Terapia czaszkowo-krzyżowa Terapia czaszkowo-krzyżowa polega na delikatnej manipulacji i uciskaniu w obrębie czaszki, kości krzyżowej i kręgosłupa w celu rozluźnienia struktur łącznotkankowych, których napięcie może przysporzyć wiele kłopotów zdrowotnych. Dzięki temu układy nerwowy i krążenia zaczynają funkcjonować bez zarzutu, powracają naturalne, uzdrawiające siły organizmu. Twórcą terapii był William Sutherland, amerykański osteopata który w 1932 roku odkrył, iż ośrodkowy system nerwowy i struktury z nim sprzężone podlegają stałym rytmicznym ruchom. Sutherland określił pięć składowych tego mechanizmu: ruch struktur czaszki, rozszerzanie się i kurczenie półkul mózgowych, ruch opon mózgowych i kręgosłupowych, tętnienie płynu mózgowo-rdzeniowego oraz nieznaczne przemieszczenia w obrębie kości krzyżowej. System ten, nazwany układem czaszkowo-krzyżowym, może podlegać urazom różnego pochodzenia i powstałe w ten sposób dysfunkcje mogą wywoływać rozliczne dolegliwości i schorzenia. Terapia czaszkowo-krzyżowa pomaga skutecznie zwłaszcza w przypadkach: migren, bólów i zawrotów głowy, depresji, kłopotów z koncentracją, zaburzeń osobowości, problemów ze wzrokiem i słuchem, nawracających zapaleń uszu i zatok, napięć w stawie skroniowo-żuchwowym, wad wymowy, bólów pleców, zapalenia korzonków, skolioz, wszystkich urazów powypadkowych i okołoporodowych. w/g skryptu Bożeny Przyjemskiej Odruchy pozycyjne i dynamiczne w ramach wymiarów ciała ODRUCHY BEZWARUNKOWE NOWORODKA Odruch chwytny (Odruch Robinsona) Odruch ten wpływa na rozwój dużej motoryki rąk (chwytanie i trzymanie przedmiotów, manipulowanie dużymi przedmiotami), a potem także na rozwój motoryki precyzyjnej palców rąk (rysowanie, pisanie, gra na instrumentach muzycznych, robienie na drutach itp.). Odruch ten ułatwia rozwój ruchów lewej i prawej połowy ciała (wymiar lateralności), stanowi podstawę dla rozwoju koordynacji "ręka-oko" (w różnych polach widzenia i ruchu - prawym, lewym, naprzemiennie), "ręka-mowa", "ręce-nogi". Pośrednio wpływa on także na rozwój wymiaru stabilności w odniesieniu do górnej części ciała. Niezintegrowanie tego odruchu z ogólnym systemem ruchów może prowadzić do nadmiernego nacisku przy rysowaniu i pisaniu, niechęci do pisania i innych działań, wymagających udziału motoryki precyzyjnej rąk, do problemu dysgrafii, a także może wpływać na rozwój mowy i nawyki komunikacji. Odruch obejmowania - odruch Moro Odruch utrzymuje się do 4 miesiąca życia; jeśli odruch pozostaje niezintegrowany przez 3-4 miesiące, wówczas nabiera on charakteru automatycznie reaktywnej i niekontrolowanej reakcji na bodziec zewnętrzny. W takiej sytuacji nawet neutralny bodziec może wywołać ten odruch, nieadekwatnie aktywizując tym samym tylne obszary mózgu i tłumiąc sam odruch.
(…)
… "uczepiania się", zależności zamiast "zdrowych relacji"). Przy włączeniu odruchu Moro odbywa się pewne "rozerwanie" wymiaru stabilności, w którym siły ruchowe góry i dołu ciała pracują jakby na rozdzielenie ciała. Odruch Moro powoduje wstrzymanie oddechu jako następstwo nadmiernej aktywności i stłumienia odruchu stabilności i grawitacji. Na poziomie pracy mózgu odbywa się blokowanie układu limbicznego…
… rozwija związek między górą i dołem ciała (wymiar stabilności), między kończynami a środkiem ciała, kształtuje schematy ruchów naprzemiennych. Równoważy obie półkule mózgu. Tworzy podstawę do opanowania przez dziecko raczkowania i chodu, a także wpływa na kształtowanie się wymiaru koncentracji ciała. Jeśli odruch ten nie zostanie zintegrowany, wówczas z opóź-nieniem kształtuje się odruch chodu…
…, ponieważ działają one na poziomie "mechanizmu rozdzielenia myśli i ruchu". Prowadzi to do wykorzystywania pracy głownie tylko lewej lub tylko prawej półkuli mózgu, a nie włącza integracji myśli i ruchu, tj. pracy całego mózgu w procesie poznania
Odruch chodu automatycznego wg Thomasa
Odruch ten umożliwia rozwój wszystkich trzech wymiarów ciała, szczególnie zaś wymiaru stabilności, rozwija całościową koordynację…
…) i heterolateralna (zintegrowana naprzemienna). Pierwsze dwa typy koordynacji ruchów odbijają się negatywnie na skuteczności szkolnej dziecka, obniżają tempo, różnokierunkowość i pełnię myślenia, ponieważ działają one na poziomie "mechanizmu rozdzielenia myśli i ruchu". Prowadzi to do wykorzystywania pracy głownie tylko lewej lub tylko prawej półkuli mózgu, a nie włącza integracji myśli i ruchu, tj. pracy całego…
… decyzji. Odruch także stymuluje rozwój reakcji obronnych typu "ucieczki w siebie", " zwijanie się w kokon". "Trauma" tego odruchu może kształtować u dziecka uczucie strachu (aż do fobii), nadmierną pobudliwość i aktywność ruchową. Odruch ten tworzy podstawę do rozwoju "Odruchu ochrony ścięgien", mającego związek z tworzeniem się wymiaru koncentracji. Niezintegrowanie lub "trauma" tego odruchu…
… (śródmózgowie) oraz ma miejsce przeciążenie tylnych obszarów mózgu, co z kolei włącza "odruch ochrony ścięgien" - i to ten właśnie włącza drugą fazę odruchu - dążenie ku środkowi i połączenie góry i dołu ciała. Aktywność tego odruchu może stale stymulować pracę nadnerczy (wydzielanie adrenaliny), co może negatywnie odbijać się na układzie immunologicznym, prowadzić do powstawania alergii, nawracających…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)