KOLOFON - (z gr. szczyt, wierzchołek) dane dotyczące miejsca i daty druku, umieszczone zamiast w metryczce - na ostatniej stronie książki.
W czasopismach znajduje się stopka redakcyjna, umieszczana w dowolnym miejscu czasopisma (adres redakcji, adres E-Mail, redakcja, redaktor naczelny, redaktorzy, korekta, dział reklamy, marketingu, wydawca, druk, nakład, inne informacje, numer ISSN).
OPIS REJESTRACYJNY - składa się tylko z notatki (liczby, znaki, oznajmienia):
dane identyfikujące dzieło jako utwór piśmienniczy, autor, tytuł, podtytuł, tłumaczenie,
dane wydawnicze - oznaczenie wydania, adres wydawniczy, wydawca, seria wydawcza,
dane związane z wyglądem tekstu - wielkość, objętość, format okładki, rodzaj papieru.
Są dwa typu opisu: pełny i skrócony.
TECHNIKA OPISU BIBLIOGRAFICZNEGO: Zachować pisownię tytułu oryginału, nawet jeśli kłóci się z zasadami pisowni.
TRANSKRYPCJA - brzmienie głosek jednego alfabetu zapisujemy głoskami drugiego alfabetu za pomocą znaków transkrypcyjnych.
TRANSLITERACJA - (sposób łatwiejszy) dopasowanie literze obcego alfabetu brzmienia litery z polskiego alfabetu, by oddać oryginalne brzmienie.
SKRÓTY: t. (tom), z. (zeszyt), nr (numer), wyd. (wydanie), zmien. (zmienione), uzup. (uzupełnione), posz. (poszerzone), W-wa, P-ń, Kr, Wr (nazwy miast: Warszawa, Poznań, Kraków, Wrocław).
CYFRY (zawsze arabskie, nawet jeśli w oryginale są rzymskie) - wyjątkiem jest paginacja, jej się nie zmienia, nawet gry jest rzymska (liczbę stron ustala się zapisem np. XXXV, 180s.)
Kompozycja typograficzna (sposób zapisu opisu bibliograficznego):
jedna norma bibliografii (wpisywanie elementów bibliografii),
jedna norma grafiki w obrębie jednego dzieła, pracy.
OPIS BIBLIOGRAFICZNY KSIĄZKI: NAZWA AUTORA indywidualnego - autor (do 3 osób).
Pierwszy może być TYTUŁ, gdy:
autor jest korporatywny (zbiorowy) - „pod red. …”
dzieło jest anonimowe,
autor ukrywa się pod pseudonimem (wymyślone imię i nazwisko), kryptonimem (np. inicjałami), kryptogramem (np. * * - dla * oznacza „asteriks”).
[…] - w nawiasie kwadratowym wpisuje się przed tytułem prawidłowe nazwisko autora, nawet jeśli podany jest pseudonim.
TYTUŁ (oryginalny) - jeśli jest zbyt długi, można go skrócić i zakończyć wielokropkiem.
[…] - w nawiasie kwadratowym wpisuje się tłumaczenie własne z obcego języka.
NAZWY WSPÓŁPRACOWNIKÓW (o ile tacy są…):
tłumacz, przekładowca (tak, jak w oryginale),
ten, kto napisał wstęp („opracował i wstępem opatrzył …”).
OZNACZENIE WYDANIA (które wydanie) - nie zaznacza się wydania pierwszego (np. wyd.2 posz. i popr.).
(…)
… ISBN w opisie bibliograficznym w Polsce usankcjonowała dopiero norma z 1982 roku (PN-82/N-01152.01).
Każda edycja i odmiana (oprócz reprintów) książki otrzymuje swój własny ISBN. Numer składa się z czterech pól:
kraju pochodzenia,
wydawcy,
numeru publikacji,
cyfry sumy kontrolnej.
Różne pola mogą mieć różne długości i są zazwyczaj rozdzielane łącznikami (,,-''). Nie są one jednak niezbędne…
…, od których się oczekuje, że będą ich potrzebować. Jak tylko ta pula zostanie wykorzystana, wydawca może otrzymać kolejną, z innym numerem wydawcy. W rezultacie, różne numery wydawcy czasami odpowiadają temu samemu wydawcy.
Cyfra sumy kontrolnej jest sumą cyfr pomnożonych przez ich pozycje, modulo 11, przy czym ,,10'' jest reprezentowane jako ,,X''. Na przykład, by znaleźć sumę kontrolną numeru ISBN, którego pierwsze…
… kategoriach ISBN, organizacja ISO zaproponuje wkrótce przeprowadzkę do trzynastocyfrowych numerów ISBN. Ta operacja dostosuje także system ISBN do systemu kodów kreskowych UPC. Jest dostępny dokument dotyczący tej zmiany.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)