Tempo dostosowań na różnych rynkach Model makroekonomiczny = 4 rynki (dóbr, pracy, pieniądza, dewiz) + 4 zmienne (ceny dóbr, płaca nominalna, stopa procentowa, nominalny kurs walutowy)
Procesy dostosowawcze :
najszybciej przebiegają na rynku walutowym i pieniężnym (przy płynnych kursach wymiennych);
wolniej na rynkach dóbr (ceny dóbr nie są korygowane w codziennie, firmy same ustalają i zmieniają ceny);
najwolniej na rynku pracy (długie negocjacje płacowe firm z pracownikami).
Nowa szkoła klasyczna w makroekonomii Oparta na 2 przesłankach: niemal natychmiastowego równoważenia rynku i racjonalnych oczekiwań.
Cechy:
prowadzona w niej analiza jest klasyczna (założenie, że giętkość płac i cen pozwala gospodarce odzyskać równowagę przy pełnym zatrudnieniu i produkcji na poziomie potencjalnym), a zarazem nowa (założenie, ż giętkość płac i cen czyni proces ich dostosowań niemal natychmiastowym);
polityka pieniężna i fiskalna mogą najwyżej wpłynąć na strukturę popytu globalnego na poziomie pełnego zatrudnienia; wielkość popytu globalnego jest wyznaczana przez położenie punktu równowagi przy pełnym zatrudnieniu;
dostosowania płac i cen zachodzą niemal natychmiastowo (równoważenie rynku);
faktyczna stopa bezrobocia jest zawsze równa naturalnej;
istotna rola założenia racjonalnych oczekiwań (państwo nie może wykorzystywać polityki fiskalnej i pieniężnej do permanentnego tumanienia ludzi);
główne założenie - tylko fakt, że pewne zmienne (np. płace nominalne) muszą być ustalane z góry, nie pozwala, aby osiągnięcie stanu pełnego zatrudnienia i produkcji równej potencjalnej było zjawiskiem ciągłym;
państwo może tylko kontrolować poziom cen i skupiać się na polityce podażowej, zmierzającej do zwiększenia produkcji potencjalnej;
restrykcyjna polityka budżetowa i pieniężna sprzyjają powstawaniu bezrobocia keynesowskiego; przekonanie o niemal całkowitym braku związku między gwałtownym wzrostem bezrobocia w Europie a spadkiem popytu globalnego.
Teoria realnego cyklu koniunkturalnego (patrz roz. 31) - ten sam nurt.
Cecha wspólna : nacisk na prawie ciągły stan równowagi rynkowej oraz racjonalne oczekiwania. Cecha odmienna : teoria realnego cyklu koniunkturalnego jest bardziej skrajna i ogólniejsza (zaprzecza występowaniu odchyleń od potencjalnego poziomu produkcji nawet w krótkim okresie + koncentruje analizę na mikroekonomicznych podstawach decyzji między okresowych podejmowanych przez firmy, państwo, etc.).
(…)
…;
państwo może tylko kontrolować poziom cen i skupiać się na polityce podażowej, zmierzającej do zwiększenia produkcji potencjalnej;
restrykcyjna polityka budżetowa i pieniężna sprzyjają powstawaniu bezrobocia keynesowskiego; przekonanie o niemal całkowitym braku związku między gwałtownym wzrostem bezrobocia w Europie a spadkiem popytu globalnego.
Teoria realnego cyklu koniunkturalnego (patrz roz. 31…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)