodzenia dla pracowników jednostki kontrolowanej uczestniczących w
postępowaniu kontrolnym prowadzonym w dniach wolnych od pracy i poza
godzinami pracy;
2) udokumentowane koszty związane z korzystaniem przez kontrolera z urządzeń
technicznych i środków transportu jednostki kontrolowanej.
2. Kierownik jednostki kontrolowanej składa wniosek o pokrycie należności, o których mowa w ust. 1, przed podpisaniem protokołu kontroli lub odmową jego
podpisania, pod rygorem utraty roszczenia.]
Nowe brzmienie art.
34 wchodzi w życie z
dn. 2.06.2012 r. (Dz.
U. z 2010 r. Nr 227,
poz. 1482).
Art. 35.
1. Kontroler ustala stan faktyczny na podstawie zebranych w toku postępowania
dowodów.
2. Dowodami są w szczególności dokumenty, zabezpieczone rzeczy, wyniki oględzin, zeznania świadków, opinie biegłych oraz pisemne wyjaśnienia i oświadczenia.
Art. 36.
1. Zebrane w toku postępowania kontrolnego materiały dowodowe kontroler odpowiednio zabezpiecza, w miarę potrzeby przez:
1) oddanie na przechowanie kierownikowi lub innemu pracownikowi jednostki
kontrolowanej za pokwitowaniem;
2) przechowanie w jednostce kontrolowanej w oddzielnym, zamkniętym i opieczętowanym pomieszczeniu;
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 18/50
3) zabranie z jednostki kontrolowanej za pokwitowaniem.
[2. O zwolnieniu materiałów dowodowych spod zabezpieczenia decyduje kontroler,
a w razie jego odmowy – dyrektor właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli.]
Nowe brzmienie ust.
2 w art. 36 wchodzi
w życie z dn.
02.06.2012 r. (Dz. U.
z 2010 r. Nr 227,
poz. 1482).
Dodany ust. 3 w art.
36 wchodzi w życie z
dn. 02.06.2012 r.
(Dz. U. z 2010 r. Nr
227, poz. 1482).
[Art. 37.
1. Kontroler może sporządzać, a w razie potrzeby może zażądać od kierownika jednostki kontrolowanej sporządzenia niezbędnych dla kontroli odpisów lub wyciągów z dokumentów, jak również zestawień i obliczeń na podstawie dokumentów.
2. Zgodność odpisów i wyciągów oraz zestawień i obliczeń z oryginalnymi dokumentami potwierdza kierownik komórki organizacyjnej, w której dokumenty się
znajdują, lub osoba do tego upoważniona.
3. Odpisy i wyciągi z dokumentów zabezpieczonych w trybie art. 36 mogą być sporządzane tylko za zgodą i w obecności kontrolera, który potwierdza ich zgodność
z oryginałem i wydaje je za pokwitowaniem odbioru.]
Art. 38.
1. Kontroler dokonuje pobrania rzeczy w obecności kierownika komórki organizacyjnej, w której rzecz się znajduje, a w razie jego nieobecności – pracownika
wyznaczonego przez kierownika jednostki kontrolowanej. Pobrana rzecz powinna być zaopatrzona przez uczestników pobrania w trwałe cechy lub znaki uniemożliwiające zastąpienie jej inną.
2011-12-16
Nowe brzmienie art.
37 wchodzi w życie z
dn. 02.06.2012 r.
(Dz. U. z 2010 r. Nr
227, poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 19/50
[2. Z pobrania rzeczy sporządza się protokół, który podpisuje kontroler i osoba
uczestnicząca w pobraniu.]
Art. 39.
1. W razie potrzeby ustalenia stanu faktycznego obiektów lub innych składników
majątkowych albo przebiegu określonych czynności, kontroler może przeprowadzić oględziny.
2. Oględziny przeprowadza się w obecności kierownika komórki organizacyjnej,
odpowiedzialnego za przedmiot lub czynności poddane oględzinom, a w razie
jego nieobecności – pracownika wyznaczonego przez kierownika jednostki kontrolowanej.
[3. Z przebiegu i wyniku oględzin sporządza się niezwłocznie protokół, który podpisuje kontroler i osoba wymieniona w ust. 2.
4. Przebieg i wyniki oględzin mogą być ponadto utrwalone:
1) przez sporządzenie stenogramu; stenogram przekłada się na pismo zwykłe z
zaznaczeniem zastosowanego systemu stenografii, dołączając pierwopis stenogramu do protokołu;
2) za pomocą aparatury i środków technicznych służących do utrwalania obrazu
lub dźwięku; utrwalony obraz lub dźwięk stanowi załącznik do protokołu.]
