To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WYKŁAD 2
Organy państwa posiadające kompetencje w polityce zagranicznej. Pamiętamy relacje polityką zagraniczną, a yplomacją. Większość dyplomacji realizuje się poprzez politykę zagraniczną. Czy rozmawiamy o rganach państwa polityki zagranicznej i uprawnień poszczególnych organów państwa w dziedzinie polityki zagranicznej → określa konstytucja, w zależności od ustroju danego kraju. Można przyjąć założenie, że o polityce zagranicznej państwa decydują te samo organy, które realizują politykę wewnętrzną → wypełnienie polityki wewnętrznej. Generalne założenie.
Bywają szczególne sytuacje kiedy kompetencje w polityce zagranicznej są podzielone pomiędzy organem wykonawczym (rząd), a głową państwa. Z reguły jest to podzieleni wzdłuż linii: kierowanie, realizowanie, zamawianie, wytyczanie koordynowanie, wykonywanie. Mamy do czynienie z tak zwaną dekapitacją → współzamieszkiwany. Problem pojawia się kiedy te stanowiska objęte przez różne opcje polityczne (kohabitacja). Klasycznym przykładem kohabitacji jest parlament posiada kompetencje w ramach polityki zagranicznej i gdzie stanowiska zajmują przedstawiciele rożnych partii dochodzi do ścierania się stanowisk, rożne pomyły na realizacje interesu narodowego. Takie kolizje nie powinny dotyczyć racji stanów i głównych interesów narodowych, powinny być definiowane ponadpartyjnym → tego partie nie powinny włączać w obszar wojny. To jest idea, ale inne są realia. Pamiętać nakłada się to problematyka prawa międzynarodowego. W prawie międzynarodowym ma swój katalog kompetencji i je przypisuje różnych organów państwa i z związku z tym może dochodzić do pewnej kolizji (konflikt prawa wewnętrznego i międzynarodowego). Prawo międzynarodowe np. pozwala, a prawo wewnętrzne danemu organowi na to nie pozwala w związku z czym może być sytuacja, że organ wykona to w sferze międzynarodowej co spowoduje związanie w sferze międzynarodowej → problem z odpowiedzialności w prawie wewnętrznym, bo działa zasada pierwszeństwa prawa międzynarodowego, która mówi, że nie wolno powoływać się na normy prawa krajowego.
Organy państwa posiadające kompetencje w sprawach polityki zagranicznej → na slajdach. Są to główne organy. np. landy, stanu USA mogą zawierać umowy dot współpracy dot środowiska → dlatego to są tylko główne, bo jakby się zagłębić wyszłoby, że nawet organy samorządowe mają pewne kompetencje jeśli chodzi o politykę zagraniczną. Generalizowanie jest szersze niż 10 lat, wcześniej nie było tlye ministerstw.
Państwo ustala kierunki, koordynuje stosunki z za granicą, nawet w takim zakresie jak gmina → podpisuje umowa o partnerstwie itp. Ministerstwo Spraw Zagr nadzoruje całą treść umowy, wydaje swoją opinię, jakaś forma koordynacji tego wszystkiego jest. Premier i Prezydent , Min spr zagr jest uprawniony do działania bez szczególnych pełnomocnictw → do prowadzenia rokowań ( może się zdarzyć tarcie). W polityce wewn rząd i premier zatwierdzają umowy międzynarodowe.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)