To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
TRUCIZNY W MEDYCYNIE
W ok. 60 r. przyboczny lekarz Nerona, Andromachus, udoskonala mitry dat (odtrutkę króla pontyjskiego). Nową recepturę stanowią 64 składniki (w tym narkotyki roślinne, mięso żmii, krew kaczki). Odtrutka ta jest opisywana (i używana) w XIX w w księgach lekarskich. W XX w - już bezużyteczna. 131-201 r. Galen (a dokładniej Clarissimus Galenus ), lekarz Marka Aureliusza I gladiatorów. Prekursor „chemii medycznej”. Dziś proste, nieskomplikowane receptury nazywamy „preparatami galenowymi”. 809-849 r., Walahfrid Strabo. Prekursor farmakognozji (nauka o występowaniu i wyodrębnianiu substancji roślinnych mogących mieć znaczenie medyczne). Hodował rośliny (na wyspie Reichenau, na jeziorze Bodeńskim ) mające znaczenie lecznicze, np. rutę.
X wiek. Zakon benedyktynów na wyspie Reichanau. „Gąbki usypiające” (spongina somnifera) . Była to szmatka kładziona na ustach chorego nasączona mieszaniną wedle przepisu: „1/2 uncji opium , 8 uncji ekstraktu z liści mandragory, 3 uncje ekstraktu z liści szaleju jadowitego rozpuszczone w wodzie”. Mandragora (mandragora officinalis), korzeń „o postaci człowieka”, któremu przypisywano właściwości magiczne. Zdobycie korzenia mandragory było związane z wielkim ryzykiem , gdyż roślina miała się bronić krzykiem (skropienie krwią dziewiczą ziemi wokół rośliny, przewiązanie korzenia liną i zaczepienie o psa )
Paracelsus. Używał chlorków antymonu, siarczanu miedzi, związków arsenu i bizmutu, preparatów ołowiu do tzw. „leczenia wewnętrznego”.
Połowa XVI w. pierwsze farmakognozje. Związki antymonu już rzadko używane (toksyczne działanie na m.in. wątrobę).
1603-1663 Johann Glauber. Sól glauberska (sól sodowa kwasu siarkowego VI) - uniwersalny związek leczący, „panaceum”. Dziś sól glauberską spotykamy w wodach mineralnych. XVII w. Chinina. Trujący alkaloid używany jako lek przeciwmalaryczny. Produkowane z kory drzewa chinonowego. Właściwości kory zostały odkryte w 1630 r. przez Juana de Vega - stanowiły „ludowy proszek”, używany przez miejscowych Indian. Rozprzestrzeniona z Hiszpanii na całą Europę. Sama chinina została wyodrębniona w 1820 r. przez Josepha Pelletiera i J. Ceventona. W 1826 r. przerobiono 160 ton kory chininy uzyskując 1,800 kg. siarczanu chininy. (Ci dwaj panowie wyodrębnili także emetynę z korzeni wymiotnicy. Emetyna działa wymiotnie, wykrztuśnie, przeciwpierwotniakowo. Przedawkowanie powoduje uszkodzenie miąższu wątroby i zatrzymanie akcji serca.). Chinina tworzy kompleksy z DNA w zarodźcu malarii „coś tam uniemożliwiając”. Ma działanie neurotoksyczne. W niektórych krajach chinina jest stosowana jako dodatek goryczowy w przemyśle spożywczym (np. w tonikach)
Wszystkie alkaloidy należą do substancji trujących dla zwierząt (w tym czlowieka)
(…)
…. w Krakowie (zabieg ortopedyczny, Ludwik Bre)Eter był powszechnie używany do narkozy do lat 60 - 70 XX wieku. Używane następnie związki to pochodne eteru : halatony (chlorowcopochodne, lata 60), enfluran (lata 70), desfluran (lata 80).
Innym związkiem używanym do znieczulania pacjentów był chloroform - Simpson jako pierwszy w 1847 r. zastosował do operacji opary chloroformowe. Słynną pacjentką była królowa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)