Art. 40.
[1. Kontroler może żądać od pracowników jednostki kontrolowanej udzielenia mu,
w terminie przez niego wyznaczonym, ustnych i pisemnych wyjaśnień w sprawach dotyczących przedmiotu kontroli.]
2. Odmowa udzielenia wyjaśnień może nastąpić jedynie w przypadkach, gdy wyjaśnienia mają dotyczyć:
[1) tajemnicy prawnie chronionej, a kontroler nie posiada właściwego upoważnienia;]
2) faktów i okoliczności, których ujawnienie mogłoby narazić na odpowiedzialność karną lub majątkową wezwanego do złożenia wyjaśnień, a także
jego małżonka albo osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osób związanych
z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli.
3. Prawo odmowy udzielenia wyjaśnień w przypadkach, o których mowa w ust. 2
pkt 2, trwa mimo ustania małżeństwa lub przysposobienia.
4. Udzielający wyjaśnień może uchylić się od odpowiedzi na pytania, jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 2.
Art. 41.
1. Każdy może złożyć kontrolerowi ustne lub pisemne oświadczenie dotyczące
przedmiotu kontroli.
2. Kontroler nie może odmówić przyjęcia oświadczenia, jeżeli ma ono związek z
przedmiotem kontroli.
[Art. 42.
1. Kontroler może wzywać pracowników jednostki kontrolowanej do stawienia się
w celu ich przesłuchania w charakterze świadków.
2. Kontroler może wzywać do osobistego stawienia się w siedzibie jednostki kontrolowanej lub jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli albo organu administracji rządowej inne osoby niż wymienione w ust. 1 w celu ich przesłuchania w charakterze świadków.
3. W razie potrzeby kontroler może zwrócić się do dyrektora właściwej delegatury
Najwyższej Izby Kontroli z wnioskiem o wezwanie wskazanych osób do osobistego stawienia się w siedzibie delegatury lub organu administracji rządowej i
przesłuchania ich w charakterze świadków przez upoważnionego pracownika
delegatury.
4. Jeżeli osoba wezwana nie może stawić się z powodu choroby lub innej niedającej
się pokonać przeszkody, kontroler lub pracownik wymieniony w ust. 3 może dokonać przesłuchania w miejscu pobytu tej osoby.
5. W wezwaniu należy wskazać:
1) nazwę i adres jednostki organizacyjnej kontrolera;
2011-12-16
Zmiany w art. 41
wchodzą w życie z
dn. 02.06.2012 r.
(Dz. U. z 2010 r. Nr
227, poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 21/50
2) imię, nazwisko i adres osoby wzywanej;
3) podstawę prawną, charakter i cel wezwania;
4) datę, godzinę i miejsce stawienia się;
5) skutki prawne niezastosowania się do wezwania;
6) imię, nazwisko i stanowisko służbowe wzywającego.
6. W sprawach niecierpiących zwłoki kontroler może dokonać wezwania telegraficznie lub telefonicznie albo w inny sposób, z podaniem danych, o których mowa
w ust. 5.]
Art. 43.
Nie wolno przesłuchiwać jako świadków:
1) obrońcy co do faktów, o których dowiedział się udzielając porady prawnej lub
prowadząc sprawę;
2) duchownego co do faktów, o których dowiedział się przy spowiedzi.
2011-12-16
Nowe brzmienie art.
42 wchodzi w życie z
dn. 02.06.2012 r.
(Dz. U. z 2010 r. Nr
227, poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 22/50
Art. 44.
1. Osoba obowiązana do zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli
tajności „zastrzeżone” lub „poufne” może być przesłuchana w charakterze
świadka co do okoliczności, których dotyczy ten obowiązek.
2. Osoba obowiązana do zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli
tajności „tajne” lub „ściśle tajne” może być przesłuchana w charakterze świadka
co do okoliczności, których dotyczy ten obowiązek, tylko po zwolnieniu od
obowiązku zachowania tajemnicy, udzielonym na piśmie przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.
3. Osoba obowiązana do zachowania tajemnicy ustawowo chronionej, innej niż
określona w ust. 1 i 2, może być przesłuchana w charakterze świadka co do okoliczności, których dotyczy ten obowiązek, tylko po zwolnieniu od obowiązku
zachowania tajemnicy, udzielonym na piśmie przez Prezesa Najwyższej Izby
Kontroli, [jeżeli przepisy odrębnych ustaw przewidują dostęp Najwyższej Izby
Kontroli do takiej tajemnicy] .
