NEOPLASTYCYZM
Kierunek stworzony przez Mondraina i van Doesburga
Artysta musi odrzucić wszystko to, co w naturze jest indywidualne, a więc przypadkowe, zmienne , co wymyka się kontroli intelektu. Dążenie do uniwersalizmu, harmonii, precyzji, jasności i porządku. Neoplastycyzm sprowadzał środki wyrazu do dwóch podstawowych linii (pionowej i poziomej), trzech kolorów zasadniczych (żółtego, niebieskiego, czerwonego)i trzech niekolorów (bieli, szarości, czerwieni). Linia pionowa wyraża statyczność, pozioma dynamizm, kąt prosty równowagę tych przeciwstawnych sił. Linii pionowej odpowiada kolor żółty, poziomej niebieski, kątku prostemu czerwony. Ich dynamiczną ekspresję równoważyły i neutralizowały nie kolory. Utopijna teoria neoplastycyzmu o jego misji społecznej, o budowaniu nowego, doskonałego etycznie świata uwolnionego przez sztukę od nurtujących go sprzeczności. Teoria ukształtowała się pod wpływem filozofii neoplatońskiej, heglizmu, pozytywnej mistyki Schoenmaekersa. Pozytywna mistyka
Głównym motorem rozwoju wszechświata jest walka przeciwieństw: siły aktywnej i biernej; ducha i materii; pierwiastka męskiego i żeńskiego. Tę walkę cechuje dwukierunkowość: pion i poziom. Pion to męskość, przestrzeń, statyka, harmonia; poziom to żeńskość, czas, dynamika, melodia. Konstrukcja rzeczywistości opiera się na ruchu w kierunku poziomym i pionowym. Podział płaszczyzny w obrazie nie wynika włącznie z założeń plastycznych, ale ma swe podłoże filozoficzne. Piet Mondrian
Holender, maluje martwe natury, pejzaże z okolic Amsterdamu w ciemnej tonacji, interesuje się problemami filozoficzno-religijnymi i teozofią co wpłynie na kształtowanie się teorii neoplastycyzmu, przez stopniowe upraszczanie form przedmiotów i sprowadzanie ich do podstawowych schematów linearnych, układających się w siatkę pionowych i poziomych linii dochodzi w 1913 do całkowicie abstrakcyjnych obrazów zatytułowanych już tylko Kompozycja; stwierdza, ze kiedyś człowiek malował piękno natur, współcześnie, w czasach tak dużego rozwoju cywilizacji człowiek sam tworzy nowe piękno, w którym wyraża swój własny obraz, a sztuka musi być czysto abstrakcyjna, w 1940 przenosi się do Nowego Jorku
Seria Wydm 1908
Latarnia morska w Westkapelle
Wieża kościoła w Domburg
Seria Drzew 1911
Obrazy o motywie rusztowań budowlanych i fasad kościelnych
Seria obrazów „plus i minus” 1914-17 - początkowo można dostrzec ślady figuratywności, które później znikają
New York City 1942
Boadway Boogie-Woogie 1942-43
Victory Boogie-Woogie 1943-44
Theo van Doesburg
od tematów realistycznych, przez stopniowe schematyzowanie i upraszczanie motywu dochodzi w latach 1916-17 do sztuki abstrakcyjnej opartej na rygorystycznie wertykalno-horyzontalnych układach, założyciel De Stijl, zajmował się też architekturą, zwrócił się w stronę dadaizmu i elementaryzmu, wydaje pismo dadaistyczne Mercano, zakłada grupę Art Concert w 1929-30, cechuje go gwałtowność, rozmach
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)