To tylko jedna z 11 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykład 13. (1)
Triarchiczna teoria inteligencji R. J. Sternberga: 1. Nawiązuje do teorii informacji, koncentrując się przede wszystkim na przebiegu procesów informacji (główne pytanie: „Jaki układ elementarnych składników procesu przetwarzania informacji (komponentów) jest charakterystyczny dla zadań decydujących o ludzkiej inteligencji?”); 2. Są trzy obszary ludzkiej inteligencji, odpowiadające trzem perspektywom jej analizowania: 1) w relacji do zewnętrznego otoczenia ( subteoria kontekstu ), 2) w relacji do indywidualnego doświadczenia jednostki ze światem zewnętrznym, czyli indywidualnych zasobów wiedzy, pamięci, nawyków ( subteoria doświadczenia ), 3) w relacji do świata wewnętrznego jednostki, tzn. jej procesów psychicznych ( subteoria składników [ komponentów ]. Wykład 13. (2)
I. Subteoria kontekstu: 1. Przyjmuje relatywizm społeczno-kulturowy w zakresie badań nad inteligencją i trafne ekologicznie kryteria oceny intelektu (które zachowanie, kiedy, gdzie i dla kogo można uznać za inteligentne); 2. Inteligencja to aktywność umysłowa ukierunkowana na: - celowe przystosowanie się do środowiska (adaptację), - wybór właściwego środowiska (selekcję), - kształtowanie środowiska wedle własnych możliwości i preferencji jednostki; 3. Człowiek inteligentny, to ten, który potrafi celowo przystosowywać się do środowiska, adekwatnie wybiera swoje środowisko i zmienia go wedle własnych możliwości i preferencji; 4. Wyodrębnienie subteorii kontekstu zaowocowało analizą inteligencji społecznej i praktycznej . Wykład 13. (3)
II. Subteoria doświadczenia: 1. Założenie: nie wszystkie zadania poznawcze w równym stopniu wymagają inteligencji (nie wszystkie testy w równym stopniu ją mierzą). Najlepsze pod tym względem są zadania, które wymagają radzenia sobie z nowością lub szybkiego automatyzowania procesów poznawczych; 2. Inteligencja odnosi się do dwóch podstawowych zdolności: - zdolność radzenia sobie z nowym zadaniem, - zdolność automatyzacji procesów informacyjnych; 3. Pierwsza zdolność wymaga udziału ogólnego systemu przetwarzania informacji ; druga - lokalnego systemu informacyjnego ; 4. W ogólnym systemie przetwarzania informacji
(…)
… traktuje jako arbitra, czym jest inteligencja, a czym nie jest;
7. Relatywnie ubogie badania empiryczne w stosunku do rozbudowanej teorii.
Wykład 13. (8)
Formalna teoria inteligencji Edwarda Nęcki:
1. Łączy dwa podejścia: procesualne, typowe dla psychologii poznawczej i dyspozycyjne, charakterystyczne dla psychologii różnic indywidualnych;
2. Założenie: istnieją trwałe różnice międzyosobnicze…
… 13. (5)
III. Subteoria składników:
1. Wyjaśnia różnice indywidualne w zachowaniu inteligentnym;
2. Składniki - to elementarne procesy przetwarzania informacji, przebiegające na wewnętrznych reprezentacjach przedmiotów i symboli;
3. W zależności od pełnionych funkcji można wyodrębnić trzy rodzaje składników:
- mataskładniki - procesy przetwarzania informacji wyższego rzędu występujące w czynnościach…
…” ze strony składników nabywania wiedzy;
5. Inteligencja ogólna (czynnik g) przejawia się w różnicach indywidualnych w efektywności wykorzystywania składników, w tym głównie metaskładników.
Wykład 13. (7)
Zarzuty stawiane Triarchicznej teorii inteligencji R. J. Sternberga:
1. „Omnibusowy” charakter teorii (niczego nie wyjaśnia, a jedynie porządkuje wiedzę na temat inteligencji);
2. Brak ekonomiczności…
…, których źródło tkwi w indywidualnie zróżnicowanej wielkości zasobów uwagi oraz indywidualnie zróżnicowanej pojemności pamięci krótkotrwałej;
3. Teoria uwzględnia zarówno czynniki poznawcze (wielkość zasobów uwagi, pojemność pamięci krótkotrwałej), jak i czynniki niepoznawcze, tj. pobudzenie (pobudzenie typu A [energetyczne, czuwaniowe i kortykalne] oraz pobudzenie typu B [napięciowe i wisceralne]);
4. Proces…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)