Art. 45.
1. Prawo odmowy zeznań w charakterze świadka przysługuje:
1) pracownikowi jednostki kontrolowanej ponoszącemu odpowiedzialność za
działalność będącą przedmiotem kontroli;
2) każdej osobie, jeżeli złożenie zeznań mogłoby ją lub osoby wymienione w art.
40 ust. 2 pkt 2 narazić na odpowiedzialność karną lub majątkową.
2. Przepisy art. 40 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
[Art. 46.
Przed rozpoczęciem przesłuchania kontroler obowiązany jest uprzedzić świadka o
grożącej mu odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania, a w sytuacji
określonej w art. 45 poinformować go o przysługującym mu prawie odmowy zeznań.
Art. 47.
1. Z zeznań świadka niezwłocznie sporządza się protokół, który przed podpisaniem
daje się świadkowi do odczytania lub na jego żądanie odczytuje się mu czyniąc o
tym wzmiankę.
2. Protokół oraz każdą jego stronę podpisują przesłuchujący i świadek. Skreślenia,
poprawki i uzupełnienia wymagają omówienia na końcu protokołu i podpisania
przez osoby podpisujące protokół.
3. W protokołach przesłuchania świadka, który złożył zeznanie w języku obcym, podaje się w przekładzie na język polski treść złożonego zeznania oraz wskazuje
tłumacza. Tłumacz podpisuje protokół przesłuchania.
4. Odmowę lub niemożność podpisania protokołu przez świadka omawia się na
końcu protokołu.
2011-12-16
Zmiany w ust. 3 w
art. 44 wchodzą w
życie z dn. 2.06.2012
r. (Dz. U. z 2010 r.
Nr 227, poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 23/50
Art. 48.
1. Na osobę wezwaną w charakterze świadka, która mimo prawidłowego wezwania
nie stawiła się bez uzasadnionej przyczyny we wskazanym czasie i miejscu, kontroler może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 100 zł, a w razie ponownego
niezastosowania się do wezwania, karę pieniężną do 200 zł.
2. Na postanowienie o nałożeniu kary pieniężnej służy ukaranemu, w terminie 7 dni
od daty otrzymania postanowienia, zażalenie do dyrektora właściwej jednostki
organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli; w razie złożenia zażalenia za pośrednictwem kontrolera, który wydał postanowienie, może on zażalenie uwzględnić i
uchylić postanowienie.
3. Dyrektor, w drodze postanowienia, uwzględnia zażalenie albo utrzymuje zaskarżone postanowienie w mocy. Postanowienie dyrektora jest ostateczne.
4. Kara pieniężna podlega uchyleniu przez kontrolera, jeżeli osoba wezwana
usprawiedliwi niestawienie się na wezwanie. W razie odmowy uchylenia stosuje
się odpowiednio przepis ust. 2.
5. Kara pieniężna podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.]
2011-12-16
Nowe brzmienie art.
46-48 wchodzi w
życie z dn. 2.06.2012
r. (Dz. U. z 2010 r.
Nr 227, poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 24/50
Art. 49.
1. Jeżeli w toku kontroli konieczne jest zbadanie określonych zagadnień wymagających wiadomości specjalnych, dyrektor właściwej jednostki [organizacyjnej
Najwyższej Izby Kontroli] , z własnej inicjatywy lub na wniosek
kontrolera, powołuje biegłego.
2. W postanowieniu o powołaniu biegłego określa się przedmiot i zakres badań
oraz termin wydania opinii.
3. W wyniku przeprowadzonych badań biegły sporządza szczegółowe sprawozdanie zawierające opis przeprowadzonych badań wraz z wydaną na ich podstawie
opinią.
4. Jeżeli w toku kontroli ujawni się potrzeba dokonania przez kontrolera określonych czynności badawczych z udziałem specjalisty w danej dziedzinie wiedzy
lub praktyki, kontroler może, w drodze postanowienia, powołać specjalistę do
udziału w tych czynnościach, określając przedmiot i czas jego działania.
[5. Biegły i specjalista działają na podstawie postanowienia o ich powołaniu.
6. Kierownik jednostki kontrolowanej może wystąpić za pośrednictwem kontrolera
do dyrektora właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli z
wnioskiem o wyłączenie z postępowania kontrolnego powołanego biegłego lub
specjalisty z przyczyn określonych w art. 31 ust. 1 i 2.]
[Art. 49a.
