Uniwersytet , najstarszy i najbardziej powszechny typ wielowydziałowej uczelni wyższej, zajmującej się prowadzeniem badań naukowych, kształceniem studentów, przygotowaniem pracowników nauki, nadawaniem stopni i tytułów naukowych. Za najstarszy uniwersytet uważana jest islamska wyższa szkoła przy meczecie Karouiyne w Fezie (Maroko) powstała w 859 roku, zreorganizowana w 1963. Pierwszy uniwersytet w Europie powstał w Bolonii w XI w. (Uniwersytet Boloński) wyniku przekształcenia studiów prawniczych organizowanych tam od XI w. Również w XII w. powstały uniwersytety w Paryżu (Uniwersytet Paryski) i Oxfordzie, stanowiące wzór dla zakładanych i rozwijających się w XIII i XIV w. uniwersytetów średniowiecznych. Uczniowie i profesorowie tych uczelni zrzeszali się w tzw. universitas magistrorum et scholarium - cechu nauczających i uczących się. W uniwersytetach średniowiecznych, obok wydziału filozoficznego, poświęconego siedmiu sztukom wyzwolonym, istniały przeważnie trzy fakultety zasadnicze: teologiczny, medyczny i prawny. Powszechnie obowiązywała scholastyczna metoda rozumowania (scholastyka). Językiem wykładowym była łacina, co spowodowało, że uniwersytety stały się organizacjami międzynarodowymi. Na przestrzeni wieków podlegały ewolucyjnym zmianom: w XIX w. ukształtował się - pod wpływem przemian gospodarczo-społecznych - typ nowoczesnego uniwersytetu opartego na zasadach wolności głoszenia z katedry przekonań naukowych oraz traktowania uczelni jako instytucji badawczej i jednocześnie szkoły najwyższej. Od XIX w. zwiększa się ciągle liczba wydziałów i specjalności, a odłączają się od uniwersytetów wyższe szkoły zawodowe (politechniki, akademie medyczne, ekonomiczne, artystyczne i inne). Uniwersytet Boloński, Università degli studi di Bologna , najstarszy uniwersytet w Europie. Powstał z przekształcenia działających w Bolonii od IV w. szkół prawa rzymskiego. Oficjalnie za datę powołania uniwersytetu przyjmuje się rok 1087. Najważniejszy (obok Uniwersytetu Paryskiego) uniwersytet średniowieczny, szybko zyskał światową renomę jako ośrodek nauk prawniczych. W 1158 otrzymał od Fryderyka I Barbarossy przywilej wyłączający profesorów i studentów spod jurysdykcji miejskiej. Później podobne przywileje otrzymały wszystkie uniwersytety włoskie. Początkowo działał jako szkoła prawnicza (z wydziałami prawa kanonicznego i rzymskiego), ok. 1200 dołączono wydziały: medyczny i filozofii (sztuk wyzwolonych), w 1360 teologii. Studenci zorganizowani byli w korporacje, które tworzyły związki obejmujące studentów z jednego kraju lub grupy krajów, tzw. nacje - wśród nich silna była nacja polska, licząca w XIII-XVI w. kilkaset osób. 12 Polaków było rektorami Uniwersytetu Bolońskiego, wykładał na nim Jarosław Bogoria ze Skotnik (później arcybiskup), studiował w nim m.in. M. Kopernik.
(…)
… Augusta, w 1231 zyskał ostatecznie pełną autonomię.
Nadane w 1215 przez legata papieskiego statuty Uniwersytetu Paryskiego stały się wzorami dla zakładanych później uniwersytetów (m.in. w Oxfordzie i Cambridge). Popierany przez papieży, w XIII w. Uniwersytet Paryski stał się najważniejszą uczelnią świata chrześcijańskiego. Do grona profesorów należeli w tym czasie m.in.: Albert Wielki, św. Bonawentura…
….: L. Pasteur, H. Poincaré, P. Curie, M. Skłodowska-Curie.
Rozruchy studenckie na Uniwersytecie Paryskim w maju 1968 stały się przyczyną ogólnokrajowego kryzysu politycznego. W wyniku podjętej po rozruchach reformy systemu nauczania, w 1970 podzielony na 13 mniejszych, samodzielnych uczelni (Université de Paris I-XIII). Około 10 tys. nauczycieli akademickich, ok. 400 tys. studentów (łącznie…
… podupadł. Zreorganizowany i odnowiony w 1860, ponownie znalazł się wśród najlepszych uniwersytetów włoskich. Po II wojnie światowej przemodelowany na wzór uczelni amerykańskich. Około 60 tys. studentów (1993).
Uniwersytet Paryski, Université de Paris I-XIII, La Sorbonne, Sorbona, założony ok. 1170, najstarszy po Uniwersytecie Bolońskim uniwersytet europejski.
Powstał jako korporacja znanych już wcześniej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)