Stosunki Polski z państwami Afryki.
Po upadku kolonializmu Polska mogła nawiązywać stosunki dyplomatyczne z nowymi państwami, bo nie miała tam przeszłości kolonialnej. Afryka zaś kusiła potencjałem surowcowym i możliwością wymiany handlowej. Zaangażowanie Polski w relacje w tamtym obszarze wynikały też oczywiście z polityki ZSRR, za którą PRL musiał podążać(a ZSRR chciał sobie zjednać tamtejsze kraje, realny socjalizm był dla nich początkowo dość atrakcyjny, w szczególności dla Angoli, Etiopii, Mozambiku, Zimbabwe, Madagaskaru, Tanzanii). W ramach polityki prowadzona była m.in. wymiana naukowa(studenci z Afryki tu, eksperci z Polski zatrudniani byli do pomocy tam).
Sytuacja Polski po 1989 r. przyniosła ograniczenie kontaktami z Afryką, co nie znaczy, że one zniknęły. W 1993 r. podpisano dwustronną umowę z RPA(stosunki dyplomatyczne nawiązano już w 1991 r.) i Zimbabwe o unikaniu podwójnego opodatkowania w handlu(miało to na celu zmniejszenie kosztów obsługi wzajemnego handlu). W 1995 r. podpisano taką umowę z Zambią, a z innymi negocjowano w tym obszarze.
Z RPA podpisano też umowy o wzajemnej ochronie i popieraniu inwestycji, transportu morskiego i lotniczego, współpracy naukowej, technicznej, kulturalnej, a także w sferze wojskowej. W 1992 r. wizytę w Polsce złożył prezydent RPA. Delegacja z Polski pojechała tam w 1999 r.
Podobne umowy o inwestycjach, unikaniu podwójnego opodatkowania i komunikacji lotniczej podpisano z Nigerią. W 2001 r. w Warszawie był prezydent Nigerii.
W 2000 r. Polska zorganizowała spotkanie państw „Ku wspólnocie demokracji”, w której udział wzięły przedstawicielstwa wielu państw afrykańskich, m.in. Beninu, Kenii, Madagaskaru, Nigerii, RPA, Tanzanii czy Mali(któro było jednym ze współgospodarzy konferencji).
Na początku 2004 r. polski minister spraw zagranicznych Włodzimierz Cimoszewicz złożył wizytę w niektórych krajach na kontynencie, w tym Nigerii, Angoli, Kenii i Namibii mając na celu poprawę stosunków politycznych i gospodarczych z tymi krajami. Wizyty te stały się powodem dla przywódców afrykańskich w odwiedzinach Polski, co wskazuje na wspólne pragnienie, aby ich relacje utrzymały się w jak najlepszej formie.
Strategia RP w odniesieniu do pozaeuropejskich krajów rozwijających się
Przykładem zmian w myśleniu rządzących o Afryce był podział Afryki na dwie strefy, krajów priorytetowych i nie- priorytetowych oraz wybór multilateralizmu w stosunku do dwustronnych relacji z poszczególnymi narodami. Chociaż większa część interesów gospodarczych związana jest z krajami Europy to współpraca gospodarcza pozostaje priorytetowym celem polsko-afrykańskiej polityki po wstąpieniu do Unii Europejskiej. Jednakże, z polskiego punktu widzenia interesu gospodarczego większość krajów priorytetowych znajduje się na północy kontynentu, natomiast państwa mało priorytetowe to kraje na południe od Sahary. W tym celu Polska wprowadziła kilka zmian w instytucjach aby poprawić kontakty z krajami priorytetowymi, głównie z północy. Ta priorytetyzacja interesów oznacza poprawę stosunków gospodarczych lub handlowych z wybranymi krajami, jak Egipt, Algieria, Maroko i RPA głównie ze względu na dobry bilans płatniczy, bliskość geograficzną i względne bezpieczeństwo państwa lub pokoju.
(…)
….
Program współpracy rozwojowej na lata 2012- 2015:
W programie tym państwa afrykańskie stanowią drugą grupę państw objętych zasięgiem pomocy rozwojowej: Państwa Afryki Wschodniej(Burundi, Etiopia, Kenia, Ruanda, Somalia, Sudan Południowy, Tanzania, Uganda), dwa państwa Afryki Północnej (Libia, Tunezja). Zgodnie z klasyfikację OECD to kraje o najniższym poziomie rozwoju. Dodatkowo uwzględniono zobowiązania wynikające z członkostwa Polski w Unii Europejskiej dotyczące zwiększenia wartości pomocy dla Afryki i krajów Afryki Subsaharyjskiej. W przypadku Afryki Północnej wybrano kraje, w których w rezultacie „arabskiej wiosny” usunięto niedemokratyczne reżimy i rozpoczęto proces transformacji ustrojowej.
Ciężar pomocy jest tu przechylony w stronę demokratyzacji i transformacji(60%).
Afryka Wschodnia:
Edukacja…
… zasobami wodnymi, co będzie służyło przeciwdziałaniu degradacji środowiska i negatywnym skutkom zmian klimatu.
Ochrona zdrowia: Ponieważ Afryka Wschodnia jest bardzo dotknięta przez HIV/AIDS, malarię, gruźlicę itp. i najwyższym wskaźniku śmiertelności wśród dzieci i matek, a dodatkowo został dotknięty kryzysem żywnościowym, niezbędne jest zapewnienie dostępu do opieki zdrowotnej, poprawa warunków sanitarnych oraz poprawa dostępu do żywności i wody. Afryka Północna:
Profesjonalizacja i rozwój administracji publicznej: odbudowa struktur państwowych w oparciu o demokrację.
Ochrona środowiska: działania na rzecz wzrostu świadomości ekologicznej, zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych, ekologicznego rolnictwa itp.
Wsparcie grup defaworyzowanych społecznie: pomoc grupom wyrzuconym za margines…
… oraz aktywizacja zawodowa i społeczna: celem jest zwiększenie dostępu do edukacji(ułatwienie i wyrównanie dostępu do edukacji) i podniesienie jej poziomu, co będzie miało wpływ na poprawę ochrony zdrowia, środowiska, budowę społeczeństwa obywatelskiego, rozwój przedsiębiorczości i innowacyjności, a przez to rozwój gospodarczy państw.
Ochrona środowiska: zapobieganie pustynnieniu i degradacji gruntów, zarządzanie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)