Stoicy - metafizyka i etyka Stoicyzm to kierunek filozoficzny zapoczątkowany w III wieku przed narodzeniem Chrystusa w Atenach przez Zenona z Kition , doprowadzony do ostatecznej formy przez Chryzypa i kontynuowany przez całą starożytność. stoicyzm stworzył kompletny system filozoficzny, który w teorii bytu był monistyczny , zasadniczo materialistyczny i deterministyczny , a w teorii poznania skłaniał się ku empiryzmowi , ale najbardziej jest znany ze swojej części etycznej . Etyka stoicka, która większości ludzi kojarzy się ze słowem "stoicyzm", opiera się na zasadzie osiągania szczęścia przez wewnętrzną dyscyplinę moralną, sumienne spełnianie tych obowiązków, które spadają na nas naturalną koleją rzeczy, oraz odcięcia swoich emocji od zdarzeń zewnętrznych, czyli utrzymywania stanu spokojnego szczęścia niezależnie od zewnętrznych warunków. Teoria bytu - materia, pneuma i toniczność W teorii bytu, stoicy byli materialistami, ale dość specyficznego rodzaju. Ich podstawową zasadą w tej dziedzinie było przyjmowanie, że wszystko, co istnieje, jest materią . Materia ta, jak i przestrzeń, inaczej niż w poglądach Epikura , ma charakter ciągły i składa się z mieszaniny żywiołów . Pneuma t o żywioł, który przenika każdy fragment materii, wprowadza ją w ruch, i nadaje kształt. Ma ona charakter racjonalny - jest, jak mówili stoicy, tożsama z logosem , czyli świadomością, ale jest też jednocześnie materialna. Wyobrażali ją sobie jako rodzaj wiatru - "tchnienia", skąd pochodzi jej nazwa. Pneuma "gra" na materii biernej, napinając ją i wprowadzając ją w drgania "tonalne", tak jak skrzypek poruszający strunami. Z ruchów "tonicznych" materii wynikają wszystkie prawa ruchu i przemian, które sterują losami świata. Dusza ludzka, ma również charakter "pneumatyczny". Pojedyncza dusza jest "napięciem" i ruchem człowieka, zarówno w sensie fizycznym jak i psychicznym. Dusza nie jest jednak wieczna. Na skutek śmierci, pneuma zawarta w ciele człowieka "rozprasza się" a jej fragmenty przenikają do innych fragmentów materii biernej. Etyka stoicka - cnota, natura i obowiązek Etyka stoicka wywodzi się wprost z jej teorii bytu. Skoro światem "rządzi" pneuma, która jest wszechmocna i nieubłaganie dąży do swojego celu, nie ma sensu jej się przeciwstawiać. Przeciwstawianie się prawom natury jest możliwe na krótką metę, lecz nie jest w stanie zmienić na dłuższą metę ogólnego biegu wydarzeń. Przeciwstawianie się to jednak ma zwykle opłakane skutki dla osoby, która chce płynąć "pod prąd". Dlatego jedynym rozsądnym rozwiązaniem jest zaakceptowanie praw natury i przystosowanie się do nich. Przystosowanie to jednak wymaga
(…)
… "złe popędy".
Obojętność względem świata w duchu stoickim nie oznacza jednak braku działania. Człowiek cnotliwy powinien płynąć z "prądem" przemian natury i robić to, co dyktuje mu cnotliwy rozum. Oznacza to więc w praktyce wypełnianie obowiązków, które wynikają z naturalnej kolei rzeczy.
STOICY
FIZYKA: Swiat jest jednolity, materialny, ozywiony (to co jest niematerialne jest niebytem - nominalizm…
… stopniowaniu. Oprocz cnoty i nie-cnoty sa dobra obojetne godne (talenty, sprawnosc, milosc) i niegodne wyboru (bogactwo, zaszczyty). Afekty (namietnosci): bezrozumne poruszenia duszy, ktore oddalaja nas od cnoty.
LOGIKA: sensualizm, z postrzezen powstaja pojecia naturalne i te powstale na drodze refleksji. Prawda jest to co bezposrednio i niezawodnie wykarze swa prawdziwosc (dzieki postrzezeniom…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)