Jeżeli w toku kontroli powstanie wątpliwość wymagająca interpretacji przepisów
prawnych związanych z ochroną praw lub interesów Skarbu Państwa, dyrektor właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli lub upoważniona przez
niego osoba zwraca się do Prezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa o wydanie opinii prawnej w tej sprawie.
Art. 50.
1. Świadkowi przysługuje zwrot utraconego zarobku i poniesionych przez niego
kosztów związanych z wezwaniem.
2. Biegłemu i specjaliście przysługuje wynagrodzenie oraz zwrot poniesionych
przez niego nieodzownych wydatków.
3. Wydatki, o których mowa w ust. 1 i 2, pokrywane są z budżetu Najwyższej Izby
Kontroli.
2011-12-16
Zmiany w art. 49
wchodzą w życie z
dn. 2.06.2012 r. (Dz.
U. z 2010 r. Nr 227,
poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 25/50
4. Prezes Najwyższej Izby Kontroli określi, w drodze zarządzenia, wysokość kosztów i wynagrodzeń oraz szczegółowe zasady i tryb ich przyznawania świadkom,
biegłym i specjalistom. Zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.]
Art. 51.
[1. Kontroler obowiązany jest niezwłocznie poinformować kierownika jednostki
kontrolowanej o stwierdzeniu bezpośredniego niebezpieczeństwa dla życia lub
zdrowia ludzkiego albo niepowetowanej szkody w mieniu, w celu zapobieżenia
występującemu niebezpieczeństwu lub szkodzie.]
2. Kierownik jednostki kontrolowanej obowiązany jest niezwłocznie poinformować
kontrolera o podjętych działaniach zapobiegających stanowi zagrożenia, o którym mowa w ust. 1.
[3. W przypadku powzięcia przez kontrolera uzasadnionego podejrzenia, że działania przewidziane w ust. 1 i 2 są niewystarczające, powiadamia on niezwłocznie o stwierdzonych zagrożeniach kierownika jednostki nadrzędnej lub właściwy
organ państwowy.]
2011-12-16
Nowe brzmienie art.
49a i 50 wchodzi w
życie z dn. 2.06.2012
r. (Dz. U. z 2010 r.
Nr 227, poz. 1482).
Zmiany w art. 51
wchodzą w życie z
dn. 2.06.2012 r. (Dz.
U. z 2010 r. Nr 227,
poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 26/50
4. Kontroler może w toku kontroli informować kierownika jednostki kontrolowanej
o ustaleniach wskazujących na nieprawidłowości w działalności tej jednostki.
Art. 52.
1. Kontroler ma prawo zwołać w toku kontroli, w szczególnie uzasadnionych okolicznościach, naradę z pracownikami jednostki kontrolowanej dla omówienia
kwestii związanych z przeprowadzaną kontrolą.
2. O planowanym zwołaniu narady kontroler uprzedza kierownika jednostki kontrolowanej, uzgadniając z nim czas i miejsce narady.
[Art. 53.
1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontroler przedstawia w protokole kontroli.
2. Protokół kontroli zawiera opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku kontroli
działalności jednostki kontrolowanej, w tym ustalonych nieprawidłowości, z
uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i skutków tych nieprawidłowości
oraz osób za nie odpowiedzialnych.
Art. 54.
Protokół kontroli podpisują kontroler i kierownik jednostki kontrolowanej, a w razie
jego nieobecności osoba pełniąca jego obowiązki.
Art. 55.
1. Kierownikowi jednostki kontrolowanej lub osobie pełniącej jego obowiązki przysługuje prawo zgłoszenia, przed podpisaniem protokołu kontroli, umotywowanych zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w protokole.
2. Zastrzeżenia należy zgłosić na piśmie w terminie 14 dni od dnia otrzymania protokołu kontroli. W szczególnych przypadkach dyrektor właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli może przedłużyć ten termin.
3. W razie zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 1, kontroler jest obowiązany dokonać ich analizy i w miarę potrzeby podjąć dodatkowe czynności kontrolne, a w przypadku stwierdzenia zasadności zastrzeżeń zmienić lub uzupełnić odpowiednią część protokołu kontroli.
4. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części kontroler przekazuje
na piśmie swoje stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia.
Art. 56.
1. Kierownik jednostki kontrolowanej lub osoba pełniąca jego obowiązki może w
terminie 7 dni od dnia otrzymania stanowiska, o którym mowa w art. 55 ust. 4,
zgłosić na piśmie umotywowane zastrzeżenia do dyrektora właściwej jednostki
organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli, który przekazuje je, w celu rozpatrzenia, komisji odwoławczej.
2. W skład komisji odwoławczej wchodzą:
1) dyrektor lub wicedyrektor właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby
Kontroli jako przewodniczący;
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 27/50
2) 2 pracowników nadzorujących czynności kontrolne, wyznaczonych przez dyrektora.
3. Komisja odwoławcza lub jeden z jej członków, wyznaczony przez przewodniczącego, może przyjmować wyjaśnienia od zgłaszającego zastrzeżenia i kontrolera,
a gdy uzna to za konieczne, przeprowadzać także inne czynności dowodowe.
4. Komisja odwoławcza podejmuje uchwałę w sprawie zastrzeżeń w pełnym składzie, większością głosów i niezwłocznie przekazuje ją wraz z uzasadnieniem Prezesowi lub upoważnionemu przez niego wiceprezesowi Najwyższej Izby Kontroli;
po zatwierdzeniu przez Prezesa lub wiceprezesa uchwała komisji odwoławczej
jest ostateczna.
5. W razie odmowy zatwierdzenia uchwały Prezes lub upoważniony przez niego wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli powołuje dla ostatecznego rozpatrzenia zastrzeżeń komisję rozstrzygającą w składzie 3 pracowników nadzorujących czynności kontrolne, wyznaczając jej przewodniczącego.
6. Do rozpatrywania zastrzeżeń przez komisję rozstrzygającą stosuje się odpowiednio przepisy ust. 3 i 4, z tym że uchwała komisji rozstrzygającej jest ostateczna.
7. Uchwałę komisji odwoławczej, zatwierdzoną przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, albo uchwałę komisji rozstrzygającej doręcza się, wraz z uzasadnieniem,
zgłaszającemu zastrzeżenia.
Art. 57.
1. Kierownik jednostki kontrolowanej lub osoba pełniąca jego obowiązki może odmówić podpisania protokołu kontroli, składając w terminie 7 dni od dnia jego
otrzymania pisemne wyjaśnienie tej odmowy.
2. W razie zgłoszenia zastrzeżeń termin do złożenia wyjaśnienia o odmowie podpisania protokołu liczy się od dnia otrzymania ostatecznej uchwały w sprawie rozpatrzenia tych zastrzeżeń.
3. O odmowie podpisania protokołu kontroli i złożeniu wyjaśnienia kontroler czyni
wzmiankę w protokole.
4. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez osobę wymienioną w ust. 1 nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolera i realizacji ustaleń
kontroli.
Art. 58.
1. Na wniosek kontrolera kierownik jednostki kontrolowanej lub jednostki nadrzędnej zwołuje naradę pokontrolną, z udziałem zainteresowanych pracowników, w
celu omówienia stwierdzonych nieprawidłowości i wniosków, jakie wynikają z
ustaleń kontroli.
2. Kierownik jednostki, o której mowa w ust. 1, uzgadnia z kontrolerem czas i miejsce odbycia narady, a także zapewnia protokołowanie jej przebiegu. Jeden egzemplarz protokołu doręcza się kontrolerowi w terminie z nim uzgodnionym.
Art. 59.
1. Przed sporządzeniem przez Najwyższą Izbę Kontroli wystąpienia pokontrolnego
kontroler może zwrócić się do kierownika jednostki kontrolowanej lub osoby
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 28/50
pełniącej jego obowiązki o złożenie w wyznaczonym terminie dodatkowych wyjaśnień na piśmie dotyczących przyczyn i okoliczności powstania nieprawidłowości przedstawionych w protokole kontroli.
2. Kierownik jednostki kontrolowanej lub osoba pełniąca jego obowiązki może z
własnej inicjatywy złożyć kontrolerowi w terminie z nim uzgodnionym pisemne
wyjaśnienia, o których mowa w ust. 1.
1.
2.
3.
4.
Art. 60.
Najwyższa Izba Kontroli przekazuje kierownikowi jednostki kontrolowanej, a w
razie potrzeby także kierownikowi jednostki nadrzędnej oraz właściwym organom państwowym lub samorządowym, wystąpienia pokontrolne.
Wystąpienie pokontrolne zawiera oceny kontrolowanej działalności, wynikające
z ustaleń opisanych w protokole kontroli, a w razie stwierdzenia nieprawidłowości – także uwagi i wnioski w sprawie ich usunięcia.
W wystąpieniu pokontrolnym może być także zawarta ocena wskazująca na niezasadność zajmowania stanowiska lub pełnienia funkcji przez osobę odpowiedzialną za stwierdzone nieprawidłowości w jednostkach, o których mowa w art.
2 ust. 1 i art. 4 ust. 1.
Ocena, o której mowa w ust. 3, może stanowić podstawę do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, rozwiązania stosunku pracy z winy pracownika bez wypowiedzenia albo odwołania go z zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji.
Art. 61.
1. Kierownik jednostki kontrolowanej lub organ, któremu przekazano wystąpienie
pokontrolne, może w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania zgłosić umotywowane zastrzeżenia w sprawie zawartych w nim ocen, uwag i wniosków do dyrektora właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli; do zgłaszania
i rozpatrywania tych zastrzeżeń stosuje się odpowiednio art. 56.
2. W przypadku wystąpień pokontrolnych przekazywanych przez Prezesa lub wiceprezesów Najwyższej Izby Kontroli zastrzeżenia zgłasza się, w terminie określonym w ust. 1, do Kolegium Najwyższej Izby Kontroli.
3. Kolegium podejmuje uchwałę w sprawie zastrzeżeń w trybie określonym w art.
24 ust. 1–3; uchwała Kolegium jest ostateczna i wraz z uzasadnieniem jest doręczana zgłaszającemu zastrzeżenia; przepis art. 56 ust. 3 stosuje się odpowiednio.]
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 31/50
[Art. 62.
1. Kierownik jednostki kontrolowanej lub organ, któremu przekazano wystąpienie
pokontrolne, jest obowiązany, w terminie określonym w wystąpieniu, nie krótszym niż 14 dni, poinformować Najwyższą Izbę Kontroli o sposobie wykorzystania uwag i wykonania wniosków oraz o podjętych działaniach lub przyczynach
niepodjęcia tych działań.
2. W przypadku gdy zostały przedstawione zastrzeżenia w myśl art. 61, termin, o
którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia otrzymania ostatecznej uchwały.]
2011-12-16
Dodane art. 61a i
61b wchodzą w życie
z dn. 2.06.2012 r.
(Dz. U. z 2010 r. Nr
227, poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 32/50
Art. 63.
1. W razie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia
Najwyższa Izba Kontroli zawiadamia organ powołany do ścigania przestępstw
lub wykroczeń oraz informuje o tym kierownika jednostki kontrolowanej lub
kierownika jednostki nadrzędnej i właściwy organ państwowy lub samorządowy.
2. Organ powołany do ścigania przestępstw lub wykroczeń obowiązany jest zawiadomić Najwyższą Izbę Kontroli o wynikach postępowania.
3. W razie ujawnienia innych czynów niż określone w ust. 1, za które ustawowo
przewidziana jest odpowiedzialność, Najwyższa Izba Kontroli zawiadamia o
tym właściwe organy; przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
[4. W razie ujawnienia naruszenia dyscypliny finansów publicznych Najwyższa
Izba Kontroli może wnieść wniosek o ukaranie, w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.]
Art. 64.
[1. Protokoły kontroli i wystąpienia pokontrolne stanowią podstawę do opracowywania przez Najwyższą Izbę Kontroli informacji o wynikach przeprowadzonych
kontroli.]
2011-12-16
Nowe brzmienie art.
62 wchodzi w życie z
dn. 2.06.2012 r. (Dz.
U. z 2010 r. Nr 227,
poz. 1482).
dodany art. 62a
wchodzi w życie z
dn. 2.06.2012 r. (Dz.
U. z 2010 r. Nr 227,
poz. 1482).
Przepis uchylający
ust. 4 w art. 63
wchodzi w życie z
dn. 11.02.2012 r.
(Dz. U. z 2011 r. Nr
240, poz. 1429).
©Kancelaria Sejmu
s. 33/50
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przed przedłożeniem Sejmowi, Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesowi Rady Ministrów, Prezes Najwyższej
Izby Kontroli przesyła właściwym naczelnym lub centralnym organom państwowym, które w terminie [7 dni] od dnia otrzymania mogą przedstawić swoje stanowisko. Stanowisko dołącza się do informacji; Prezes Najwyższej Izby Kontroli może do tego stanowiska przedstawić swoją opinię.
3. Na żądanie Sejmu, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezesa Rady Ministrów albo gdy wystąpiły szczególnie ważne okoliczności Prezes Najwyższej
Izby Kontroli niezwłocznie przekazuje informacje o wynikach przeprowadzonych kontroli nie czekając na stanowisko, o którym mowa w ust. 2.
[Art. 65.
Prezes Najwyższej Izby Kontroli określi, w drodze zarządzenia, zadania pracowników nadzorujących i wykonujących czynności kontrolne w postępowaniu kontrolnym
oraz szczegółowe zasady przygotowywania kontroli, dokumentowania poszczególnych czynności kontrolnych, sporządzania protokołu kontroli, wystąpienia pokontrolnego i informacji o wynikach przeprowadzonych kontroli, a także prowadzenia
postępowania w sprawie rozpatrywania zastrzeżeń. Zarządzenie podlega ogłoszeniu
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.]
2011-12-16
Nowe brzmienie art.
65 wchodzi w życie z
dn. 2.06.2012 r. (Dz.
U. z 2010 r. Nr 227,
poz. 1482).
©Kancelaria Sejmu
s. 34/50
Rozdział 4
Pracownicy Najwyższej Izby Kontroli
Art. 66.
1. Pracownikami Najwyższej Izby Kontroli są: Prezes, wiceprezesi, dyrektor generalny Najwyższej Izby Kontroli, kontrolerzy oraz pracownicy zatrudnieni na stanowiskach administracyjnych i obsługi.
2. (uchylony).
3. (uchylony).
Art. 66a.
Kontrolerami są pracownicy zatrudnieni na stanowiskach:
1) dyrektorów kontrolnych jednostek organizacyjnych Najwyższej Izby Kontroli;
2) wicedyrektorów kontrolnych jednostek organizacyjnych Najwyższej Izby
Kontroli;
3) radców Prezesa Najwyższej Izby Kontroli;
4) doradców prawnych, ekonomicznych i technicznych;
5) głównych specjalistów kontroli państwowej;
6) specjalistów kontroli państwowej;
7) starszych inspektorów kontroli państwowej;
8) inspektorów kontroli państwowej;
9) młodszych inspektorów kontroli państwowej.
Art. 67.
Kontrolerem może być osoba, która:
1) ma obywatelstwo polskie;
2) ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzysta z pełni praw publicznych;
3) nie była karana za przestępstwo popełnione z winy umyślnej;
4) ma wyższe wykształcenie;
5) ma stan zdrowia pozwalający na zatrudnienie na określonym stanowisku.
Art. 68.
1. Stosunek pracy z kontrolerem nawiązuje się na podstawie mianowania, poprzedzonego umową o pracę na czas nie dłuższy niż 3 lata.
2. Kontrolerów mianuje i rozwiązuje z nimi stosunek pracy Prezes Najwyższej Izby
Kontroli.
3. Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanymi kontrolerami - członkami Kolegium Najwyższej Izby Kontroli - wymaga zgody Kolegium.
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 35/50
4. Stosunek pracy z kontrolerem, o którym mowa w ust. 1, nawiązuje się na podstawie umowy o pracę, jeżeli jest on zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu
pracy.
5. Mianowanie jest uzależnione od aplikacji kontrolerskiej zakończonej złożeniem
egzaminu z wynikiem pozytywnym przed komisją egzaminacyjną powołaną
przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Aplikacja kontrolerska ma na celu teoretyczne i praktyczne przygotowanie kontrolera do wykonywania i nadzorowania czynności kontrolnych.
6. (uchylony).
7. Prezes Najwyższej Izby Kontroli określi, w drodze zarządzenia, sposób przeprowadzania aplikacji kontrolerskiej i egzaminu.
Art. 68a.
1. Na stanowisko kontrolera może zostać przeniesiony członek korpusu służby cywilnej w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz.
U. Nr 227, poz. 1505) w drodze porozumienia pracodawców.
2. Do przeniesienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się art. 68 ust. 1 i 5 zdanie
pierwsze.
3. (uchylony).
Art. 69.
Dyrektorzy i wicedyrektorzy biur oraz inni pracownicy administracyjni i obsługi są
zatrudniani na podstawie umowy o pracę.
Art. 69a.
1. Nabór kandydatów na stanowiska kontrolerów, o których mowa w art. 66a pkt 39, odbywa się w drodze otwartego i konkurencyjnego postępowania kwalifikacyjnego.
2. O przeprowadzeniu naboru decyduje Prezes Najwyższej Izby Kontroli.
Art. 69b.
1. Ogłoszenie o naborze upublicznia się, w szczególności przez umieszczenie w
miejscu powszechnie dostępnym we wszystkich jednostkach organizacyjnych
Najwyższej Izby Kontroli, a także przez udostępnienie w Biuletynie Informacji
Publicznej.
2. Ogłoszenie o naborze powinno zawierać:
1) określenie stanowiska, którego nabór dotyczy;
2) zakres zadań wykonywanych na stanowisku i wymagania związane ze stanowiskiem, zgodne z jego opisem, ze wskazaniem, które z nich są niezbędne, a które dodatkowe;
3) wskazanie wymaganych dokumentów;
4) termin i miejsce składania dokumentów.
3. Termin do składania dokumentów, określony w ogłoszeniu o naborze, nie może
być krótszy niż 14 dni od dnia udostępnienia tego ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej.
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 36/50
4. Informacje dotyczące kandydatów, w zakresie objętym wymaganiami określonymi w ogłoszeniu o naborze, są jawne.
Art. 69c.
1. Listę osób zakwalifikowanych do pracy w wyniku naboru udostępnia się w sposób, o którym mowa w art. 69b ust. 1, w terminie 14 dni od dnia zakończenia
naboru.
2. Informację o wyniku naboru udostępnia się w Biuletynie Informacji Publicznej
przez okres co najmniej 3 miesięcy.
Art. 69d.
Prezes Najwyższej Izby Kontroli określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady
przeprowadzania naboru, w tym sposób sprawdzenia i oceny wiedzy oraz kwalifikacji kandydatów; treść zarządzenia udostępnia się w Biuletynie Informacji Publicznej.
Art. 69e.4)
1. Stanowiska, o których mowa w art. 66a pkt 1 i 2, są obsadzane w drodze konkursu. O przeprowadzeniu konkursu decyduje Prezes Najwyższej Izby Kontroli.
2. O stanowiska, o których mowa w art. 66a pkt 1 i 2, mogą ubiegać się mianowani
kontrolerzy, którzy spełniają wymagania określone w ogłoszeniu o konkursie, a
w przypadku stanowisk, o których mowa w art. 66a pkt 1, dodatkowo:
1) przez okres co najmniej 5 lat poprzedzających konkurs byli pracownikami
Najwyższej Izby Kontroli lub
2) przez okres co najmniej 5 lat wykonywali lub nadzorowali czynności kontrolne jako pracownicy komórek kontroli w innej jednostce sektora finansów
publicznych i w tym czasie oraz w okresie co najmniej 5 lat bezpośrednio
poprzedzających konkurs nie wchodzili w skład organów partii politycznych
reprezentujących partie polityczne na zewnątrz lub uprawnionych do zaciągania zobowiązań.
Przepis art. 69b stosuje się odpowiednio.
3. Po rozstrzygnięciu konkursu Prezes Najwyższej Izby Kontroli mianuje na stanowisko, o którym mowa w art. 66a pkt 1 i 2, na okres 5 lat.
4. Wraz z upływem 5 lat od dnia mianowania na stanowisko, o którym mowa w art.
66a pkt 1 i 2, Prezes Najwyższej Izby Kontroli mianuje osobę zajmującą to stanowisko, na stanowisko, o którym mowa w art. 66a pkt 4, w kontrolnej jednostce organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli w tej samej miejscowości, w której
znajduje się siedziba kontrolnej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli, w której zajmowała dotychczasowe stanowisko.
Art. 69f.4)
1. W celu przeprowadzenia konkursu, o którym mowa w art. 69e ust. 1, Prezes
Najwyższej Izby Kontroli powołuje komisję konkursową.
2. W toku konkursu sprawdzeniu podlega wiedza niezbędna do wykonywania zadań na stanowisku, na które przeprowadzany jest konkurs, predyspozycje i
umiejętności kierownicze; art. 69c stosuje się odpowiednio.
4)
Ma zastosowanie od dn. 1.01.2013 r.
2011-12-16
©Kancelaria Sejmu
s. 37/50
Art. 69g.4)
Prezes Najwyższej Izby Kontroli określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady
przeprowadzania konkursu, o którym mowa w art. 69e ust. 1, w tym skład, organizację komisji konkursowej oraz sposób sprawdzenia i oceny umiejętności osób ubiegających się o stanowiska, o których mowa w art. 66a pkt 1 i 2; treść zarządzenia
udostępnia się w Biuletynie Informacji Publicznej.
Art. 70.
1. Przy mianowaniu kontroler składa przed Prezesem Najwyższej Izby Kontroli
ślubowanie następującej treści:
„Ślubuję służyć Rzeczypospolitej Polskiej, przestrzegać porządku prawnego,
wykonywać obowiązki pracownika Najwyższej Izby Kontroli sumiennie, bezstronnie, zgodnie z najlepszą wiedzą i wolą.”.
Ślubowanie może być również złożone z dodaniem słów: „Tak mi dopomóż
Bóg”.
1a. Złożenie ślubowania kontroler potwierdza podpisem.
2. Akt mianowania zawiera:
1) imię i nazwisko kontrolera;
2) datę mianowania;
3)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)